Βρήκαμε το μπελά (και τον... γκαντέμη) μας!

Για δύο ολόκληρους μήνες, επτά ολόκληρες αγωνιστικές, μας είχαν αφήσει ήσυχους. Την ΑΕΛ να βρει κάτι απ' τον εαυτό της κι εμάς στην κερκίδα να χαρούμε λίγη μπαλίτσα, όπως έχουμε μάθει να κάνουμε μια ζωή σ' αυτή την πόλη... Μέχρι που έλαχε να βρεθούμε πάλι απέναντι σε μια ομάδα του... συστήματος (τα 'γραψα αυτά από προχθές)! Τι 'ταν να θέλει αποτέλεσμα ο Σαλευρής; Βρήκαμε το μπελά μας κι ως κόσμος και ως ομάδα. Λίγο ακόμη ήθελαν να διακόψουν κανένα ματς στις καθυστερήσεις και να μας στείλουν αδιάβαστους, να τρέχουμε πάλι να βρούμε αν θ' αποφασίσουν να ρίξουν τρεις ή πέντε, αφού διαπιστώσουν προηγουμένως ποιες είναι οι τυχερές...

Διάθεση να γράψω τις εντυπώσεις μου απ' το ματς με την Καλλιθέα κι αυτό το αμφισβητούμενο στην ουσία του 0-1 (κι όχι απαραίτητα στη φάση του γκολ, αφού μη έχοντας ριπλέι οφείλω αυτή τη στιγμή να πω πως δεν έχω άποψη αν ήταν ή δεν ήταν οφ σάιντ), δεν έχω. Ίσως το μόνο σχόλιο στο οποίο από υποχρέωση θα αρκεστώ, είναι πως οι "βυσσινί" είχαν διάθεση, αλλά δεν είχαν τις επιθετικές εμπνεύσεις για να βγάλουν τις φάσεις που θα έπρεπε ώστε να απειλήσουν πραγματικά την αντίπαλη εστία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ήταν καλύτεροι οι φιλοξενούμενοι.

Στην πραγματικότητα, σ' ένα ματς με ρυθμό και ένταση, αλλά χωρίς ιδιαίτερες ενέργειες, η διαφορά των δύο αντιπάλων ήταν η εξής: Οι μεν παίκτες της ΑΕΛ κουβαλούσαν από νωρίς τα νεύρα που τους φόρτωσε η σκανδαλωδώς προστατευτική για την Καλλιθέα διαιτησία, οι δε "καουμπόϊδες" απ' το "Ελ Πάσο", είχαν τόση μαζεμένη σκοπιμότητα στο παιχνίδι τους, που δεν την είδαμε σ' ολόκληρο πρωτάθλημα. Βροχή δεν έπεσε, αλλά αναπλήρωσαν το κενό οι μπάλες που έρχονταν απ' τον πάγκο!!! Στο φινάλε, ήρθαν κι η Βέροια κι η Καλλονή και πήραν αποτέλεσμα, αλλά δεν τους πείραξε κανείς... Σήμερα όμως; 

Σήμερα μέχρι κι ο συνήθως ήρεμος Παναγιώτης Κατσιαρός βγήκε απ' τα ρούχα του κι αποβλήθηκε σε μια προσπάθεια του διαιτητή, την οποία ακολούθησε ο δεύτερος βοηθός, να κλειδώσουν το αποτέλεσμα και ν' αποτελειώσουν - αν τους κάθονταν - την ΑΕΛ. Δεν χρειάζονται ούτε οφ σάιντ από πλάγιο, ούτε ανύπαρκτα πέναλτι, ούτε θεατρινίστικες αποβολές για να γίνει η δουλειά. Γίνεται κι έτσι... Με ανάποδα σφυρίγματα στο κέντρο, με φάουλ σε κάθε τζαρτζάρισμα, η πρόκληση είναι τέτοια που στέλνει το μήνυμα. Ένα μήνυμα που 'χα πάρει κι εγώ απ' το τέταρτο και το 'πα στον Ασπρούδη που μετέδιδε δίπλα μου την αναμέτρηση για το ραδιόφωνο: "Αυτός εδώ δεν ήρθε για καλό. Κι επειδή δεν θα μπορούσε να εκτελέσει την αποστολή ένας μόνος του, για να την σιγουρέψουν, έστειλαν έναν με διπλό όνομα: Ρούσσος-Μπεκερτζής"! Που να γυρίσει στην Πρέβεζα και να μη λάχει να τον ξαναδούμε ποτέ μπροστά μας, γιατί μπελάδες θα φέρει πάλι...

Α και να μην ξεχάσω... Επειδή δεν είναι να τα παίρνουμε κι όλα σοβαρά στη ζωή, με τόσα και τόσα πρωτεύοντα που μας απασχολούν στην καθημερινότητα (και με όσα βλέπουμε να γίνονται σε προηγμένα πρωταθλήματα, κορυφαία του κόσμου, όπως προ λίγης ώρας στην Πρέμιερ Λιγκ), να σημειώσω ότι εκτός από μπελά, σήμερα βρήκαμε οριστικά και αμετάκλητα και τον... γκαντέμη μας! Ποιόν; Μα ποιός είχε δυο μήνες να έρθει να δει αγώνα της ΑΕΛ από κοντά;

Για την ιστορία...

ΑΕΛ-ΚΑΛΛΙΘΕΑ 0-1: 59' Ντιαλό πλασέ

Στο 43' οριζόντιο δοκάρι ο Σταύρου, στο 90’+2’ αποβλήθηκε ο Κατσιαρός

ΑΕΛ (Μιχάλης Ζιώγας): Σωτηρίου, Παπαγεωργίου, Κολοβέτσιος, Ψωμάς, Κατσιαρός, Χατζής (83' Σιατραβάνης), Νεμπεγλέρας, Γκονζάλες (65' Χασομέρης), Ζεκίνια, Μπλέντι, Καούνος (43' λ.τ Γκρούμπιεσιτς).
Καλλιθέα (Νίκος Παντέλης): Τακίδης, Σταύρου (88' Πρίπου), Μιχαλόπουλος, Αρβανίτης, Μουσταφίδης, Καλτσάς, Ηρακλής, Βιδάλης, Κουτρουμπής, Φαρινόλα (66' Κατσίκης), Ντιαλό (78' Μαρουκάκης).

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Ρούσσος-Μπεκερτζής (Πρέβεζας)