Πάρτε τον κόσμο μαζί σας...

Δείχνοντας τον τελευταίο μήνα μια θετική αγωνιστική εικόνα και διαγράφοντας στο ίδιο διάστημα μια πορεία που έβγαλε τα κεφάλια τους απ' τη λαιμητόμο, οι παίκτες της ΑΕΛ (και ειδικά οι νεότεροι ή όσοι ήρθαν το χειμώνα) είδαν επιτέλους την περασμένη Τετάρτη πως είναι να απολαμβάνεις να είσαι ποδοσφαιριστής μιας μεγάλης ομάδας, με μεγάλο κόσμο, που δεν σταματάει να γουστάρει τις προκλήσεις! Αν τώρα θέλουν να ζήσουν κι άλλες τέτοιες στιγμές, επενδύοντας ουσιαστικά σ' ένα βυσσινί μέλλον, για πάρτη τους και για πάρτη μας κι αφού δεν μπορούν πια να πάρουν την άνοδο, δε μένει παρά να καταφέρουν κάτι ακόμη...

Όπως ίσως διαβάσατε στο κείμενο με τις εκτιμήσεις μου για το παιχνίδι με τον Πανθρακικό, μεταξύ άλλων σχολίων αναγνωστών, υπάρχει κι ένα το οποίο εκφράζει επιφυλάξεις για τις πρόσφατες εμφανίσεις των "βυσσινί", δεδομένης της ισχύος ή της έλλειψης κινήτρων των αντιπάλων. Εγώ την απάντησή μου την έδωσα, αλλά θα 'ναι μισή, αν δεν την συμπληρώσουν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, ορμώμενοι μεταξύ άλλων απ' το πάθος φιλάθλων, προπονητή, πέρα απ' τις όποιες τεχνικές συμβουλές του τελευταίου.

Πως; Παλεύοντας μέχρι τελικής πτώσης, για να ιδρώσουν πρώτα και να κερδίσουν έπειτα, αν είναι δυνατόν, κάθε ομάδα που θα βρουν απέναντί τους και θα έχει λόγους να τους κερδίσει! Κι η αρχή είθε να γίνει τώρα, με την Καλλιθέα, που υπάρχει κι ένα παρελθόν το οποίο ερεθίζει σε σημαντικό βαθμό το γόητρο!

Πρώτο, δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το στήσιμο με την αποβολή του Φέρστερ σ' εκείνο το ματς της περιόδου 2005-06 και όσα ακολούθησαν με δημοσιεύματα και καταγγελλίες, δεύτερο, δεν μπορώ να αποδεχτώ την τσάμπα ήττα του α' γύρου, με την άχαστη ευκαιρία του Καούνου ή το διπλό πέναλτι σε Κολοβέτσιο, Τσιμπάμπα, που δεν δόθηκε φυσικά και τρίτο και κυριώτερο...

Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να συγχωρέσω τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε ο Σαλευρής στο θέατρο σκιών του περασμένου καλοκαιριού. Αφού πρώτα κράτησε στην κατηγορία την Καλλιθέα του, κατά πως έμεινε στη Σούπερ Λιγκ ο Αστέρας, δηλαδή αντί ομάδων που έπεσαν για μη αγωνιστικούς λόγους, στη συνέχεια συναποφάσισε με την υπόλοιπη Β' Εθνική, ότι στη θέση των λοιπών αποβληθέντων θα πρέπει να πάνε Λεβαδειακός, Δράμα κι όχι ΑΕΛ, Πανσερραϊκός! Μάλιστα, αφού ο ίδιος βολεύτηκε κι έσωσε χαμένη χρονιά (και φέτος πάει για άνοδο), πουλήθηκε στα συνεταιράκια του. Ε λοιπόν, έχω μια ιδέα. Αυτή την ελπίδα ανόδου θέλω να του την πετσοκόψουμε εδώ, στη Λάρισα (όπως μεθαύριο την ελπίδα του Θρασύβουλου στη Φυλή, την άλλη του Αγροτικού κτλ)... Τι λέτε;

Και κάτι λιγότερο... μοβόρικο:

Αν συμβεί κάτι τέτοιο στη συνέχεια της φετινής πορείας, είναι βέβαιο πως οι παίκτες θα 'χουν πάρει εξ' ολοκλήρου μαζί τους αυτόν τον κόσμο που ξέρει όσο κανείς άλλος να επιβραβεύει την καλή προσπάθεια. Έτσι, η συσπείρωση θα 'ναι δεδομένη γύρω απ' το αγωνιστικό τμήμα, ανάγοντας σε λαϊκή απαίτηση και ταυτόχρονα, υποχρέωση της όποιας διοίκησης, τη διατήρηση ενός κορμού γύρω απ' τον οποίο θα χτιστεί η επόμενη μέρα.

Νέα και φιλόδοξα παιδιά σαν τον Σωτηρίου και τον Βοσνιάδη, παλικάρια σαν τον Παπαγεωργίου και τον Χατζή, μηχανάκια γεμάτα ενέργεια σαν τον Καρανίκα, που παίζουν παντού και πάντα αυτό που μπορούν, ανώριμα ακόμη ταλέντα σαν τον Κολοβέτσιο, τον Μπλέντι ή τον Χασομέρη, τρελοκομεία σαν τον Ζεκίνια, ακατέργαστα κλωσόπουλα όλοι τους γύρω απ' τον αγέραστο Νεμπεγλέρα, ακόμη κι ο Βούζας με τον Σιατραβάνη που δεν είναι σε καλό φεγγάρι, πλαισιωμένοι από 5-6 κατάλληλες μεταγραφές σε θέση, φύση και ηλικία (κι άλλες τόσες διαφόρων και νεαρότερων Μπλέντι-δων ακόμη) που θα τις επιλέξει ο προπονητής κι ένας τεχνικός διευθυντής τύπου Βενετίδη (αλίμονο αν φύγει κι αυτός αναξιοποίητος), είναι σε θέση να συγκροτήσουν μια ΑΕΛ υγιή, αξιόπιστη και φθηνή μαζί... Μια ΑΕΛ δική μας, που την πορεία της θα τη βρούμε στο δρόμο και δεν θα την προκαταβάλουμε. Κι αν λάχει του Ζιώγα να 'ναι ο εκλεκτός της συγκρότησης αυτής της ομάδας, με την ευχή μας...

Στο θέμα θα επανέλθω όταν έχω κάτι πιο συγκεκριμένο στα χέρια μου σε όλα τα επίπεδα. Και θα επανέλθω βάζοντας κάτω με λεπτομέρειες όλο το ρόστερ, γι' αυτό να με συγχωρούν όσοι πιθανόν να μην αναφέρθηκαν σ' αυτό το κείμενο. Εκ προοιμίου λέω πάντως πως οι προαναφερθέντες δεν πρέπει κατ' εμέ να φύγουν με κανένα τίμημα στην παρούσα φάση και να ξεκινήσουμε πάλι απ' την αρχή!

Ως τότε, ένα έχω να πω σ' αυτά τα παιδιά: Πάρτε τον κόσμο μαζί σας...

Υ.Γ. Για την χρησιμοποίηση του Γκαλίτσιου και το σε γενικές γραμμές επιτυχημένο ντεμπούτο του, δώστε και κανέναν πόντο στον επί χρόνια προπονητή του σε U17, U21 και πλέον βοηθό προπονητή της πρώτης ομάδας, Θανάση Κουτσαφτίκη. Ξέρω τι λέω...