Η πόλη μου



Δουλεύοντας στην TRT κατά τη διάρκεια της αλλαγής του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος, έζησα από κοντά και την προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου προγράμματος, πολύ πιο κοντά στα αθηναϊκά πρότυπα. Τότε που μεταξύ άλλων κάποιοι τεχνοκράτες της σύγχρονης ελληνικής τηλεόρασης, θέλησαν να εντάξουν στην καθημερινή ατζέντα ένα δημοσιογραφικό μαγκαζίνο που θα 'βγαινε στον αέρα κάπου στις 5 ή 6 μ.μ. και θα'χε σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα να ασχοληθεί με τρέχοντα θέματα της Λάρισας.

Η πρότασή τους βρήκε φυσικά κάθετα αντίθετα τα δημοσιογραφικά στελέχη που καλούνταν να υλοποιήσουν το εγχείρημα, με την αντίδρασή τους να εστιάζεται στην κατά κανόνα ανύπαρκτη παρουσία ντόπιου τηλεοπτικού κοινού απ' τους δέκτες κατά τη συγκεκριμένη χρονική ζώνη. "Μα γιατί;" απόρησαν οι τεχνοκράτες, για να λάβουν την αυτονόητη για εμάς απάντηση πως "εκείνη την ώρα σχεδόν κανείς δεν είναι σπίτι"! "Και που είναι;" ξαναρώτησαν οι ειδήμονες... "Έξω", ανταπάντησαν οι δικοί μας, προσπαθώντας να τους δώσουν να καταλάβουν πως έχουν εδώ τα γράμματα.

Μα βόλτα για ψώνια, μα μια βόλτα για καφέ, μα λίγο κους-κους στο καφενείο, μα ένας απλός περίπατος στους κεντρικούς πεζοδρόμους ή στο ποτάμι, μα μια ανάσα με τα παιδιά σε μια απ' τις πολλές πλατείες, μα λίγο κουτσομπολιό στο... πεζούλι και θα κυλήσει τ' απόγευμα ως το βραδάκι!

Αν μη τι άλλο, την Ελλάδα τη γύρισα σχεδόν όλη και πιο εξωστρεφή πόλη απ' τη Λάρισα δεν βρήκα. Κι είναι αυτός ένας λόγος να καμαρώνω, ξέροντας πως αποτελεί την κύρια αιτία που η συντρηπτική πλειοψηφία των επισκεπτών θέλουν να ξαναγυρίσουν κάποια στιγμή, ανεξάρτητα απ' την συνήθως άχρωμη και άοσμη εντύπωση που είχαν πριν την γνωρίσουν για πρώτη φορά...

Αρέσει δεν αρέσει, πρόκειται για την σπουδαιότερη και πιο ενδιαφέρουσα ελληνική πόλη χωρίς λιμάνι και εν γένει χωρίς αυτό που λέμε φυσικό κάλος. Μπορεί άλλωστε να 'ναι αυτή ακριβώς η αιτία που έβαλε τους Λαρισαίους στην πρίζα, προκειμένου να δημιουργήσουν στο διάβα των χρόνων μια πόλη που διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου αστικού κέντρου, που διατηρεί όμως ταυτόχρονα το προτέρημα του επαρχιακού ρυθμού, έναντι των εξοντωτικών και άσκοπων χρόνων που ξοδεύονται στις μεγαλουπόλεις.

Σε άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά δεν θα σταθώ σ' αυτό το σημείωμα, παρά μόνο στην βαθιά μου πεποίθηση, πως δεδομένης πλέον της ανάδειξης του μεγάλου αρχαίου θεάτρου και της στρατηγικής γεωγραφικής της θέσης, η Λάρισα έχει περιθώρια ανάπτυξης σε τομείς που βασιλεύουν μεν στην Ελλάδα, αλλά εδώ βρίσκονται ακόμη σε βρεφικό στάδιο. Γι' αυτό ακριβώς και πιστεύω πως πέρα απ' τον κάμπο και γενικά την πρωτογενή παραγωγή, που στηρίζουν από πάντα την οικονομία της αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μεγέθη λίγο-πολύ πεπερασμένα, τα περιθώρια ανάπτυξής της παραμένουν χωρίς ορίζοντα...

Για τα υπόλοιπα πατήστε ΕΔΩ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου