Ήθελα να 'ξερα, δε ντρέπεστε;

Ο Ηλίας Κυριακίδης "ντριμπλάρει" τον Γκούρτσα και σπεύδει να πανηγυρίσει με τον κόσμο τη γκολάρα που πέτυχε κόντρα στον Πυρσό

Είχα αποφασίσει ν' αφήσω λίγες μέρες ακόμη να κυλήσουν, πριν μπω πάλι στο τζόγο του καθημερινού γραψίματος. Εξάλλου, εδώ και έναν περίπου μήνα, το 'χα πάρει απόφαση πως ακόμη κι οι απολύτως σοβαροί σ' αυτή την πόλη, στην συντρηπτική τους πλειοψηφία τουλάχιστον, έχουν αποδεχθεί πως μας αρέσει δε μας αρέσει, "κάνουμε και λίγο το μαλάκα" σε κάποια ζητήματα, ώστε να βγάλει η ΑΕΛ τη χρονιά με βαθμολογική επιτυχία! Αποφάσισα λοιπόν να μου είναι αρκετά κάποια (απαραίτητα, αλλά σύντομα) σχόλια για την ομάδα σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, δίνοντας ραντεβού στο μέλλον με τις περισπούδαστες αναλύσεις περί ποδοσφαιρικών ταυτοτήτων και τα σχετικά... Σήμερα όμως είμαι υποχρεωμένος να γράψω, αν θέλω να λέω πως σέβομαι τον εαυτό μου και την δημοσιογραφική μου ιδιότητα! Έχουμε και λέμε λοιπόν...

Ποιές αφίσες του Πλεξίδα, ποιές λαϊκές συνελέσεις με τις ακόμη πιο λαϊκίστικες συμπεριφορές, ποια υπόθεση Παναγόπουλου, που έφτασε εκεί που έφτασε και ποιο τσάμπα νταϊλίκι που... "αν ήταν εδώ θα 'μπαινε στο ημίχρονο στ' αποδυτήρια να τους πλακώσει όλους"! Ακόμη, ακόμη και ποια ανόητη - με τον τρόπο που έγινε - μπούκα στον ρέφερι του αγώνα με τον Αγροτικό κι ας είναι εν δυνάμει λόγος ακόμη και για αποβολή της ομάδας απ' το πρωτάθλημα... Ψιλά γράμματα (μου λένε) όλα αυτά, όταν μιλάς για τον Πλεξίδα, που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω απ' το αυθόρμητο και το εκρηκτικό του χαρακτήρα του, χωρίς να ξέρει ότι ο τελευταίος πριν απ' αυτόν που κλώτσησε διαιτητή στο Αλκαζάρ, είχε αληθινό τρελόχαρτο στην τσέπη!!! Αλήθεια, θυμάστε;

Ακόμη κι όταν έγραψα νωρίς-νωρίς ότι πρόκειται για το είδος του προέδρου που επί της ουσίας δεν αναγνωρίζει ρόλο σε κανέναν προπονητή, κανέναν ποδοσφαιριστή, κανένα στέλεχος και θεωρεί τους πάντες αναλώσιμους πλην του ιδίου, καθώς όλα γίνονται και όλα λύνονται (;) με τα λεφτά του, οι μόνοι που αντέδρασαν ήταν εκείνοι που συμπέραναν ότι του κάνω πόλεμο, λες κι αυτά που έγραφα τα 'βγαζα απ' το μυαλό μου!

Να λοιπόν, που ήρθε και η ώρα να συμβεί κάτι που δεν το λες εν θερμώ, δεν μπορείς να το... αμφιβάλεις λόγω πιθανής κακής λεκτικής-συντακτικής διατύπωσης και φυσικά, αν είσαι ΑΕΛ και ξέρεις το γιατί, δεν μπορείς να το προσπεράσεις... Μιλάω φυσικά για την απόφαση απομάκρυνσης απ' την ομάδα του Ηλία Κυριακίδη και πολύ περισσότερο, τον χρόνο που γνωστοποιήθηκε (σ.σ. Δευτέρα απόγευμα), τους προφανείς λόγους που την προκάλεσαν κι ακόμη πιο πολύ, τον πούστικο τρόπο που μεθοδεύεται!

Ξεκινώντας από πίσω προς τα μπρος, οφείλω να περιλάβω πρώτα εκείνον που 'βγαινε κι έλεγε εδώ και κάποιες μέρες στα στέκια, πως ο Κυριακίδης δεν έχει να προσφέρει και πολλά στα 34!!! Λες κι έβαλαν λουκέτο στα ληξιαρχεία, όπου εύκολα μπορείς να διαπιστώσεις, με απλή αριθμητική, ότι απ' τον Αύγουστο του '85 μέχρι σήμερα, έχουν περάσει ακριβώς 28,5 χρόνια! Τι σκατά γίνεται... Κι εδώ ΦΠΑ ρε Στουρνάρα; 

Προσέξτε, μιλάω για τον ίδιο τύπο που "έσκιζε" τον Παναγόπουλο 2-3 εβδομάδες πριν φύγει, για τον ίδιο που 'ξερε πως "έρχεται ο Βαζάκας" όταν ακόμη η διοίκηση ορκίζονταν πως "αποκλείεται", για τον ίδιο που στο πρώτο εντός έδρας ματς του Στράντζαλη έλεγε πως είδε "επιτέλους την καλύτερη μπάλα" και φυσικά, για τον ίδιο που απ' τη Φιλιππιάδα και μετά βλέπει μόνο προπονητικά λάθη. Συμπτωματικά, το πρώτο που είχε επισημάνει σε βάρος του κόουτς ήταν μια "κακή" αλλαγή παίκτη, που από τότε όχι μόνο εξακολουθεί να παίζει βασικός, αλλά σου δίνει και την αίσθηση πως βγαίνει μόνο όταν το θέλει...

Φυσικά, ο ίδιος τύπος δεν παρέλειψε να τσοντάρει δίπλα στην "γεροντική ηλικία" του Κυριακίδη και το "πρόβλημα στη μέση", που λίγο πολύ το παρουσίαζε σαν αναπηρία! Να 'σου λοιπόν που και πάλι, πριν ο πετεινός λαλήσει τρις, σκάει η κεραμίδα στο κεφάλι... Και καλά σκάει, να σου λένε κιόλας πως έπεσε απ' το σεισμό στο Αργοστόλι, δεν πάει πολύ; Κι εδώ ερχόμαστε στην άλλη διάσταση της ιστορίας και σ' όλους εκείνους, που με οποιαδήποτε ιδιότητα, δείχνουν διατεθειμένοι να πιστέψουν πως όντως, ο Κυριακίδης βρίσκεται ένα στάδιο πριν την παραλυσία, "και πώς θα παλέψει πλέον ο καημένος για μια θέση στην ενδεκάδα;" τώρα που γίναμε πολλοί! Λες και μιλάμε γι' άλλον κι όχι γι' αυτόν που δεν κάνει τίποτα άλλο στην ποδοσφαιρική του ζωή (σ.σ. που μπορούμε να την παρακολουθήσουμε τουλάχιστον), απ' το να παλεύει κόντρα σε Θεούς και δαίμωνες. Για να παίξει πρώτα στον Ιωνικό του Μπλαχίν, πολύ περισσότερο για να παίξει στην ΑΕΚ του Σάντος και των τόσων χλιδάτων μεταγραφών του Ντέμη, για να παίξει στην ΑΕΛ, μπροστά απ' τον Ιγκλέσιας κι από κάποιον Ραντοσάβλεβιτς! Κι ύστερα στον Εργοτέλη, να κονταροχτυπιέται με τον Τζούνιορ και δεν ξέρω ποιόν άλλον...

Στο φινάλε, εύκολα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, ακούγοντας τέτοιες αστείες αιτιάσεις: Μέχρι τώρα που 'παιζε, χάρη του έκαναν; Κι αν ναι, ποιός; Ο Πλεξίδας, ο Γαλανακόπουλος, ο Παναγόπουλος, ο Στράντζαλης, οι Monsters, οι Αλκαζάρ, οι δημοσιογράφοι; Ποιός; Ποιός ήταν τελικά αυτός που έφερε τον Κυριακίδη στην ομάδα γιατί του 'ταξε θέση βασικού, λες κι ο ίδιος το είχε θέσει σαν απαραίτητη προϋπόθεση; 

Και πάμε στην επιλογή του χρόνου της γνωστοποίησης... Ζητάς από επαγγελματία παίκτη που 'ρθε να παίξει ανασφάλιστος στη Γ' Εθνική - και να πληρωθεί, δε λέω - να ψάξει για ομάδα τρεις μέρες πριν τη λήξη των μεταγραφών; Αλλιώς τι; Θα παλεύει για τη θέση ή μήπως, θα κινείται μεταξύ πάγκου και εξέδρας σύμφωνα με απόφαση (φαντάζομαι, έτσι δεν είναι;) του προπονητή, του μοναδικού που αποφασίζει ποιος έρχεται, ποιος φεύγει, ποιος παίζει και ποιος όχι!

Κι εν τέλει, το κάνεις αυτό το χουνέρι σε ποιόν; Σ' αυτόν που έπαιξε με ένεση κάποτε στη Λιβαδειά, στο νυν υπέρ πάντων αγώνα για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, γνωρίζοντας πως αν το κάνει την επόμενη μέρα θα μπει χειρουργείο χάνοντας ένα εξάμηνο; Σ' αυτόν που όταν τον πήραν απ' την Ερασιτεχνική το καλοκαίρι, προ Πλεξίδα και του είπαν "δεν έχουμε μπάλες, δεν έχουμε αποδυτήρια, δεν έχουμε γήπεδο, δεν έχουμε ομάδα, αλλά μας λένε ΑΕΛ", είπε "έρχομαι"; Σ' αυτόν που ήρθε τελικά (και) επί Πλεξίδα, ξέροντας ότι θα υπογράψει πριν διαπραγματευτεί το οτιδήποτε; Σ' αυτόν που όταν τον ρωτάνε αν νιώθει σταρ σ' αυτή την ομάδα, αυτή τη στιγμή, απαντάει πως "εδώ σταρ είναι μόνο η ΑΕΛ"; 

Ειλικρινά, ήθελα να 'ξερα, δεν ντρέπεστε;

Αυτό νιώθω πως είναι και το μοναδικό ερώτημα που μπορεί πλέον να θέσει κανείς, απευθυνόμενος όχι μόνο στον Πλεξίδα ή τον Γαλανακόπουλο ή συνολικά στα μέλη της Επιτροπής Ποδοσφαίρου, που μοιραία τα παίρνει η μπάλα, αλλά και στη διοίκηση του σωματείου, που επιτρέπει ανάλογες συμπεριφορές και πρακτικές, οι οποίες εκθέτουν πρώτα την ΑΕΛ και μετά το οποιοδήποτε πρόσωπο. Τελικά, μια ομάδα που συμπεριφέρεται έτσι σ' έναν παίκτη κι ακόμη περισσότερο σ' αυτόν τον παίκτη, με το συγκεκριμένο προφίλ, μπορεί ακόμη να θέλει να λέγεται ΑΕΛ; 

Κι αν προσέξατε, έγραψα όσα έγραψα από καρδιάς, χωρίς να μιλήσω πουθενά για αγωνιστικά κριτήρια, ακριβώς γιατί δεν έχω κανέναν λόγο να θεωρώ ότι δεν γίνεται αυτή η ομάδα να περπατήσει χωρίς τον Κυριακίδη. Κι αυτό το κατάφερε φυσικά ο Πλεξίδας, που της έδωσε ένα υπερ-αξιόλογο ρόστερ για τα δεδομένα της κατηγορίας και του στόχου. Ομάδα όμως, σημαίνει πολλά περισσότερα και το ξέρετε...

Θα μου πείτε, αυτό που εξακολουθείτε να μην ξέρετε, αν η υπόθεση έχει έτσι όπως την παρουσιάζω, είναι ο λόγος που αποφασίστηκε η απομάκρυνση του Κυριακίδη. Δεν ξέρω... Το μόνο που ξέρω είναι πως δυο-τρεις ακόμη τύπους σαν κι αυτόν που τα 'βλεπε όλα πριν γίνουν, τους είχε πειράξει που πανηγύρισε όπως πανηγύρισε τη γκολάρα με τον Πυρσό, που τον καλούσαν για συνεντεύξεις περισσότερο από κάθε άλλον απ' την οικογένεια της ΑΕΛ, που ο κόσμος του συγχωρούσε εύκολα το αγωνιστικό λάθος, που απέφευγε τις εκδηλώσεις προσωπολατρείας στις δημόσιες εμφανίσεις του, που ήξερε τι ακριβώς να απαντήσει όταν του ζητούσαν να ορίσει την απόχρωση του βυσσινί!

ΥΓ1: Στα σοβαρά, συγχαρητήρια σ' εκείνον που όταν όλοι αναρωτιόμασταν την Κυριακή τι μαλακία κάνει ο Στράντζαλης και βάζει τον Κυριακίδη στο 4-0, μου 'πε πως ίσως το κάνει γιατί θα 'ναι το τελευταίο του παιχνίδι! Δεν το πίστεψα, γιατί όταν ρώτησα τον λόγο, μου 'πε για το "πρόβλημα στη μέση"! Αστειότητες, σκέφτηκα και προσπέρασα...

ΥΓ2: Για όσους αναρωτιούνται τι πρόκειται να κάνει ο ποδοσφαιριστής, θα ρισκάρω να πω ότι τον βλέπω να μένει και να παλεύει καθημερινά για μια θέση στην ενδεκάδα! Αν θέλει βέβαια το ιατρικό τιμ τον δίνει "ανάπηρο" κι αν όχι, αν θέλει ο προπονητής, ο αποκλειστικά υπεύθυνος για τη σύνθεση γηπέδου, πάγκου και... κερκίδας, αποφασίζει που ακριβώς θα τον τοποθετήσει. Σωστά; Εκτός κι αν καρφωθεί το δελτίο στον τοίχο, που 'λεγαν μια φορά κι έναν καιρό στο χωριό μου, αλλά έχουν χρόνια που το 'κοψαν! Για να δούμε, τον έμαθα καλά τόσα χρόνια που τον γνωρίζω, μέσα κι έξω απ' τους αγωνιστικούς χώρους;