Η τελευταία "Χ"αμένη ευκαιρία... (VIDEO)

Τελικά άλλα περίμενα κι άλλα είδα στην αναμέτρηση της ΑΕΛ με τον Άρη...

... με συνέπεια να μην έχω και πολλά να γράψω! Μιλάμε για την σχεδόν απόλυτη αλληλοεξουδετέρωση των δύο ομάδων (0-0), την οποία έσπασαν οι τέσσερις όλες κι όλες φάσεις μπροστά στις αντίπαλες εστίες, δύο από κάθε πλευρά, γεγονός που έρχεται να επιβεβαιώσει την ισόρροπη εικόνα.

Φυσικά, μια απ’ αυτές ήταν το δοκάρι του Μιλοσάβλιεβιτς, η πιο... ευκαιρία απ’ τις ευκαιρίες, από εκείνες που σε κάνουν να πεταχτείς απ’ τη θέση και να φωνάξεις με βεβαιότητα γκολ, πριν καν δεις τη μπάλα να πηγαίνει στα δίχτυα. Δυστυχώς ο Σέρβος επέλεξε να πλασάρει με το κεφάλι στη γωνία και όχι να «καρφώσει» απ’ τα δυο μέτρα.

Όμως, ακόμη και η εξέλιξη αυτής της φάσης, αν ενισχύει κάτι είναι το αίσθημα της ισορροπίας που επικράτησε σε όλες τις πτυχές του αγώνα, καθώς για να φτάσει η μπάλα στο κεφάλι του μέσου των «βυσσινί» απ’ τη σέντρα του Καρανίκα, χρειάστηκε να αλλοιώσει την πορεία της κεφάλι αμυντικού, ακυρώνοντας την σχεδόν αλάνθαστη διάταξη της οπισθοφυλακής του Άρη.

Αν τώρα θελήσουμε να κωδικοποιήσουμε το αγωνιστικό σκέλος της μέτριας εμφάνισης της ΑΕΛ, απέναντι σ’ ένα ελλειπή και προβληματικό τελευταία αντίπαλο, πρέπει πέρα απ’ την καλή αμυντική συγκέντρωση των «κιτρίνων», να σταθούμε και σε 2-3 ακόμη πράγματα:

Α) Στην κακή ατομική απόδοση όλης σχεδόν της επιθετικής τριάδας Ντέλετιτς, Μπαργκάν, Νούνιτς, που με τις λανθασμένες κατά κανόνα επιλογές τους με τη μπάλα, ακύρωναν σχεδόν κάθε προσπάθεια των μέσων και των μπακ να συνεργαστούν μαζί τους και να φτάσουν ορθόδοξα στην αντίπαλη περιοχή. Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη ολοκληρωμένη επίθεση που αναπτύχθηκε εξ’ αρχής με γρήγορη συνεργασία και χωρίς κάποιος να χρειαστεί να κουβαλήσει τη μπάλα για πολλά μέτρα, έγινε κοντά στο 80^ο λεπτό και κατέληξε σε ακίνδυνη κεφαλιά του Ντέλετιτς.

Β) Στην επιτυχημένη τακτική με την οποία ο Παντελίδης ακύρωσε το plan B των «βυσσινί». Θα ‘χετε παρατηρήσει πως συχνά-πυκνά η ΑΕΛ, όταν δεν της βγαίνει σωστά το ματς, ίσως και λόγω αγωνιστικού χώρου, επιλέγει να σηκώνει τη μπάλα για τον φορ και να διεκδικεί έπειτα είτε την πάσα, είτε την απόκρουση, προκειμένου με το ριμπάουντ να φτάνει σχετικά εύκολα στα 20-25 μέτρα απ’ την απέναντι εστία. Καλά διαβασμένος όμως ο Άρης, κατάφερε όχι μόνο να ελέγχει τον αέρα με τον Δεληζήση, αλλά να ελέγχει έπειτα και τα ριμπάουντ, απενεργοποιώντας έτσι κι αυτό το επιθετικό πλάνο των γηπεδούχων.

Γ) Ταυτόχρονα, ήταν το τρίτο συνεχόμενο ματς που έγινε κι είναι το τρίτο συνεχόμενο ματς που επισημαίνω ότι ο Φέστα, με την επιλογή του να τοποθετεί κλασσικό 6άρι τον Σετσέροβιτς, προωθώντας τον Φατιόν σε θέση 8αριού αντίστοιχα με τον Μιλοσάβλιεβιτς, κάτι κερδίζει και κάτι χάνει. Κερδίζει στην αμυντική προσαρμογή όταν χάνεται η μπάλα, αυτό που λέμε rotation και  πιέζει ψηλότερα, γρηγορότερα και πιο αποτελεσματικά για να την ξαναπάρει, αλλά χάνει σε δημιουργικότητα, καθώς ο Φατιόν δεν έχει την ποιότητα και την δημιουργικότητα του Μιλοσάβλιεβιτς, ούτε καν του Ακόστα ή του Κοέφ, που είχαν αυτόν το ρόλο σε προηγούμενα καλά σε απόδοση ματς.

Δ) Τέλος, το δυστύχημα εν προκειμένω είναι πως ειδικά στην επανάληψη ο Φωτιάδης κατάπιε στο στραγάλι και σφύριζε σχεδόν κάθε δυναμική επαφή, απενεργοποιώντας έτσι το ατού των «βυσσινί» έναντι των Αρειανών, που είναι η δύναμη στην προσωπική μονομαχία. Μόλις στο πρώτο τέταρτο του β’ ημιχρόνου, μέτρησα τρία όρθια φάουλ υπέρ των φιλοξενουμένων! Δεν θέλω να πω πως επρόκειτο για κάτι επιτηδευμένο, αφού επρόκειτο για ένα ύφος διαιτησίας προς και τις δύο κατευθύνσεις, που όμως ενοχλούσε περισσότερο τον τρόπο παιχνιδιού της ΑΕΛ.

Όπως και να ‘χει, μ’ αυτά ή χωρίς αυτά υπόψη, τα γεγονότα είναι δύο...

Πρώτον, το μέτριο δεύτερο ημίχρονο με τον Αστέρα στο κύπελλο και το κακό πρώτο με τον Απόλλωνα, ήρθαν αυτή τη φορά – λόγω και της ισχύος του αντιπάλου – να γίνουν σχεδόν 90λεπτο, παρά την προφανή βελτίωση του ρόστερ και των αγωνιστικών δυνατοτήτων της ομάδας. Κι αυτό σημαίνει πως για επέλθει σταθεροποίηση σε τακτική συνέπεια και απόδοση, πρέπει ο Φέστα και οι παίκτες του να δουλέψουν πολύ ακόμα.

Ειδικά μετά τον Απόλλωνα είχα γράψει πως "με τέτοιο πρώτο ημίχρονο δεν μας βλέπω καλά κόντρα στον Άρη". Τώρα γράφω πως με τέτοια συνολική εικόνα δεν υπάρχει καμία τύχη για πρόκριση στην επικείμενη ρεβάνς της Τρίπολης!

Δεύτερον, μαζί με τους δύο βαθμούς που άφησε η ΑΕΛ και τον έναν που πήρε ο Άρης, χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία για τους «βυσσινί» να βγάλουν το κεφάλι απ’ τον ντορβά και να κοιτάξουν λίγο ψηλότερα. Ήταν η τρίτη χαμένη ευκαιρία... Η πρώτη χάθηκε με τη σφαγή της Ξάνθης και τις απώλειες που ακολούθησαν με Λαμία και ΟΦΗ κι η δεύτερη με την ΑΕΚ, που θα έδινε και άλλη ψυχολογική ώθηση. Μακάρι να με διαψεύσουν αλλά...

...Πολύ φοβάμαι πως αυτή, η τρίτη, ήταν και η τελευταία!!!