14 Ιαν 2019

Αμήχανες ιστορίες ενός "ευρωπαϊκού" πάγκου...



Σηκώνεται από εκεί που δεν έπρεπε να κάθεται εν ώρα αγώνα, πλησιάζει...
...τον προπονητή που κάνει όρθιος τη δουλειά του στα όρια της τεχνικής περιοχής, αλλά λιγότερο αγχωμένος απ’ ότι ήταν πριν «καθαρίσει» το σκορ κι αρχίζει να του μπιρμπιλίζει στ’ αυτί για ένα περίπου λεπτό!


Η στάση του σώματος του δεύτερου προδίδει αντίδραση που κινείται μεταξύ αμηχανίας, αδιαφορίας ή δυσφορίας, κάτι που λόγω απόστασης δεν μπορεί να εκτιμηθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια. Όπως και να ‘χει, σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται απ’ την πλευρά του προπονητή να υπάρχει τη δεδομένη στιγμή διάθεση συμμετοχής σε διάλογο και κάντε όσες ενστάσεις θέλετε, που θα ‘λεγε κι ένας αντίδικος δικηγόρος, λέγοντας πως όλα αυτά είναι και καλά αυθαίρετα συμπεράσματα. Πάμε παρακάτω, καθώς τα γεγονότα ούτε αυθαίρετα είναι, ούτε αμφισβητούνται...

Εκείνος λοιπόν λέει όσα λέει κι επιστρέφει εκεί που δεν έπρεπε να κάθεται εν ώρα αγώνα, για να πάει δευτερόλεπτα μετά στην πλάτη του βοηθού προπονητή, ο οποίος στέκει όρθιος δίπλα στον πρώτο προπονητή, επαναλαμβάνοντας το μπίρι-μπίρι και ζητώντας απ’ τον βοηθό με μια κίνηση του χεριού να μεταφέρει τα λεγόμενα και στον άλλον!

Ο βοηθός προπονητή κάτι του λέει κι εκείνος πάει να κάτσει εκεί που δεν έπρεπε να κάθεται εν ώρα αγώνα, αλλά το μετανιώνει κι αντ’ αυτού σηκώνει το χέρι και κάνει νεύμα σε παίκτη που προθερμαίνονταν κι ήταν προφανώς έτσι κι αλλιώς υποψήφιος να μπει ως αλλαγή στο ματς.

Η νευρική κινητικότητα που παρατηρούνταν για 2-3  λεπτά στην τεχνική περιοχή υποχώρησε κι ωσότου ο ποδοσφαιριστής ετοιμαστεί για να μπει, όλα έμοιαζαν πάλι φυσιολογικά, όσο φυσιολογικό είναι να βρίσκεται κάποιος εκεί που δεν θα ‘πρεπε να βρίσκεται εν ώρα αγώνα.

Μόλις όμως ο παίκτης ετοιμάζεται και πηγαίνει δίπλα στον τέταρτο αναμένοντας τη στιγμή της εισόδου του στον αγωνιστικό χώρο, εκείνος σηκώνεται πάλι από εκεί που δεν θα ‘πρεπε να βρίσκεται εν ώρα αγώνα και πετιέται επίσης ως τη γραμμή εισόδου, να του πει κι αυτουνού κάτι κατ’ ιδίαν!

Κι εκεί που ο δημοσιογράφος αναρωτιέται τι σόι σχόλιο να κάνει άραγε για ένα τέτοιο σκηνικό που παρακολούθησε με τα μάτια του στιγμή προς στιγμή και δεν μπορεί ακόμη και να το ήθελε να το αποκρύψει, καθώς μαζί το είδαν κατ' ελάχιστο και κάποιες δεκάδες ακόμη ανθρώπων, έρχεται σήμερα ο πρωτοσέλιδος τίτλος διακεκριμένης εφημερίδας να πληροφορήσει ότι στην εν λόγω ομάδα κάνουν κρυφές σκέψεις για Ευρώπη. Κι ο κύβος ερρίφθη...

Το τελευταίο δεν είναι βέβαια κακό, καθόλου κακό, όταν πιστεύεις στην ομάδα σου και την βλέπεις έμπρακτα να βελτιώνεται στο αγωνιστικό σκέλος. Είναι ωστόσο εξαιρετικά αστείο να κάνεις φανταστική απεικόνιση της παραπάνω ιστορίας σε ευρωπαϊκό αγώνα, τύπου ας πούμε Europa League και να φαντάζεσαι μαζί με όλα τα άλλα, την αμηχανία του ξένου συναδέλφου που περιγράφει το ματς για λογαριασμό ευρωπαϊκού καναλιού.

Η κάμερα εντοπίζει ενδιαφέρουσες κινήσεις στον πάγκο της μιας ομάδας και τις παρακολουθεί, αλλά ουδείς εκ των παραγωγών της τηλεοπτικής κάλυψης γνωρίζει ποιος είναι ο πρωταγωνιστής της υπόθεσης, δηλαδή εκείνος που μπιρμπιλίζει τ’ αυτιά προπονητή, βοηθού και παίκτη (σ.σ. τους οποίους αυτονόητα ο συνάδελφος γνωρίζει κι έχει καταγεγραμμένους στα κιτάπια του) και κάνει νεύμα σε ποδοσφαιριστή να έρθει απ’ το ζέσταμα στον πάγκο, προκειμένου να μπορέσει και να ερμηνεύσει την κατάσταση... Όσο δηλαδή είναι δυνατόν να ερμηνευτεί ένα τέτοιο σκηνικό ακόμη κι απ’ όσους ενδεχομένως γνωρίζουν ακριβώς πρόσωπα και πράγματα, χωρίς τουλάχιστον να γελάνε ή να κλαίνε κατά περίπτωση!!!


Μ’ αρέσει που γέλαγα κι εγώ δημόσια και με την ψυχή μου κάποτε με τα καμώματα του συχωρεμένου του Νίκου του Κανελλάκη του Ιωνικού και μια περιβόητη τότε φωτογραφία (σ.σ. την έψαξα στο διαδίκτυο αλλά δεν τη βρήκα), που τον έδειχνε όρθιο στον πάγκο εν ώρα αγώνα, ένα-δυο μέτρα μπροστά απ’ τον καθιστό στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο Γιάτσεκ Γκμοχ, που 'χε τότε για προπονητή...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου