Τελικά, άξιζε τον κόπο...

Στα 23 χρόνια επαγγελματικής διαδρομής στη δημοσιογραφία, ήταν πολλές οι στιγμές που αναρωτήθηκα αν αξίζει τον κόπο να κάνω αυτή την κωλοδουλειά. Δεν υποχώρησα όμως, αναλογιζόμενες εκείνες τις λίγες στιγμές που μου λένε «ναι ρε φίλε, αξίζει»! Μια απ’ αυτές βίωσα σήμερα το πρωί, όταν…

…ανοίγοντας τον λογαριασμό μου στο facebook, διάβασα στο inbox το παρακάτω μήνυμα, το οποίο μου στέλνονταν με το ονοματεπώνυμο ενός παντελώς άγνωστου σ’ εμένα αποστολέα, που ελπίζω να με συγχωρεί για την δημοσιοποίησή του:

«ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΟΛΛΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑΣΑΤΕ ΜΕ ΤΟΣΗ ΘΕΡΜΗ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ… ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ… ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΑΙΝΕΙΤΕ... ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ… ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ... ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ... ΟΜΩΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΘΟΛΩΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ... ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ… ΣΑΣ Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ ΤΩ ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ (ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΒΕΒΑΡΗΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΟΥ) ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΝΩ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ...»

Ως εκεί, διάβαζα πιστεύοντας πως θα ‘χει γίνει κάποιο λάθος, μέχρι που λίγο παρακάτω, στην υπογραφή, είδα το πλήρες ονοματεπώνυμο μιας μάνας!!!

Αφορά κάποιον συνάδελφο; Αφορά κάποιον αθλητή; Αφορά κάποιον προπονητή; Αφορά κάποιον συνεργάτη; Στη ζωή μας ζούμε καθημερινά τόσα περιστατικά και στη δουλειά μας καλύπτουμε και προβάλουμε δεκάδες θέματα.

Πιστέψτε με, άλλωστε... Δεν έχει καμία σημασία. Η μια και μοναδική σημασία που υπάρχει σ’ αυτή την ιστορία, είναι πως αν και όταν αποσυρθώ, θα ‘χω πλέον να λέω κι εγώ στους άλλους πως ναι, τελικά άξιζε τον κόπο!

Γι' αυτό, κυρία μου, εγώ ευχαριστώ...