Το μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι μιας πρωτόγνωρης εμπειρίας... (video)

Δείτε εδώ το ρεπορτάζ της TRT για τις εκλογές στην Ερασιτεχνική ΑΕΛ

Η ΑΕΛ σ' ερασιτεχνική κατηγορία με επαγγελματικές απαιτήσεις και διοίκηση το "Φίλαθλο Σωματείο" της... Ανοιχτή γενική συνέλευση, αντιπαράθεση θέσεων και αντιθέσεων, δραματική ανατροπή στο Δ.Σ., ανοιχτή πρόσκληση σε ενδιαφερόμενους επενδυτές κι όλα αυτά, ενόψει μιας ακόμη γενικής συνέλευσης, για ν' απαντήσει εκεί πλέον το σώμα, αν κάποιος είναι κατάλληλος να πάρει τα ηνία και ποιός! Καταστάσεις πρωτόγνωρες, που 'ναι λογικό ν' αντιμετωπίζονται μέσα κι έξω απ' το σύλλογο με χίλιες δυο αντιδράσεις. Θα πιάσω τις πιο χαρακτηριστικές...

...ξεκινώντας απ' αυτή καθ' αυτή τη γενική συνέλευση, που η ΑΕΛ είχε να δει τουλάχιστον ένα τέταρτο του αιώνα (και λίγο λέω) και για την οποία άκουσα ή διάβασα μεταξύ άλλων:

"Μόνο μαχαίρια δεν βγήκαν, δεν κάνουμε προκοπή", "Όλοι αυτοί που βγήκαν και μίλησαν ζητώντας ψήφο, δεν έχουν μαντίλι να κλάψουν", "Δεν είναι δυνατόν ν' αποφασίσουν 70 παρουσία 300ων" κι ένα σωρό ακόμη σχόλια, άλλοτε πεσιμιστικά κι άλλοτε υποτιμητικά, ακόμη κι από ανθρώπους που μη έχοντας παρακολουθήσει ποτέ στη ζωή τους (πόσο μάλλον στην ΑΕΛ) πραγματική γενική συνέλευση, δεν ήξεραν στην ουσία τι να περιμένουν διαβαίνοντας την πόρτα του "Διόνυσου". Μόνο φαντάζονταν...

Όμως η ζωή είναι πραγματική, δεν είναι φανταστική... Υπάρχουν κοινές προθέσεις αλλά διαφορετικοί δρόμοι προς το στόχο, υπάρχει παρελθόν, υπάρχουν προσωπικές σχέσεις, υπάρχουν εντάσεις, υπάρχουν ενστάσεις, υπάρχουν χειροκροτήματα κι αποδοκιμασίες, συμφωνίες και διαφωνίες και φυσικά, χαρακτήρες όλων των ειδών, ακόμη και μεταξύ συντρόφων.

Όποιος λοιπόν δεν ήθελε να δει το ποτήρι μισοάδειο, αλλά μισογεμάτο, είδε μαζική προσέλευση, είδε ενδιαφέρον και είδε αντιπαραθέσεις ακόμη και οριακές σ' έναν έντονο και γεμάτο ζωντάνια μαραθώνιο 6 ωρών, όπως είδε φυσικά και κάποιους ανθρώπους που είχαν μεριμνήσει εγκαίρως να 'ναι μέλη του σωματείου, να ψηφίζονται και να ψηφίζουν! Ας είχαν δείξει κι άλλοι, κονομημένοι το ενδιαφέρον τους απ' όταν έπρεπε, για να 'ναι αυτοί υποψήφιοι και να 'χουν σήμερα τη θηλιά σφιγμένη στο δικό τους λαιμό... 

Γιατί κατά πως είπα σε κάποιον απ' τους "νικητές", αποχωρώντας απ' το "Διόνυσο" μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, "αν κάτι μάθαμε σήμερα στα σίγουρα, είναι ποιός θα φάει το ξύλο"!

Όσο για τους 80 που ψήφισαν αντί για 168 και δεδομένου ότι κάποιοι ήταν εκεί χωρίς να έχουν να δώσουν τα οφειλόμενα ώστε να ψηφίσουν, μου 'δωσαν έναν ακόμη λόγο να πιστεύω μεν στην ανάγκη διεύρυνσης της βάσης της Ερασιτεχνικής, αλλά όχι και στην δημιουργία ΠΑΕ "λαϊκής βάσης".

Κατά τ' άλλα, είχα την ευχάριστη αίσθηση ότι με βάση την διαδικασία, με όσα τρωτά σημεία κι αν της βρει κανείς στο τυπικό μέρος (σ.σ. για παράδειγμα ο απερχόμενος πρόεδρος Αντώνης Γραβάνης δικαιούνταν να πάρει τελευταίος τον κυρίως λόγο), το αποτέλεσμα δεν ήταν ούτε 9-2, ούτε 10-1, όπως κατέληξε την επόμενη μέρα... Ήταν 11-0 υπέρ της ΑΕΛ, αφήνοντας το νου μου να με προκαλεί (παρακολουθώντας τις εξελίξεις έως και σήμερα, που έγιναν και τα αναμενώμενα πρώτα ραντεβού) για το αν τελικά αντέξουμε να διαχειριστούμε τόση δόση συλλογικότητας και διαφάνειας σ' αυτή την ομάδα!  

Μακάρι...

Υ.Γ. Αν υπάρχει πλέον κάτι που πραγματικά και σοβαρά μ' ανησυχεί, είναι αν τα μέλη αυτού του νέου Δ.Σ. βρήκαν το χρόνο (απ' την Πέμπτη μέχρι και σήμερα) να καθήσουν με ψυχραιμία να σκεφθούν ποιό ήταν εκείνο το σημείο-"κλειδί", που το αμφίρροπο... σκορ με το οποίο υπολόγιζαν τη νίκη τους, το μετέτρεψε σε... περίπατο!!! Από κει και πέρα, ας πάρουν τις δέουσες αποφάσεις και δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα περισσότερο από κάποιους πιθανούς επενδυτές που δεν ζητάνε να μάθουν όσα πρέπει να ξέρουν γι' αυτό που "αγοράζουν"...