Να μετρηθούμε, γιατί όχι; Αλλά όλοι μας...

Νάτους και κοίτα που δεν άργησαν και καθόλου... "Λαμόγιο" ο ένας, "τα τρία κακά της μοίρας του" ο άλλος και στο τέλος, ο γνωστός επίλογος: Να πάει η ΑΕΛ σε χέρια Λαρισαίων!!! Και που 'ναι ρε φίλε οι κονομημένοι συμπατριώτες μας και δεν τους βλέπω; Κι επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους...

...να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά:

• Η ΑΕΛ βρίσκεται στη Γ' Εθνική για να προασπίσει την αξιοπρέπειά της και η Ερασιτεχνική πρέπει να κάνει μόνη της παιχνίδι για εύλογο χρονικό διάστημα, ώσπου να βρεθεί ο απαραίτητος κατ' εμέ χρηματοδότης (σ.σ. που θα 'πρεπε να 'ναι δεδομένος απ' το Μάη, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα), πέρα απ' την όποια συμβολή του κόσμου, η οποία θα 'ναι ανάλογη του πλάνου και της αξιοπιστίας λόγων και έργων της νέας διοίκησης.
• Μέχρι στιγμής ενδιαφέρον για να επενδύσει στην επανεκκίνηση της ομάδας έχει εκδηλώσει μόνο ο Βαγγέλης Πλεξίδας, ενώ μου φαίνεται πως κι ο παλιός μας γνώριμος Νίκος Λυράκης δεν μένει τελικά αδιάφορος στο ενδεχόμενο να συζητήσει για την αναζήτηση ενός νέου επενδυτή.
• Πέραν κάποιον σεναρίων που θύμιζαν κάτι ανέκδοτα τύπου "5 Λαρισαίοι να βάλουν όλοι μαζί 500 χιλιάδες" (σ.σ. και λιγότερα στην προκειμένη περίπτωση), που θύμιζαν Ιούνιο 2004, ουδείς ντόπιος οικονομικός παράγοντας έδειξε να ενδιαφέρεται ή έστω ν' ασχολείται σοβαρά με το ζήτημα. Είθε να παρουσιαστεί κι αυτός κι αυτοί και άλλοι!

Δεν ξέρω λοιπόν, με βάση τα σημερινά δεδομένα, αν ο Πλεξίδας είναι ο αλλοπρόσαλλος τύπος που λένε κάποιοι ή αν ο Λυράκης (σ.σ. που χρωστάει φυσικά εξηγήσεις για τα γεγονότα του 2008) είναι "λαμόγιο", "πετυχημένος παράγοντας", "(ξανα)μπροστινός του Πηλαδάκη" ή όλα όσα πρόλαβα ν' ακούσω το τελευταίο 24ωρο! Μέχρι και για τον Γραβάνη και το Νάκα άκουσα κουβέντες από ανθρώπους που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να τους γνωρίζουν. Κι ας είναι ερασιτέχνες παράγοντες κι ας είναι Λαρισαίοι... 

Ξέρω όμως πολύ καλά, πως σ' όποια χέρια κι αν πάει με το καλό η ΑΕΛ, φέτος θα μετρηθούμε. Ναι, γιατί όχι; Αλλά να μετρηθούμε όλοι μας... Κι εμείς στην κερκίδα, αλλά κι εκείνοι στην... πιάτσα της πόλης, που πότε δεν ήθελαν να κάνουν μάγκα τον "κατσαρολά" Σωτηρούλη (κι ας ήταν κι αυτός Λαρισαίος) και πότε τον "ξένο" τον Πηλαδάκη, όμως έβρισκαν πάντα τον τρόπο να υπονομεύουν την καλή, κακή ή μέτρια προσπάθειά τους.

Το πότε "κερδίσαΜΕ" και πότε "χάσαΤΕ", για όσους το ξέρουν, δεν είναι ανέκδοτο, είναι πραγματικότητα...

Γι' αυτό και ώρες-ώρες σκέφτομαι, μεταξύ άλλων κι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ότι παρουσιάζεται φέτος μοναδική ευκαιρία να αναπροσδιορίσουμε τη σχέση της ομάδας με την πόλη, να καταρρίψουμε μια για πάντα τους μύθους που την κυνηγούν και ταυτόχρονα, να διώξουμε οριστικά και αμετάκλητα τα φαντάσματα απ' τις τάξεις της.

Προσέξτε... Δεν αποκλείω κανέναν απ' το μέλλον της, ούτε έχω αυτό το δικαίωμα. Απλά, δεν θέλω να ξαναβρεθώ τετ-α-τετ με κάποιους, πολλούς, πάρα πολλούς ανθρώπους, που θα προσπαθούν με επιτηδευμένη αφέλεια να με πείσουν πως ναι, τότε, ήταν κι αυτοί εκεί! Βλέπετε, πριν απ' όλους αυτούς είχα γνωρίσει τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου, που όταν ήθελε να ζυμώσει, τέλειωνε το κοσκίνισμα ώσπου να πω... ΑΕΛ!!!

Υ.Γ. Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, δεν ήταν μόνο οι γνωστές αντιδράσεις απέναντι σε συγκεκριμένα πρόσωπα, παλιά ή νέα στη διαδρομή των "βυσσινί". Ήταν και η άμεση αποδοχή απ' τον Τζανακούλη της προσφοράς των τροπαίων που του 'κανε ο Πηλαδάκης. Απ' τη μια το 'σωσε ο δήμαρχος, ερχόμενος κατ' ευθείαν σ' επαφή με την Ερασιτεχνική κι απ' την άλλη με τρόμαξε, αφήνοντας να εννοηθεί πως αν δε βρεθεί λύση για την ομάδα θα συγκαλέσει μια απ' τις γνωστές στους παλιότερους συσκέψεις - μνημόσυνα στο Δημαρχείο! Αλίμονο... Αν είναι να υπάρξει τότε κάποιος ντόπιος παράγοντας που θα προσφερθεί να συνδράμει, γιατί να μην το κάνει τώρα, ώστε ν' αποφευχθεί κι όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι;