Λόγια του... καναπέ

Βυθισμένος στον καναπέ, και δεδομένου ότι τα δελτία ειδήσεων της ελληνικής τηλεόρασης προσφέρονται για ψυχοπλάκωμα και όχι για ενημέρωση ή ψυχαγωγία, ο θεατής είχε μια έμπνευση! Να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο... Όχι επειδή έτσι του αρέσει... αλλά έτσι... για να περάσει η ώρα!

Η κατάσταση στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου δείχνει αρνητικά επιβλητική, με κυρίαρχο χρώμα το γήινο, ελλείψη ικανού πρασίνου και η υψηλής ευκρίνειας εικόνα αναλύει σε μέγιστο βαθμό κάθε pixel του χώρου. Η θερμοκρασία στον τόπο διεξαγωγής του αγώνα στους -13 βαθμούς Κελσίου και η σχετική υγρασία στο 73%. Στον αντίποδα, η θερμοκρασία του χώρου του θεατή στους +22 βαθμούς Κελσίου και η σχετική υγρασία στο 38%. Η επιλογή είναι να μην ακούγεται ο σχολιαστής και έτσι οι παγωμένες μα τόσο ηχηρές φωνές διαπερνούν τα αφτιά τού θεατή.

Ο αγώνας Ζενίτ-Μπενφίκα ήταν απολαυστικός και ανατρεπτικός. Χωρίς να το καταλάβει ο θεατής βρέθηκε να αναπολεί! Το ρολόι του χρόνου γύρισε πίσω και έδειχνε 8 Νοεμβρίου 2007. ΑΕΛ-Ζενίτ 2-3 σε κάπως καλύτερες καιρικές συνθήκες στο Πανθεσσαλικό, επίσης απολαυστικός και ανατρεπτικός. Ο θεατής δεν άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί ακόμα περισσότερο στο χρόνο. Έμεινε στο τώρα. Τώρα που ακόμα και ο πλέον αισιόδοξος οπαδός της ΑΕΛ βλέπει ένα τεράστιο χάος από πολλές οπτικές γωνίες. Τώρα που οι λύσεις φαντάζουν βουνό σε ότι σχετίζεται με τη διοργανώτρια, αλλά και το διοικητικό-αγωνιστικό της ομάδας που αγαπάει.

Όποιος πιστεύει ότι το κάρο μπορεί να βγει από τη λάσπη, ας βοηθήσει όσο και όπως μπορεί. Όποιος δεν μπορεί ας αφήσει όσους θέλουν να βοηθήσουν. Ένα πρέπει να είναι το ζητούμενο : να μην πάνε οι ρόδες πιο βαθιά!

Δημήτρης Κ.