Η πρώτη γεύση... (VIDEO)

Με αφορμή τον πρώτο επίσημο αγώνα της ΑΕΛ για τη νέα χρονιά, μου στάλθηκαν...

...έπειτα από καιρό και κάποια ερωτήματα φιλάθλων-αναγνωστών που αφορούν στην ομάδα. Γιατί αλήθεια είναι ότι καιρό τώρα τα μόνα ερωτήματα που λάμβανα αφορούσαν στον ραδιοφωνικό σταθμό που ετοιμάζουμε καμιά δεκαριά τρελοί κι εγώ μαζί, φιλοδοξώντας να είμαστε στον αέρα μέσα στο Γενάρη!

Κι αφού επί του παρόντος δεν μπορώ ν’ απαντήσω για τον σταθμό, δεδομένου πως όλα θα κοινοποιηθούν όταν και όπως πρέπει, καλό είναι με αφορμή τις ερωτήσεις, να γράψω δυο πράγματα για όσα είδαμε χθες στο AEL FC ARENA κι αποτελούν την πρώτη βυσσινί γεύση για το 2019...

Απ' το κακό στο χειρότερο...

Μόνο που δυστυχώς, πρέπει απ’ το ξεκίνημα κιόλας να υπερβώ αυτές τις ερωτήσεις, που συνοψίζονται σε δυο θέματα αγωνιστικής φύσης και να σταθώ εν πρώτοις στην θλιβερή εικόνα των σχεδόν άδειων και βουβών κερκίδων, που ήταν που ήταν βουβές και άδειες, τις έφαγε κι η μαρμάγκα του πολικού ψύχους.

Ε, την ομάδα που αγωνίζεται σ’ αυτό το περιβάλλον μπορεί να τη λες αλλά δύσκολα την αισθάνεσαι ως ΑΕΛ, όπως τουλάχιστον την αισθανόμασταν χρόνια, μέσα απ’ την δυναμική που ανέπτυσσε όχι μόνο εντός, αλλά κι έξω απ’ τις τέσσερις γραμμές κι ακόμη ευρύτερα, στην καθημερινότητα της πόλης.

Κάποια στιγμή, θα πρέπει συνολικά η ΠΑΕ ν’ ασχοληθεί σοβαρά μ' αυτό το καταστροφικό φαινόμενο και να πάψουν να εθελοτυφλούν, τοποθετώντας διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα «στους καλούς οικογενειάρχες που έρχονται στο γήπεδο» και «στους κακούς εγκληματίες που δεν έρχονται»! Στο κάτω-κάτω, οι «καλοί οικογενειάρχες» της Λάρισας που τυγχάνουν επί δεκαετίες οπαδοί και φίλαθλοι της ομάδας, είναι σίγουρα πάνω από τους 1.000, άντε τους 2.000 που θα ‘ταν στο γήπεδο χθες αν δεν έκανε ψόφο... Εν ολίγοις, πρέπει επιτέλους κάποιος ν’ αναλάβει την πρωτοβουλία ν’ ασχοληθεί υπεύθυνα με το θέμα, για να διαπιστώσει έστω αν είναι δυνατόν ν’ αντιστραφεί μέρος της ζημιάς που προκάλεσε η εμμονή κάποιων να ασχολούνται νυχθημερόν με το πως θ' αποκλείσουν κόσμο απ' την κερκίδα, με κάθε – προφανώς – κόστος...

Ένα κόστος που πληρώνει πολλαπλά η ΑΕΛ ως οργανισμός (και δεν εννοώ οικονομικά) και ειδικότερα οι ίδιοι οι παίκτες, που προσπαθούν φιλότιμα χωρίς ν’ απολαμβάνουν την στήριξη που αξίζει στην προσπάθειά τους, για να γυρίσουν ένα ματς ή ν’ αντέξουν σ’ ένα άλλο, ωθούμενοι απ’ τον περίφημο 12^ο παίκτη. Προσωπικά, οφείλω να τιμώ την όποια παρουσία και πορεία τους στα εντός έδρας ματς, καθώς σε σχέση με προγενέστερες εποχές, κατάφεραν ό,τι κατάφεραν χωρίς να ‘χουν πάρει όπως λέμε ούτε μισό γκολ απ’ τον κόσμο!

Κι επίσης, πρέπει να σταματήσει κι αυτή η υπερβολική αντίδραση απέναντι ακόμη και στις οφθαλμοφανείς διαιτητικές αδικίες, με τις ακραίες εκφράσεις και την φάμπρικα των εν εξελίξει ευφάνταστων ανακοινώσεων. Το μόνο που καταφέρνει κάποιος σε βάθος χρόνου μ’ αυτή την τακτική, είναι να μην τον παίρνουν σοβαρά οι τρίτοι και να τον χρησιμοποιούν ως άλλοθι εκείνοι που ενδεχομένως να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις.

Δεν λέω να μην διαμαρτυρηθείς για το κόψιμο του Ντέλετιτς με οφθαλμοφανώς ανύπαρκτο οφ σάιντ, φάση που έστειλε κι εμένα στα κάγκελα ή για τον μη καταλογισμό μιας κίτρινης κάρτας στον Ιγκλέσιας ή για το ανύπαρκτο φάουλ απ’ το οποίο προήλθε το πρώτο γκολ του Αστέρα, σε σχέση τουλάχιστον με το φάουλ που δεν δόθηκε στον Ντέλετιτς στην εκπνοή. Υπάρχουν όμως τρόποι και τρόποι για να το κάνεις, καθώς ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις να εκτεθείς από έναν συνολικά κακό διαιτητή όπως ο χθεσινός...

Απ' το προβληματικό στο καλύτερο...

Εξάλλου, όπως προκύπτει μετά από ένα τέτοιο ματς, όπου η ΑΕΛ νίκησε μια καλή ομάδα με 3-2, έστω κι αν το σκορ δεν είναι το επιθυμητό ενόψει της ρεβάνς, το ενδιαφέρον "των καλών οικογενειαρχών" είναι ευρύτερο και συνοψίζεται όπως παρουσιάστηκε σ’ εμένα, σε δύο ερωτήματα:

1.       «Που λες να οφείλεται η καθίζηση της ομάδας στο 2^ο ημίχρονο;» και

2.       «Πως είδες τους καινούριους;»

Κατ’ αρχάς, όταν έχεις την ανάγκη απόκτησης κάποιων παικτών και τρεις εξ’ αυτών τους έχεις αγωνιζόμενους στο πρώτο επίσημο κι άκρως ανταγωνιστικό ματς της νέας χρονιάς, σημαίνει πως κάτι έχεις κάνει καλά στη διαχείριση της μεταγραφικής περιόδου, για να καλύψεις βέβαια κάτι που δεν έκανες καθόλου καλά το καλοκαίρι.

Ταυτόχρονα βέβαια αυτό είναι μεγάλο ρίσκο, το οποίο και πλήρωσαν οι «βυσσινί» χθες, αφού είναι αδύνατο σε επίπεδο συνοχής και διάρκειας να εξασφαλίσεις το ακέραιο. Ωστόσο, καταλαβαίνω γιατί ο Φέστα επέλεξε να ξεκινήσει όχι μόνο τον Γιακιμόφσκι, αφού ο Ζίφκοβιτς ήρθε μόλις προχθές κι άλλος αριστερός μπακ δεν υπάρχει, αλλά και τον Σετσέροβιτς στα χαφ και τον Σικάβκα στην επίθεση... Γιατί είναι καλοί ή έστω κανονικοί ποδοσφαιριστές, σε σχέση τουλάχιστον με άλλα που έχουμε δει κατά καιρούς. Ουδείς μπορεί να εκτιμήσει από τώρα με ασφάλεια το επίπεδό τους, αλλά αλήθεια είναι πως η φετινή ΑΕΛ δεν είχε ούτε έναν αριστερό μπακ-χαφ με ταχύτητα και δημιουργικότητα στο παιχνίδι του, όπως ο Σκοπιανός, ούτε ένα εγκεφαλικό αμυντικό χαφ όπως ο Βόσνιος, ούτε έναν κυνηγό με ταχύτητα, ευελιξία και καλές επαφές με τη μπάλα, όπως ο Λευκορώσος. Αν θέλετε, ούτε καν έναν επιθετικό με την ενέργεια που έβγαζε όσο άντεξε ο Νούσιας, που φαίνεται να κερδίζει σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη του Ιταλού!

Αυτά ήταν άλλωστε τρια απ’ τα στοιχεία που αιφνιδίασαν στην αρχή τον Αστέρα, ο οποίος άργησε να προσαρμοστεί και στα δεδομένα του αγωνιστικού χώρου, με αποτέλεσμα οι «βυσσινί» να οργιάζουν επί 30 τουλάχιστον λεπτά, ολοκληρώνοντας σχεδόν κάθε τους προσπάθεια κι εν τέλει να αδικούνται που δεν έβαλαν περισσότερα γκολ και που δυστυχώς, έπεσαν πάνω στην καλύτερη εκτέλεση φάουλ που έκανε σε όλη την προηγούμενη και όλη την επόμενη ποδοσφαιρική του ζωή ο Τσιλιανίδης.

Στην επανάληψη όμως, το καλύτερο διάβασμα των δεδομένων του αγώνα απ’ τους φιλοξενούμενους, που επαναλαμβάνω πως έχουν καλή ομάδα και η κόπωση πρώτα των νεοαποκτηθέντων παικτών της ΑΕΛ κι έπειτα όλων των υπολοίπων, απ’ το τρελλό ρυθμό του πρώτου μέρους, άλλαξαν την εικόνα της αναμέτρησης. Κι εκεί πιστεύω είναι που λάθεψε ο Φέστα...

Έχοντας πιθανότατα μεγαλύτερη πίστη στην ομάδα του απ’ αυτή που έπρεπε, δεν κοίταξε να κλειδώσει γρήγορα τη μεσαία γραμμή μ’ έναν έξτρα... κυκλοφορητή, αλλά βάζοντας και δεύτερο φορ πήγε να κάνει πρώτος το τέταρτο γκολ για να τελειώσει την πρόκριση, κάτι στο οποίο οι «βυσσινί» δεν μπόρεσαν προφανώς να ανταποκριθούν, δεχόμενοι ένα ακόμη γκολ και επιτρέποντας πολλούς κινδύνους στην εστία τους.

Στο ρεζουμέ, το 3-2 δυχεραίνει την αποστολή της ΑΕΛ στην ανοιχτή ρεβάνς κι η συνολική της εικόνα δείχνει ότι στο δεύτερο γύρο μπορούμε να προσδοκούμε κάτι καλύτερο, αρχής γενομένης με τον αγώνα κόντρα στον Απόλλωνα, που πρέπει να κερδιθεί πάσει θυσία!

Ταυτόχρονα όμως, πέρα απ’ την εικόνα των κερκίδων, δεν μπορώ να πω ότι δεν με στενοχωρεί που στην ενδεκάδα μόνο ο Καρανίκας κι εν μέρει ο Φατιόν λογίζονται ως Έλληνες, ενώ μαζί με το Νούσια (που δεν ξέρω αν προορίζεται να ξαναπάρει άμεσα φανέλα βασικού) και τον Μπαργκάν, ήταν οι μοναδικοί στους «14» που μιλάνε ελληνικά...