8 Αυγ 2018

Να γιατί θέλω τον πρόεδρο της ΑΕΛ "εγγυητή" ομάδων της Λάρισας κι όχι του Πειραιά!



Το παλικάρι της φωτογραφίας, που στόμα είχε και μιλιά δεν είχε και μόνο δούλευε...

...κι έπαιζε για μια ολόκληρη σεζόν στον περσινό Απόλλωνα, επέλεξε να πάει στην ΑΕΛ. Κι ως οπαδός της ΑΕΛ, είμαι χαρούμενος γι' αυτό, αφού δεν έφυγε ακόμη ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής εκτός των τειχών!

Δεν ξέρω όμως κατά πόσο έκανε την καλύτερη επιλογή για τον εαυτό του, καθώς θεωρώ πως το πρώτο ζητούμενο για ένα 20άρη γκολκίπερ με γεμάτη χρονιά σε καλή ομάδα της Football League, είναι να παίζει εκεί που θα πάει, ακόμη κι αν χρειαστεί να μείνει στην FL και να διατηρήσει πλήρως τον αγωνιστικό του ρυθμό. Δεν είναι εύκολο για έναν τερματοφύλακα αυτό! Σε κάθε περίπτωση βέβαια, καλή του τύχη... 

Άλλωστε τον Παναγιώτη τον Παϊτέρη τον συμπάθησα ιδιαίτερα από μια στιγμή πέρυσι στο Καρπενήσι, όταν κατάκοπος στη διάρκεια απογευματινής προπόνησης, μου απηύθυνε για πρώτη φορά το λόγο, ρωτώντας με ντροπαλά τι ώρα είναι, για να μη φανεί ίσως πως το ζητούμενο ήταν να μάθει πόση ώρα θα διαρκούσε ακόμη η προπόνηση γιατί τα 'χε παίξει!!!

Θα 'χα όμως αυτόν τον προβληματισμό αν τα πράγματα δεν είχαν όπως έχουν, αλλά είχαν όπως θα ήθελα να έχουν κι όπως τα περιέγραψα πρόσφατα σ' ένα αντίστοιχο κείμενο με αφορμή την εξέλιξη της καριέρας και τις επιλογές των Τσιλούλη, Αγρόδημου;

Έγραψα λοιπόν προ ημερών:  

ρόνια τώρα η ΑΕΛ δεν είχε την υπομονή και τη σύνεση να αναδείξει δικά της παιδιά, με ευθύνη φυσικά και των διοικήσεων, αλλά και όλων ημών, που δεν προλαβαίνουμε να προβάλουμε απαιτήσεις. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην θίξω την επιλογή της σημερινής ιδιοκτησίας της ΠΑΕ, να αναζητήσει συνεργασία στη Νίκαια του Πειραιά κι όχι στις τάξεις του λαρισινού ποδοσφαίρου. Να μπει ας πούμε σοβαρά στη διαδικασία ως μητέρα ομάδα, να εγγυηθεί την λειτουργία του Απόλλωνα στη Β' και του Ηρακλή σήμερα στην Α' ΕΠΣΛ κι αύριο με το καλό στην Γ'. Να δει ότι σ' ένα τριγωνικό χιλιόμετρο μεταξύ ΑΕΛ FC ARENA, Νεάπολης και Φιλιππούπολης, μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο μοντέλο που θα παράγει όχι μόνο Τσιλούληδες και Αγρόδημους, αλλά κανονικούς ποδοσφαιρικούς... παπάδες"!!! 

Κάτω από μια τέτοια υποθετική συνθήκη λοιπόν, οι ποδοσφαιριστές θα εξελίσσονταν και θ' αξιολογούνταν διαφορετικά, προς όφελος των ιδίων και των ομάδων τους, ακολουθώντας εκ των πραγμάτων μια πορεία ανάπτυξης προσωπική και συλλογική, ώσπου να βρουν το ταβάνι τους. 

Ο Τσιλούλης κι ο Αγρόδημος για παράδειγμα, απ' την Ακαδημία της ΑΕΛ θα τσεκάρονταν στη Γ' Εθνική με τον Ηρακλή κι αν έπαιρναν τα γράμματα θα αναβαθμίζονταν στον Απόλλωνα κι αν κι εκεί τα... έλεγαν, θα 'ταν ανοιχτές οι πόρτες της ΠΑΕ ΑΕΛ. Την ίδια στιγμή ο κάθε Καππός, ο κάθε Γροντής κι ο κάθε Γιαννιτσάνης, θα περνούσαν τη διαδικασία του δανεισμού στον Απόλλωνα για να μετρηθούν στη Β' Εθνική, ενώ κάθε Σουλούκος ή Πινακάς θα είχε ήδη στην πλάτη μια σεζόν με τον Ηρακλή και πριν φτάσει στην ΠΑΕ ΑΕΛ θα 'πρεπε να πατήσει το ενδιάμεσο σκαλοπάτι της Football League! Πότε; Όταν ο κάθε Παϊτέρης θα κρίνονταν έτοιμος για το μεγάλο βήμα, ως βέβαιος δεύτερος τουλάχιστον μετά τον κάθε Μπόζοβιτς και τον κάθε Κρίστινσον!

Ταυτόχρονα, την αντίστροφη πορεία θ' ακολουθούσε ο κάθε Μόρας κι ο κάθε Κουρτεσιώτης, προκειμένου να στηρίξουν τα νέα παιδιά σε κατηγορίες που θα 'ταν παιχνιδάκι για την ποιότητά τους, ακόμη και σε σχετικά περασμένη ηλικία...

Ακόμη και στα μισά της διαδρομής να βρίσκονταν κάποιος ιδιοκτήτης της ΑΕΛ να πάρει αυτές τις πρωτοβουλίες, πάλι θα σώζονταν καταστάσεις και θα γλιτώναμε για παράδειγμα αυτή την απίθανη περσινή ιστορία του πήγαινε-έλα με τον Αγρόδημο, που λίγο έλλειψε να τον κάψει... Τα λες Χρήστο στη Γ' Εθνική με τον Απόλλωνα; Μπράβο. Μείνε και στη Β' για ένα 6μηνο κι αν τα λες κι εκεί, τότε έλα τον Γενάρη να βάλεις τα "βυσσινί" αντί του κάθε Μπάλλα, το όνομα του οποίου χρησιμοποιώ λόγω θέσης κι όχι πως έχω τίποτα με το παιδί...

Αντί όλων αυτών τί γίνεται; Το λαρισινό ποδόσφαιρο αιμορραγεί, όταν δοκιμασμένοι παίκτες φεύγουν γι' άλλες πολιτείες της Super League, μια δυάδα ντόπιων ταλαντούχων τερματοφυλάκων διεκδικούν χώρο και χρόνο από δύο πολύ πιο έμπειρους και έτοιμους τερματοφύλακες, ενώ θα μπορούσαν να παίζουν, να έχουν ρυθμό και να εξελίσσονται. Την ίδια στιγμή πλειάδα ξένων παικτών απ' όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου (με τελευταίες προσθήκες έναν Ισλανδό, έναν Μοζαμβικογερμανό, έναν Σλοβένο κι έναν Βόσνιο) έρχονται να στελεχώσουν ένα ρόστερ χωρίς εμφανώς κανέναν σχεδιασμό που να ανταποκρίνεται σε μια λογική συνέχεια... Όπως άλλωστε έγινε πρόπερσι, που τον Γενάρη ήρθε μια καραβιά απ' τη Νότια Αφρική και τη Λετονία, ως την Ισπανία και το Αζερμπαϊτζάν... Κι όπως έγινε πέρυσι μετά την πρεμιέρα του πρωταθλήματος, για να ολοκληρωθεί τον Γενάρη, χωρίς όμως και πάλι να πιάσει τόπο η κίνηση αυτή μακροχρόνια, αφού εκείνο το ρόστερ ξανασκόρπισε αυτό το καλοκαίρι!

Να λοιπόν γιατί θα 'θελα τον κάθε ιδιοκτήτη-πρόεδρο της ΑΕΛ, "εγγυητή" - κατά την προσφιλή έκφραση Κούγια - ομάδων της Λάρισας κι όχι του Πειραιά... Για να ελπίζω ότι μπορεί ένα τέτοιο όραμα, απολύτως εφικτό κατ' εμέ, να γίνει πραγματικότητα, απογειώνοντας το λαρισινό ποδόσφαιρο και κάθε ομάδα του ξεχωριστά!!!

Ξέρω, προς το παρόν είμαι εγώ αυτός που πετάει... 

1 σχόλιο:

  1. Από που κι ως που ο Ηρακλής Νεάπολης θα βγει Γ' Εθνική; Εδώ δεν τα κατάφερε πέρυσι που τους έφυγε βαλσαμωμένο πουλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή