Ήταν πάνω στην αλλαγή του 2002 προς '03 όταν φόρεσε τα "βυσσινί"...
...και δεδομένου πως σήμερα ο Σάκης Παπαβασιλείου κλείνει τα 42 του χρόνια, τότε ήταν κάπου στα 26,5!
Με θητεία κυρίως στον Πιερικό, λογίζονταν πλέον ως έμπειρος ποδοσφαιριστής, που έρχονταν για να ταχθεί κι αυτός στη μάχη που έδινε ο Νίκος Σωτηρούλης και μαζί του ολόκληρη η ομάδα, για να μην γνωρίσουμε τον ταπεινωτικό υποβιβασμό στη Β' Εθνική.
Μαζί ψάξαμε για σπίτι, μαζί περάσαμε την πρώτη του βραδιά στη Λάρισα πίνοντας μια μπυρίτσα κι απ' την επόμενη μέρα κι εκείνος μαζί ρίχτηκε στον αγώνα της επιβίωσης, βοηθώντας την ΑΕΛ να βγει απ' την επικίνδυνη ζώνη και την τελευταία κυριολεκτικά αγωνιστική να εξασφαλίσει την σωτηρία της, σ' ένα πρωτάθλημα που έπεφταν "6" και το ξεκίνησε ουσιαστικά με -6 βαθμούς, μετά την τιμωρία στους Λύκους!
Δεκάρι παλιότερης κοπής, που δεν φοβόταν όμως το τρέξιμο, κέρδισε γρήγορα την εμπιστοσύνη του Χρήστου Γκάτα κι έπειτα του Οράσιο Μοράλες και του Τάκη Παραφέστα, που είναι αλήθεια πως δεν είχαν και πληθώρα "έτοιμων" επιλογών, σ' ένα ρόστερ το οποίο δημιουργήθηκε το καλοκαίρι κυρίως από προσφορά των ίδιων των παικτών προς τη διοίκηση της Ερασιτεχνικής.
Το δύσκολο λοιπόν για εκείνον δεν ήταν να τον εμπιστευτούν οι προπονητές, αλλά οι συμπαίκτες που τραβούσαν ως τότε το λούκι. Κι αυτό έγινε επίσης σύντομα, καθώς το αλλόκοτο πολλές φορές βλέμμα του μεταφράζονταν μέσα στο γήπεδο σε μια απίστευτη αποφασιστικότητα. Τόση που τον ανέδειξε σε ένα είδος ήρωα για εμάς τους λίγους που ζήσαμε εκείνη την εποχή και κυρίως, τρεις συγκεκριμένες στιγμές και τις θυμόμαστε ακόμα...
Ενώ δεν θυμάμαι καν γιατί στο τέλος της σεζόν δεν τα βρήκε με τη διοίκηση, ώστε να παραμείνει στην ομάδα και την επόμενη χρονιά της επ-ανόδου, δεν θα ξεχάσω ποτέ:
α) Τον τσαμπουκά με τον οποίο άρπαξε τη μπάλα στη λασπομαχία των Τρικάλων, για να εκτελέσει το πέναλτι στο 90' και να ισοφαρίσει, χαρίζοντας έναν υπερπολύτιμο για εκείνη τη στιγμή βαθμό, όπως ξεκάθαρα φαίνεται και στο παρακάτω βίντεο...
β) Το γκολ με το οποίο άνοιξε τον δρόμο της ανατροπής στο 2-2 (από 0-2) με τον Κιλκισιακό στο Αλκαζάρ, ως πρωτεργάτης εκείνης της μαζικής αντεπίθεσης, για να 'ρθει λίγο αργότερα απ' τον πάγκο ο Ζήσης Ζιάγκας να την ολοκληρώσει. Κι αυτό το βίντεο έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί έγιναν κι άλλα σε κείνο το ματς...
γ) Τρίτο και καλύτερο, το καθοριστικό πέναλτι-γκολ στο 3-3 των Χανίων, πέντε λεπτά πριν τη λήξη εκείνου του ιστορικού ματς, απ' το οποίο δεν υπάρχει δυστυχώς καμία εικόνα. Η ΑΕΛ ήθελε έστω "Χ" για να νικήσει τελευταία αγωνιστική τη Νίκη (όπως και έγινε) και να σωθεί, προηγήθηκε 0-2, βρέθηκε να χάνει 3-2, ώσπου ήρθε εκείνο το αξέχαστο πέναλτι... Ο χρόνος πάγωσε, τα πόδια κόπηκαν αλλά εκείνος άρπαξε πάλι τη μπάλα χωρίς δισταγμό, εκτέλεσε εύστοχα με κρύο αίμα κι όπως μου 'πε χρόνια αργότερα, μόνο μετά την εκτέλεση του πέρασε απ' το μυαλό τι θα γινόταν αν αστοχούσε... κι ανατρίχιασε!!! Όπως ανατριχιάζει πάντα όταν μιλάμε για την ΑΕΛ, παραδεχόμενος ότι αρκούσε ένα εξάμηνο για να του σημαδέψει την ποδοσφαιρική καριέρα και να ζήσει αυτό που λέει χωρίς δισταγμό: "Μόνο αν φορέσεις τη φανέλα της μπορείς να καταλάβεις..."!!!
Εδώ και αρκετά χρόνια πορεύεται πλέον ως προπονητής και φέτος απολαμβάνει την δεύτερη συνεχόμενη σεζόν του στο τιμόνι του Καραϊσκάκη.
Χρόνια πολλά και καλή επιτυχία φίλε κι εκπρόσωπε μιας εποχής που γέννησε πολλούς μικρούς και μεγάλους ήρωες, για εμάς τους λίγους που τα ζήσαμε τότε απ' την αρχή ως το τέλος και τους ακόμη λιγότερους που τα θυμόμαστε!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η φωτογραφία μας είναι απ' την περσινή του επίσκεψη στο Αλκαζάρ, όπου βρέθηκε ως προπονητής του Καραϊσκάκη, για να "κατασκοπεύσει" τον Απόλλωνα Λάρισας και τον αντίπαλό του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου