Τι κάθεστε; Να η κατάλληλη ώρα για την κοινή γνώμη να επιβεβαιώσει αυτό που...
...τόσο πολύ αγαπάει, στήνοντας έναν... αποδεδειγμένα (;!;!;!) πλέον «αλήτη-ρουφιάνο-δημοσιογράφο» στο δικό της εδώλιο, ώστε να τον ξεκάνει και κοινωνικά, μετά την οικονομική εκτέλεση στην οποία τον στέλνουν ανερυθρίαστα οι καθ’ ύλην αρμόδιες αρχές, προσκυνώντας τους τύπους κι αδιαφορώντας προφανώς για τις συνέπειες.
Πιο κάτω, χωρίς ονόματα και διευθύνσεις, που πιστέψτε με, δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία, θα διαβάσετε πως με δικά του λόγια ο εν λόγω δημοσιογράφος περιγράφει την περιπέτειά του σε μια ενημερωτική επιστολή προς τους συναδέλφους του, για να καταλάβετε σε όλες τις διαστάσεις τι εννοώ χρόνια τώρα, όταν λέω πως ο φίλαθλος κι ο πολίτης, μπορούν από αβασάνιστα έως ασύδοτα να πουν πράγματα, που για να τα πει ή να τα γράψει ένας δημοσιογράφος, εκτός από επώνυμες μαρτυρίες χρειάζεται κι έναν σωρό από αδιάσειστα στοιχεία, που είναι πλέον ζήτημα αν κι αυτά επαρκούν!
Ειδικά, δε, όταν βρίσκεσαι οπουδήποτε στην Περιφέρεια και δεν μπορείς εκ των πραγμάτων να έχεις στα νότα σου κάποιον εκδοτικό κολοσσό, είσαι κάτι περισσότερο από εκτεθειμένος. Είσαι καθημερινά ένα πρόβατο στο κατώφλι του σφαγείου...
Προ ημερών λοιπόν, γράφει ο συνάδελφος, του «γνωστοποιήθηκε απόφαση Εφετείου με την οποία καλούμαι μαζί με την εφημερίδα που εργάζομαι να καταβάλω ποσό κάποιων δεκάδων χιλιάδων ευρώ ως αποζημίωση σε δύο πρόσωπα που μου εκαναν αγωγή συκοφαντικής δυσφήμισης για ρεπορτάζ και σχόλια που έγραψα πριν κάμποσα καλοκαίρια.
Είναι μια απόφαση που πέρα από το γεγονός ότι με πλήττει ανεπανόρθωτα οικονομικά και ηθικά, αφορά και όλους τους συναδέλφους και γι’ αυτό τον λόγο σας την γνωστοποιώ. Είναι δε ενταγμένη η υπόθεση αυτή στα πλαίσια συνεχόμενων απειλών και μπαράζ αγωγών που επιχειρούνται στοχοποιημένα σε δημοσιογράφους.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Πριν κάμποσα καλοκαίρια λοιπόν, στο Δημοτικό Γήπεδο παρακείμενης κοινότητας, το οποίο χρησιμοποιούσε γνωστή ομάδα για την προετοιμασία της, ο τοπικός Δήμος είχε πιστώσει το ποσό χιλιάδων ευρώ για την κατασκευή χλοοτάπητα. Στις πρώτες ημέρες των εργασιών και της σποράς περίπου οκτώ με δέκα άτομα, σε μια επίδειξη δύναμης εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο (παρκάροντας και τα μηχανάκια στα γκολπόστ!!!) και στον σπαρμένο χλοοτάπητα έπαιζαν ποδόσφαιρο!!!
Σε ρεπορτάζ μου την επομένη, κατήγγειλα το περιστατικό με φωτογραφίες των κυρίων την ώρα που έπαιζαν μπάλα στο γήπεδο. Δεν αναφέρθηκα σε ονόματα παρα μόνον αναρωτήθηκα αν επρόκειτο για «βλακεία ή για σκοπιμότητα», τονίζοντας με έμφαση ότι υφίσταται φθορά δημόσιας περιουσίας και καλώντας τη Δημοτική Αρχή αλλά και το θιγόμενο σωματείο, καθώς και τους πολίτες της κοινότητας, να αντιδράσουν και να πάρουν τα μέτρα τους…
Ο Δήμος μέσω δηλώσεων του Δημάρχου προανήγγειλε μηνύσεις, η ομάδα επίσης, οι πολίτες μέσω και του τοπικού συμβουλίου εξέδωσαν ανακοίνωση και γενικώς υπήρξε κατακραυγή της τοπικής κοινωνίας.
Όλα αυτά… θεωρητικά όμως καθώς η μόνη ουσιαστική και χειροπιαστή εξέλιξη, μετά την πάροδο του χρόνου, όταν κατακάθισε ο "κουρνιαχτός", ήταν μια ξεγυρισμένη αγωγή εναντίον μου έναν χρόνο ακριβώς μετά το περιστατικό!
Ένας εκ των δύο που έκαναν την αγωγή συμμετείχε στο «δίτερμα» και στην αυθαίρετη είσοδο στον αγωνιστικό χώρο του εν λόγω γηπέδου. Σε πρώτο βαθμό το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εναντίον μου και της εφημερίδας, επιδικάζοντας κάποιο σεβαστό ποσό αποζημίωσης, στεκόμενο στους χαρακτηρισμούς «βλακεία ή σκοπιμότητα» και στις φωτογραφίες.
Στο εφετείο, η απόφαση δεν άλλαξε και τελικά όπως προαναφέρω το ποσό μαζί με τους τόκους έφθασε κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ, που καλούμαι με την εφημερίδα που εργάζομαι να καταβάλω άμεσα.
Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ
Ουσιαστικά, δηλαδή, καταδικάζομαι για την φωτογραφία που ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ την είσοδο των κυρίων στο γήπεδο και τους χαρακτηρισμούς "σκοπιμότητα ή βλακεία" που χρησιμοποίησα και για την κριτική μου στο ρεπορτάζ και στη στήλη μου.
Αν αντιπαραθέσω τους χαρακτηρισμούς που έχει ακούσει ο δημοσιογραφικός κόσμος ("αλητες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι") και όσα εχει υποστεί (επιθέσεις, απειλές κλπ), απέναντι στις αιτίες που με οδήγησαν στην καταδίκη και στο ποσό που θα πληρώσω, λογικά θα έπρεπε να είχαμε πλουτίσει καθίμενοι, μόνο απο τις αγωγές!!!!
Σημειώνω ότι δεν έκανα μήνυση ΠΟΤΕ στη ζωή μου για κανένα λόγο.
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ – ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Η συμπαράσταση στον δημοσιογράφο και στην εφημερίδα που προσπάθησαν να αναδείξουν και να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον εκφράστηκε ως εξής:
Ο Δήμος έκανε την «πάπια» και δεν τήρησε τις υποσχέσεις για μηνύσεις εναντίον των κυρίων που προέβησαν στην συγκεκριμένη ενέργεια ώστε να εξεταστεί η ουσία της υπόθεσης. Είναι βλέπετε και τα ψηφαλάκια! Που να χαλάμε τις καρδιές μας για τέτοιες υποθέσεις;
Μοναδική εξαίρεση κάποιος εκ των αντιδημάρχων που παρέστη στο πρώτο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης.
Η διοίκηση της ομάδας που επλήγη από την συγκεκριμένη ενέργεια σφύριξε αδιάφορα και δεν εξέδωσε διαχρονικά έστω μια ανακοίνωση συμπαράστασης στον δημοσιογράφο για τα μάτια του κόσμου.
Το τοπικό συμβούλιο δεν ξανασχολήθηκε με το ζήτημα…
Η κοινωνία της περιοχής απλά… παρακολουθούσε εξαποστάσεως… τον μοναχικό αγώνα του δημοσιογράφου να την… υπερασπιστεί!! Όπως παρακολουθεί με ανοιχτό το στόμα και το απλανές βλέμμα της αγελάδας την ίδια την εξόντωσή της….
ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Οι προσωπικές συνέπειες αυτής της απόφασης είναι οδυνηρές.
Καταρχήν τινάζει στον αέρα τον οικογενειακό μου προϋπολογισμό καθώς αδυνατώ φυσικά να βρώ αυτό το ποσό για να το καταβάλλω στους εν λόγω κυρίους που ουσιαστικά επιβραβεύονται για όσα έκαναν τότε!
Εν συνεχεία με πλήττει ηθικά, καθώς έρχεται να μπει φραγμός στην προσπάθεια να ασκήσω δημοσιογραφία όπως το κάνω επί δεκαετίες απρόσκοπτα με γνώμονα την προάσπιση της αλήθειας.
Χαροποιεί και ενθαρρύνει άλλους που έχουν ήδη καταφύγει στην ίδια τακτική εναντίον μου γιατί προφανώς ενοχλούνται από την αρθρογραφία μου...
Αξίζει ν’ αναφέρω πως με τους εν λόγω κυρίους δεν είχα ούτε καν οπτική επαφή, τοσα χρόνια, ούτε φυσικά κάποια προσωπική διένεξη. Τον έναν μάλιστα τον είδα εξ όψεως για πρώτη φορά στη ζωή μου λίγο πριν εκδικαστεί η υπόθεση στο δικαστήριο!!!
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
Φυσικά εδώ έχουμε να κάνουμε με συνέπειες για όλους τους συναδέλφους.
Διότι εδώ καταδικάζεται ενας δημοσιογράφος την ώρα που υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον για τους λόγους που προανέφερα, την ίδια στιγμή που στην κοινωνία γίνεται το «ελα να δεις», βρίσκονται στο σπίτι τους δολοφόνοι και απολαμβάνουν ασυλίας εγκληματίες…
Αν σ’ αυτή την υπόθεση επιδικάζεται αυτό το ποσό, τι θα γίνει όταν ενας συνάδελφος προσπαθήσει να ρίξει φώς σε πολύ πιο σκοτεινές και περίπλοκες υποθέσεις;
Αποθαρρύνεται με λίγα λόγια η όποια μαχητική διάθεση έχει απομείνει στον δημοσιογράφο, ιδιαίτερα της επαρχίας και κάμπτεται το ηθικό του να αναδείξει την αλήθεια και ζητήματα που έχουν να κάνουν με το κοινό καλό.
«Βγάλε το σκασμό και κάτσε στη γωνία σου γιατί θα σε ξεμοναχιάσουμε» είναι ουσιαστικά το μήνυμα…
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Σήμερα το εν λόγω γήπεδο είναι ουσιαστικά εγκαταλελειμένο. Η ομάδα εδώ και χρόνια έφυγε από κει, καθώς ουσιαστικά εκδιώχθηκε και φυσικά το ποσό που είχε πιστωθεί από το Δήμο (δηλαδή από τους πολίτες του) πήγε στην… μεγάλη τρύπα που έχουν πάει και συνεχίζουν να πηγαίνουν τα λεφτά του μ@λ@κ@ φορολογούμενου έλληνα…
ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ!
Οσοι, δε, προέβησαν στην παραπάνω ενέργεια για να έχουμε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ουσιαστικά επιβραβεύονται και με ένα σημαντικό χρηματικό δωράκι που θα καταβληθεί από ματωμένα και δουλεμένα λεφτά!!!
Κλείνοντας και για να μην κουράζω άλλο, δεν γνωρίζω τι πρόκειται να συμβεί απο δω και μπρος. Η απόφαση θα πρέπει να εκτελεστεί. Δεν εχω την δυνατότητα να καταφύγω σε αναίρεση στον Αρειο Πάγο, διότι υπάρχει πάλι ο κίνδυνος με τους τόκους το ποσό να γίνει αστρονομικό! Δεν γνωρίζω αν αξίζει τον κόπο μια ανακοίνωση καθώς νομικοί μου έχουν πει ότι ίσως χρησιμοποιηθεί κι αυτή εις βάρος μου.
Δεν γνωρίζω τέλος αν αξίζει τον κόπο να σηκώνεις το σταυρό, για μια κοινωνία που πλέον δεν συγκινείται ούτε με τον ίδιο τον καταποντισμό της ή να επιλέγεις να είσαι "καλός με όλους αυτούς που πρέπει"....
Επειδή προφανώς αυτό έχει να κάνει και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός και επειδή σ' ο,τι με αφορά αδυνατώ να είμαι "καλός με όλους αυτούς που πρέπει", το πιθανότερο σενάριο είναι να καταλήξω στα γεράματα.... ψαράς διότι κάθε φορά που θα γράφω θα τιμωρείται η οικογένειά μου»!!!
Μετά απ’ αυτή την κατάθεση ψυχής, όποιος δεν κατάλαβε να σηκώσει το χέρι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου