Με τον τίτλο "Πως το Μάτι έγινε παγίδα θανάτου", ο συνάδελφος και συγγραφέας...
...Στέφανος Μητιληναίος, περιέγραψε στο www.tribune.gr, μια πραγματικότητα όπου όλοι γνώριζαν αλλά κανένας δεν ήθελε να δει!!! "Ο Νέος Βουτζάς κάηκε τόσες φορές", άκουσα να λέει κάποιος, "αλλά ποτέ η φωτιά δεν πέρασε κάτω απ' την λεωφόρο Μαραθώνα"!!!
Να όμως που το κακό μια φορά γίνεται...
"Ένας οικισμός μέσα στα πεύκα χωρίς διεξόδους", συνεχίζει ο τίτλος κι είναι αρκετός, μετά απ' όσα είδα αυτές τις μέρες, να μου φόρα μπροστά στα μάτια την εικόνα της Ανατολικής πλευράς του Κισσάβου... φλεγόμενης!
Μπορεί να μην κυριαρχούν τα πεύκα και οι παραλίες να 'χουν και μήκος και πλάτος στα πιο πολυσύχναστα μέρη, αλλά ακόμη κι εκεί, μη μου πει κανείς πως τα στενάκια και οι ανύπαρκτες δίοδοι προς το βουνό, γεννούν το οποιοδήποτε ενδεχόμενο διαφυγής σε τέτοια ώρα ανάγκης.
Δεν θέλω φυσικά να σκέφτομαι τι μέλλει γενέσθαι αν μιλάμε για την ακτογραμμή νότια του Αγιοκάμπου και βόρεια της Βελίκας, ως και το Στόμιο!
Προς Θεού, δεν κινδυνολογώ... Λέω όμως ότι η θυσία αυτών των ανθρώπων στο Μάτι, μ' έναν μόνο τρόπο μπορεί να δικαιωθεί. Μόνο αν δεν χαθούν τόσο τραγικά και ταυτόχρονα, τόσο φρικτά άλλες ζωές στη χώρα... Και για να γίνει αυτό, πρέπει αρχές και κάτοικοι, ντόπιοι βουλευτές, Περιφέρεια, Δήμος Αγιάς κι όλοι οι σύλλογοι και οι θαμώνες των περιοχών αυτών, μόνιμοι και μη, να αντιληφθούν το μέγεθος της ευθύνης τους κι αν χρειαστεί ας θυσιάσουν άλλος ψήφους, άλλος λίγη γη κι άλλος τον χρόνο και την ησυχία του. Εκτός κι αν προτιμούν να ζουν αμέριμνοι με τον εφιάλτη να τους επισκέπτεται που και που τη νύχτα, από δω και στο εξής! Δεν μπορεί, άνθρωποι είμαστε όλοι... Δεν είμαστε;
"Μα κι άλλες φορές είχαμε φωτιές στον Κίσσαβο, αλλά δεν...", θα μου πεις. Ναι, ξαναλέω, αλλά μια φορά γίνεται το κακό!!! Και τέτοιο κακό μη μας βρει...
Η φύση μας χάρισε έναν παράδεισο... Ας μην επιτρέψουμε ποτέ να γίνει ο τάφος μας. Ούτε για εμάς, ούτε για τα παιδιά μας, ούτε για τα παιδιά των παιδιών μας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου