Υπομονή κι επιμονή... (video)

Κλισαρισμένος τίτλος, αλλά η υπομονή ήταν ξεκάθαρα το κλειδί για το θετικό ξεκίνημα της ΑΕΛ στο πρωτάθλημα. Τα υπόλοιπα, τα τακτικά, ο Παναγόπουλος τα βλέπει, τα ξέρει και τα αξιολογεί καλύτερα. Ενώ εμείς μπορούμε ευκολότερα…

…έχοντας τη γνώση του παρελθόντος και τις κακές εμπειρίες που ‘χουμε αποκομίσει από αντίστοιχα ματς, να αντιληφθούμε ότι έως το 60κάτι που ήρθε το πρώτο γκολ, μπορεί μεν να υπήρχε προβληματισμός για την διάσπαση της μαζικής άμυνας των φιλοξενουμένων (που ξεκίνησε απ’ τη μεσαία γραμμή και πίσω και κατέληξε με 10-11 παίκτες στα 20 μέτρα απ’ τον Βρονταρά), αλλά σε καμία περίπτωση οι ποδοσφαιριστές δεν εξωτερίκευσαν το άγχος τους.

Προσπάθησαν δηλαδή με συνέπεια να κυκλοφορήσουν τη μπάλα, όχι όσο γρήγορα θα έπρεπε, αλλά χωρίς να καταφεύγουν σε ανορθόδοξο ποδόσφαιρο. Και δικαιώθηκαν, όπως δικαιώθηκε και το ίδιο το ποδόσφαιρο. Αλίμονο για κάθε φορά που σε ανάλογες περιπτώσεις δικαιώνονται οι… Γράφες. Μ’ αρέσει που ο εν λόγω τεχνικός βλέπει λέει και ως τα play off με τον Απόλλωνα… Έτσι, μάστορα, ξέχνα το!

Στα δικά μας όμως…

Μου πέρασε απ’ το μυαλό πως αν στο γήπεδο είχε κόσμο, η συμπεριφορά των «βυσσινί» δεν θα ‘ταν το ίδιο ψύχραιμη. Ήταν όμως μια σκέψη που την έδιωξα γρήγορα, γιατί δεν βγάζει πουθενά. Στο φινάλε, μακάρι να ‘ρθουν κι άλλα τέτοια αποτελέσματα πριν τον επόμενο εντός έδρας αγώνα, για να ‘χουν πλέον όλοι πάρει τα μαθήματά τους, αλλά και οι παίκτες να ‘χουν φτιάξει την κατάλληλη ψυχολογία, ώστε να μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτό το πιστό, θερμό, αλλά και άκρως απαιτητικό κοινό.

Ένα κοινό που θα βούιζε από μουρμούρα βλέποντας τον Καρανίκα, στο 0-0, να μπαίνει ως εξτρέμ, όπως τότε που ο Κόουλμαν έβαζε μπροστά το Νικόλα και αμυντικό χαφ τον Βούζα! Θα ‘ταν που δεν θα ‘χαν διαβάσει όλοι tsoumbox.blogspot.com, γιατί αν το ‘χαν κάνει, θα ‘χαν μια ιδέα και γι' αυτό το ενδεχόμενο και για το ξεκάθαρο 4-3-3 που είδαμε...  Έστω κι αν κι εγώ που το ‘γραψα από πριν, περίμενα πως σε τέτοια περίπτωση θα έμενε πίσω ο Καρανίκας και θα προωθούνταν ο Μουλόπουλος.

Τέλος πάντων, η ουσία είναι πως η αλλαγή βγήκε, η ομάδα είχε στοιχεία που άρεσαν και νίκησε χωρίς να κινδυνεύσει ούτε στο ελάχιστο, ενώ πήρε για πρώτη φορά και δύο γκολ απ’ τα χαφ, δηλαδή τους κρυφούς παίκτες της επίθεσής της, χωρίς να βρεθεί έστω ένας ν’ αναρωτηθεί γκρινιάζοντας, «γιατί δεν έπαιξε καθόλου ο Ντερνίς, παρά τις τόσες μεσοεπιθετικές απουσίες».

Συνολικά λοιπόν, το χθεσινό ματς ήταν μια χαρά για πρεμιέρα εντός έδρας… Χαρά για τον κόσμο, χαρά για τους παίκτες, χαρά για τον Παναγόπουλο, χαρά για τον Πλεξίδα, που την είχε μεγάλη ανάγκη, χαρά και για όσους περιμένουμε τα αποτελέσματα των πρώτων αγώνων (!!!) να ενισχύσουν την περιβόητη «αναλογιστική μελέτη» για τα εισιτήρια, ώστε ο αγώνας με τον Πιερικό να γίνει πια στο γήπεδο που πρέπει…

Πριν κλείσω, επιτρέψτε μου ένα επιμέρους σχόλιο για κάποιους παίκτες ξεχωριστά… Για τον Σαρακατσάνο, που αθόρυβα αλλά σταθερά και με συνέπεια, δίνει τις εγγυήσεις που πρέπει στα μετόπισθεν, για τον Πινδώνη, που κινούμενος ασταμάτητα από περιοχή σε περιοχή προσφέρει στην ομάδα ένα σύγχρονο αλλά σπανίου είδους χαφ και για τον Βερντού, που αυτή τη φορά μπορεί να μην το «παστέλωσε», αλλά έβγαλε υπέροχη ασίστ στο χώρο για το δεύτερο γκολ. Όσο για τον Περίκο, αν δουλέψει λίγο το σουτ ώστε να απειλεί κι απ’ το ύψος της περιοχής, θα ‘ναι μακράν ο κορυφαίος της κατηγορίας στον ρόλο του!

Στοπ όμως τώρα για τα χθεσινά, γιατί το «καραβάνι» ξεκίνησε ήδη για την στάση του Ευόσμου…