ΑΕΛ εστί φιλο...σοφείν!

«Κομφούκιος», σκέφτηκα όταν άκουσα το ξεκίνημα των δηλώσεων του κόουτς: «Ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει μ’ ένα βήμα»… Έχασα κι ας έπεσα κοντά! Για να τον εκδικηθώ λοιπόν, λέω τώρα…

…που ‘χει κι αυτός κι όλοι μας τις καλές μας, να τον «τρολάρω» λίγο, κατά πως λεν κι οι πιτσιρικάδες.

Λάο Τσε δηλαδή στο ρεπερτόριο του Παναγόπουλου, που σ’ άλλους αρέσει και σ’ άλλους όχι (κι ο Λάο Τσε κι ο Παναγόπουλος), αλλά ουδείς αμφισβητεί ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο ψαγμένο, που όπως και να το κάνουμε, αν μη τι άλλο κατέχει εμφανώς θέση πάνω απ’ τον μέσο όρο του μορφωτικού επιπέδου (και δεν μιλάω για εκπαίδευση αλλά για καλλιέργεια πνεύματος) των Ελλήνων προπονητών. Συμβαίνει συχνά αυτό με τους ανθρώπους που θέλουν να καταξιωθούν και να κάνουν καριέρα στην προπονητική, χωρίς να έχουν προϋπάρξει γνωστοί ποδοσφαιριστές.

Απ’ τον Δανιήλ ως τον Μουρίνιο, είναι πολλοί εκείνοι που βγάζουν λίγο παραπάνω διάθεση να «πουλήσουν» το πνεύμα τους. Με τη διαφορά ότι άλλοι το κάνουν γιατί έχουν πραγματικά κάτι να πουν, πουλώντας ακριβά κι άλλοι για να ξεχωρίσουν, πουλώντας φτηνά!

Όσο λοιπόν κι αν συμπαθώντας από πέρυσι τον προπονητή Παναγόπουλο, τείνω να πιστέψω πως ανήκει στην πρώτη κατηγορία, ξέρω καλά πως πρέπει να κυλήσει ακόμη πολύ νερό στ’ αυλάκι για να αποφασίσω οριστικά και αμετάκλητα με ποιον έχω να κάνω. Ως τότε λοιπόν, μένω στο «τρολάρισμα» και λέω…

Τι καταδίκη είναι κι αυτή με την ΑΕΛ; Για να προκόψει κάποιος στον πάγκο της, πρέπει εκτός από καλός προπονητής να ‘ναι ή «σοφός», σύμφωνα με την παροιμιώδη ρήση Λυράκη για τον Δώνη ή «φιλόσοφος», σύμφωνα με την προέκταση της χθεσινής δήλωσης Παναγόπουλου. Τι να πω, ας είναι έτσι κι ας είναι ν’ απολαύσει κι ο Παναγόπουλος με την ΑΕΛ όσα κι ο Δώνης!!!

Πάντως, για να συμβεί κάτι τέτοιο, κοιτάξτε κι εσείς κι εγώ μαζί, ν’ αποφεύγουμε στο μέλλον όσο κλισέ κι αν είναι στην αθλητικο-γραφική πραγματικότητα, τη φράση «η ομάδα του Παναγόπουλου»! Ξέρω καλά τι λέω κι ας έφτιαξε το ντυσιματάκι του…