"Έλα, τσάκα τσούκα κολοκθόσπορο"!

Υπάρχουν άνθρωποι που όσο ζουν θεωρούνται δε(δο)μένοι με το περιβάλλον κι όταν φεύγουν παίρνουν έτσι απλά μαζί τους μια ολόκληρη εποχή. Αυτό ένιωσα κι αυτό κατάλαβα διαβάζοντας την είδηση...

...του χαμού του Πέτρου Τσαλέρα, μιας πραγματικά θρυλικής μορφής για τα τσιμέντα του Αλκαζάρ, όπου τον γνώρισα, αλλά κι ολόκληρης της πόλης. 

Δυστυχώς, φράσεις όπως "έλα μαλμπόρο" ή "τσάκα τσούκα κολοκθόσπορο" δεν πρόκειται να ξαναειπωθούν τόσο χαρακτηριστικά, αλλά ξέρετε κάτι... Εγώ δεν θα πάψω ποτέ να τις ακούω στ' αυτιά μου!

Υ.Γ. Μαζί έλαχε να φύγει κι ο "Μητσάρας"! Τα 'χαμε πει κάποτε στο "Ελ Πάσο", πριν από αγώνα της ΑΕΛ με την Καλλιθέα. Μεγάλη μορφή... Να 'ναι ελαφρύ το χώμα...