Χθες στο Αλκαζάρ είδαμε ένα από τα ωραιότερα ματς της φετινής Football League και ταυτόχρονα, έναν από εκείνους τους αγώνες που στο τέλος τους αδυνατείς να μιλήσεις για το δίκαιο ή το άδικο του αποτελέσματος, έστω κι αν η τελευταία γεύση σου λέει πως ο Τύρναβος δεν άξιζε την ήττα. Σας μπέρδεψα; Ακριβώς...
...αυτός ήταν κι ο χαρακτήρας της αναμέτρησης, γι' αυτό ήταν κι ωραία. Ένα μεγάλο μπέρδεμα!
Γιατί ο Αιγινιακός προηγήθηκε απ' το πουθενά 0-2, με γκολ αστεία για την συνήθως συμπαγή άμυνα του Τυρνάβου, αλλά προηγήθηκε...
Γιατί αμέσως μετά από κάθε γκολ του Αιγινιακού και στην προσπάθειά του να αντιδράσει άμεσα, ο Τύρναβος είχε δύο δοκάρια, αλλά γκολ δεν έβαλε...
Γιατί μετά το δεύτερο δοκάρι, οι γηπεδούχοι απορρυθμίστηκαν τελείως, τους πήρε από κάτω και θα μπορούσαν να πάνε στ' αποδυτήρια με 0-3 ή 0-4, αλλά δεν πήγαν...
Γιατί στην επανάληψη οι Τυρναβίτες τα έδωσαν όλα, σκόραραν νωρίς, πίστεψαν στην ανατροπή, αλλά άλλο γκολ δεν έβαλαν... Κι αυτή τη φορά όχι λόγω ατυχίας, αλλά λόγω Τόλιου, που σημειωτέον, είχε βάλει το χεράκι του και στα δυο δοκάρια του πρώτου ημιχρόνου!
Κλείνοντας την αναφορά στο παιχνίδι στο οποίο σταμάτησε το αήττητο σερί των 8 αγώνων για το συγκρότημα του Διγκόζη, να πω ότι ήταν μόλις η δεύτερη εντός έδρας ήττα του φέτος κι είχε πένα και μόνο κοινό σημείο με την πρώτη, απ' την Καλαμαριά. Την αστειότητα ενός τουλάχιστον απ' τα γκολ που δέχτηκε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου