Η καλύτερη άμυνα είναι... (video)

Ολόκληρη εβδομάδα άφησα το θέμα να συζητιέται για να δω τι θ' ακούσω, σχετικά με το περιβόητο θέμα της "προβληματικής άμυνας" της ΑΕΛ, που την ανακάλυψε και τη σχολίασε μέχρι κι η "αρχαιοτέρα". Συμπέρασμα; Δυστυχώς πολλοί παρακολουθούν μπάλα, αλλά λίγοι βλέπουν! Και το λέω με απόλυτο τόνο, τον οποίο και θα προσπαθήσω να εξηγήσω, για να μην έχουμε τα ίδια και μετά τον αυριανό αγώνα με τον Πυρσό...

Λοιπόν, τα κενά που όντως παρατηρούνται στα μετόπισθεν, σε διάφορα σημεία όλων των μέχρι στιγμής αγώνων της ΑΕΛ (κι απλά φάνηκαν περισσότερο με τον Καμπανιακό, γιατί ήταν καλύτερος αντίπαλος απ' τους αμέσως προηγούμενους), δεν συνιστούν πρόβλημα για την ΑΕΛ, αλλά ένα φυσιολογικό φαινόμενο με βάση τον τρόπο που επιλέγει να αγωνίζεται. Πρόβλημα θα είναι μόνο στην περίπτωση που η τακτική και το αγωνιστικό της πνεύμα δεν φέρουν φάσεις στην επίθεση κι αν οι φάσεις αυτές δεν φέρουν γκολ, πράγμα απίθανο με όσα έχουμε δει ως τώρα.

Αν υποθέσουμε ότι σε κάθε ματς οι "βυσσινί", έχουν κατοχή μπάλας 60-70%, κάνουν 80 απόπειρες επίθεσης και τελειώνουν τις 20-25 απ' αυτές, εκ των οποίων οι 10-15 είναι ευκαιρίες (κι όχι απλές "τελικές"). Μιλάμε για επιθετικά ποσοστά που θέλει προσπάθεια για να μη φέρουν αποτέλεσμα... 

Στον αντίποδα, ανάλογες απόπειρες να κατεβάσουν μπάλα κάνουν και οι αντίπαλοι, οι οποίοι τελειώνουν αντίστοιχα 6-7 φάσεις εκ των οποίων πραγματικές ευκαιρίες είναι οι 2-3!!! Πως λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για "πρόβλημα", όταν την ώρα που ενώ η επιθετική λειτουργεία της ΑΕΛ της επιτρέπει να ολοκληρώνει το 30% των επιθέσεων, η αμυντική της λειτουργία επιτρέπει στον αντίπαλο να ολοκληρώνει αντίστοιχα το 5% και πολύ λέω;

Ο παραπάνω συσχετισμός ποσοστών, επιτρέπει εύκολα να συμπεράνουμε ότι στην συντρηπτική τους πλειοψηφία οι επιθέσεις των "βυσσινί" γίνονται μετά από κλέψιμο της μπάλας, δηλαδή το περιβόητο trantition! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει άμεση ανάκτηση της μπάλας όταν αυτή χάνεται κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ως ομάδα, η ΑΕΛ, προσαρμόζει την βασική γραμμή άμυνας πάνω απ' τη σέντρα κι όχι κάτω απ' αυτή. Χάνεται η μπάλα έξω απ' την αντίπαλη περιοχή και πέφτουν τέσσερις και πέντε παίκτες πάνω για να την ξαναπάρουν. Μόνο εγώ το βλέπω δηλαδή; Πάμε τώρα παρακάτω...

Η εξ ορισμού αδυναμία αυτού του τρόπου παιχνιδιού, όταν το παίζεις σωστά, είναι πως τις λίγες φορές που ο αντίπαλος καταφέρνει να περνάει ορθόδοξα τη μπάλα στη μεσαία του γραμμή, είναι σχετικά εύκολο να βρεθεί ο χώρος στον χαφ για να βγάλει μπαλιά στην πλάτη της άμυνας, ώστε να σου κάνει φάση ένα γρήγορος κυνηγός (όταν δεν είναι οφ σάιντ)! Συνυπολογείστε βέβαια, ότι η άμυνα βρίσκεται επίσης εξ' ορισμού πολύ ψηλά, γιατί η ομάδα διαρκώς επιτίθεται και αμύνεται με όλους τους παίκτες της εξίσου ψηλά, οπότε πρέπει να κρατιέται και συγκεκριμένη απόσταση μεταξύ των γραμμών, για να υπάρχει συνοχή.

Οπότε ή η ΑΕΛ γυρίζει πίσω για να κρατήσει βάθος, οπότε παύουμε να βλέπουμε τη μπάλα που βλέπουμε ως τώρα ή προσπαθεί απλά να αντιμετωπίσει το φαινόμενο στο επίπεδο του χρόνου αντίδρασης, χρησιμοποιώντας στα μετόπισθεν πιο γρήγορους παίκτες (σ.σ. έχει π.χ. τον Αγτζίδη, αλλά κανέναν άλλον γρηγορότερο απ' αυτούς που ήδη παίζουν στις θέσεις της άμυνας)! Δεν μιλάω φυσικά για λύση, καθώς η λύση προϋποθέτει πρόβλημα, το οποίο επί της ουσίας δεν υπάρχει.

Κι εν τέλει, μετά απ' όλα αυτά, τι σημαίνει "καλύτερη άμυνα" και που πάει το περιβόητο "καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση"; Γιατί, στην περίπτωση της ΑΕΛ συμβαίνει ακριβώς αυτό: Η επίθεσή της και η εφαρμογή άκρως επιθετικής άμυνας, την έχουν αναγάγει μέχρι στιγμής όχι μόνο σε καλύτερη επίθεση, αλλά και σε καλύτερη άμυνα όλη της Γ' Εθνικής! 

Μήπως ακούγεται αιρετικό, όταν υπάρχουν ομάδες σε άλλους ομίλους της κατηγορίας που 'χουν φάει 1 ή και κανένα γκολ; Ναι, υπάρχουν, αλλά πόσα έχουν πετύχει μπροστά; Μάλιστα, από 2 έως 7 και παραμένουν αήττητες, κάποιες με πολλές ισοπαλίες και σίγουρα αρκετά βαρετές στο μάτι (σ.σ. με την ευκαιρία, 6 σερί νίκες έχει η Εθνική, όλες με 1-0 και το κράξιμο πάει σύννεφο)... Ποιά είναι λοιπόν η καλύτερη άμυνα; Αυτή που 'χει μηδέν πίσω, με 2 έως 3 γκολ ενεργητικό ή η άλλη που 'χει διαφορα τερμάτων +17 (όπως η ΑΕΛ), έχοντας δεχτεί μόλις δύο γκολ κι αυτά χωρίς το παραμικρό κόστος;

Κι άντε, λέμε ότι ο Παναγόπουλος κάθεται και σπάει το κεφάλι του και δουλεύει αμυντικές τακτικές... Πού και πότε θα τις εφαρμόσει, όταν οι αντίπαλοι δε βγαίνουν απ' το καβούκι τους ούτε στο 2-0, ούτε στο 3-0, γιατί φοβούνται πόσα θα φάνε; Δηλαδή, δεν το πρόσεξε κανείς άλλος πως η ΑΕΛ φέτος α) δεν επιτέθηκε ποτέ στην κόντρα, αλλά πάντα σε οργανωμένες άμυνες και β) δεν έγινε ποτέ φάση μπροστά στον Σικαλιά όταν δέχεται επίθεση σε οργανωμένη άμυνα, πράγμα σπάνιο!

Τέλος, επειδή κάποια πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι ίδια, αναλογικά βέβαια με το επίπεδο, πάρτε την πιο γνωστή ομάδα που την προηγούμενη τετραετία είχε πάντα στα παιχνίδια της καθολική υπεροχή, φροντίζοντας προηγουμένως να αναγάγει το trantition σε επιστήμη, αφού σχεδόν το τελειοποίησε... Μιλάω για την Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα, που επιβάλονταν, παρήγαγε θέαμα, κέρδιζε με τεσσάρες και πεντάρες, μάγευε και σήκωνε τον έναν τίτλο μετά τον άλλον! Τι έλεγαν στο τέλος όλοι; "Μεγάλη ομάδα, αλλά έχει πρόβλημα πίσω"!!! Κι αν είχε πρόβλημα, λέω εγώ, δεν ήξερε τόσα χρόνια να το λύσει, παρά μόνο έβαζε τον Μασεράνο στόπερ, απλά και μόνο γιατί ήταν πιο γρήγορος απ' τους άλλους; 

Δεν είχε όμως πρόβλημα... Η αχίλλειος πτέρνα ενός συστήματος ήταν και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, την οποία βέβαια - σ' εκείνο το επίπεδο - βρίσκονταν κάποιοι σπουδαία επιθετικοί για να την σημαδέψουν!

Μην ξανακούσω λοιπόν για "αμυντικό πρόβλημα της ΑΕΛ", γιατί όπως έχω ξαναγράψει, δεν γίνεται να παίζουμε μόνοι μας. Θέλουμε δεν θέλουμε, θα υπάρχει και αντίπαλος... 

Υ.Γ. Ίσως και να μη μ' έπιανε το μεράκι να τα γράψω όλα αυτά, αν δεν διαπίστωνα πως αυτή η παράλογη καφενειακή μουρμούρα επηρεάζει ανθρώπους που δεν πρέπει!!!