Εκτέθηκαν παίκτες, πάγκος και διοίκηση... (video)

Επειδή οι εξελίξεις στην ΑΕΛ μονοπωλούν ήδη το ενδιαφέρον, να προλάβω να πω τώρα στην αρχή πολλά συγχαρητήρια στον Οικονόμο για την ομάδα που παρουσίασε στο γήπεδο του Τυρνάβου. Είναι και το μόνο αγωνιστικό στοιχείο με το οποίο αξίζει ν' ασχοληθείς απ' το ματς, γιατί αν βάλουμε κάτω την εμφάνιση των "βυσσινί", πρέπει...

...πραγματικά να απορούμε και να δίνουμε βάση σ' οποιαδήποτε ερμηνεία κι αν ακούμε γύρω μας. Απ' αυτόν που λέει ότι αν σου στραβώσει ένα ματς για τα καλά, θα 'ναι στραβό ως το τέλος, μέχρι εκείνους που βλέπουν στησίματα και σαμποτάζ. Το τραγικό βέβαια είναι πως το δεύτερο και πιο αρνητικό σενάριο, το υποστηρίζουν προφανώς επίσημα χείλη (για τα οποία θα μιλήσουμε στο αμέσως επόμενο κείμενο) και σε υποχρεώνουν ν' ασχοληθείς σοβαρά!

Επιστρέφοντας στον αγώνα, επισημαίνω κατ' αρχήν πως οι "πράσινοι" του Κώστα Κατσάρα, που είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι οι νικητές, έφτασαν δικαίως στο σπουδαιότερο αποτέλεσμα που μπορεί να φτάσει ομάδα στο σύνολο των φετινών εθνικών πρωταθλημάτων μας. Κι έφτασαν σ' αυτό γιατί είχαν πλάνο, τακτική, πειθαρχία, καθαρό μυαλό, ταχύτατους επιθετικούς και το κυριώτερο, πίστευαν ότι μπορούν να κερδίσουν, κάτι που δεν πίστευε κανείς άλλος απ' τους προηγούμενους αντιπάλους της ΑΕΛ.

Φυσικά, με την πάροδο του χρόνου ήταν και η ΑΕΛ που έδινε όλο και περισσότερα δικαιώματα. Μια ΑΕΛ μέσα στην ένταση και τα νεύρα, μια ΑΕΛ που δέχθηκε περισσότερες κάρτες απ' όσες είχε δεχθεί συνολικά ως τώρα, μια ΑΕΛ χωρίς προσανατολισμό στην ανάπτυξη, μια ΑΕΛ που σήκωσε τη μπάλα απ' το έδαφος όσες δεν τη σήκωσε εδώ και τρεις μήνες, μια ΑΕΛ χωρίς ιδέες ή μάλλον με κακές ιδέες, τόσο απ' τους παίκτες, όσο κι απ' τον πάγκο της (σ.σ. με αποκορύφωμα τις αλλαγές)! 

Μια ΑΕΛ, πραγματική σκια ενός εαυτού που μέχρι χθες θεωρούσαμε πως έχει κατακτηθεί...

Να σας πω την αλήθεια, ούτε που φανταζόμουν ότι θα 'ρθει αγώνας που δεν θα 'χω γκολ για να προσθέσω στην επιθετική της συγκομιδή κι αυτό αρκεί για να σταματήσω εδώ, με την ελπίδα ότι αυτή η αγωνιστική παρένθεση έκλεισε, αφήνοντας φυσικά πίσω της βέβαια κάποια δεδομένα:

• Ο Οικονόμος Τσαριτσάνης, μάλλον όχι τυχαία, πλησίασε την ΑΕΛ στους δύο βαθμούς, μένοντας μάλιστα μόνος δεύτερος στον πίνακα. Μ' αυτή την πορεία, επισφραγίζει πως είναι και το Νο2 του νομού στην κατηγορία.
• Δεν υπάρχει πλέον για τους "βυσσινί" ο στόχος του αήττητου, πόσω μάλλον του απόλυτου και πρέπει να αναζητηθούν νέα εσωτερικά κίνητρα, για να δούμε σε διάρκεια τη ζωντάνια που έβγαζαν απ' την πρώτη προπόνηση, μέχρι και το προηγούμενο ματς
• Κάποιοι ποδοσφαιριστές θα πρέπει να αρχίσουν έναν νέο αγώνα για να ξανασυστηθούμε και για να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη μας.
• Κάθε παιχνίδι τοπικού χαρακτήρα έχει μέσα του κάτι από ντέρμπι, αλλά το σημερινό, με βάση τις συνέπειές του, ήταν κάτι πολύ περισσότερο...

Υ.Γ. Ειλικρινά, επειδή (και) οι ήττες είναι μέσα στο πρόγραμμα, ακόμα και... απρογραμμάτιστα, δεν ξέρω αν ιστορικά ο κόλαφος στην συγκεκριμένη περίπτωση για την ΑΕΛ ήταν η εμφάνιση και το αποτέλεσμα ή η αμέλεια των ιθυνόντων της, που δεν φρόντισαν για να κατατεθούν δυο λουλούδια στην προτομή του Γιώργου Μητσιμπόνα, που δεσπόζει στο γήπεδο Τυρνάβου. Κι αν ο Πλεξίδας με τον Γαλανακόπουλο και τους εντός πάγκου συνεργάτες τους, δεν γνώριζαν καν ότι υπήρχε προτομή του "αετού", είναι ασυγχώρητα τα μέλη του Δ.Σ., που όφειλαν να μεριμνήσουν, για να μην εκτεθεί η ομάδα σ' ένα τόσο λεπτό, όσο και σοβαρό, ηθικό θέμα!