Να μιλήσουμε και λίγο για μπαλίτσα...

Στα μηνύματα που έλαβα το τελευταίο 48ωρο, άλλος αναρωτιέται αν η ΑΕΛ πρέπει να παίζει με δύο φορ, άλλος επιμένει πως τρώει εύκολα στην πλάτη της κάθετες πάσες κι άλλος απορεί που βλέπει μόνιμα τον Σιάκκα στόπερ κι έξω τον Βοσκόπουλο, τον οποίο θεωρεί…

…ως τον πλέον ικανό και έμπειρο κεντρικό αμυντικό της ομάδας, λέγοντάς μου μάλιστα ότι πέρα απ’ τις επιδόσεις του σε Πανσερραϊκό και Παναχαϊκή, «ήταν κορυφή των Πατρινών κόντρα στον Ολυμπιακό»!

Πριν απαντήσω, να πω βέβαια πως όλοι τους επισημαίνουν ότι η ανησυχία τους δεν θέτει σε αμφιβολία τη φετινή επικράτηση, αλλά αφορά στην αναζήτηση της ομάδας της επόμενης σεζόν.

Επ’ αυτών λοιπόν, έχω αντίστοιχα να πω:

Α) Προς το παρόν ο Παναγόπουλος το ψάχνει και καλά κάνει, αλλά πιστεύω ότι σταδιακά θα καταλήξει, τουλάχιστον στα εντός έδρας, να παίζει μόνιμα με δύο, δηλαδή φουνταριστό Γκούρτσα ή Στεφανίδη και πίσω του ελεύθερο Πία ή Στεφανίδη, ανάλογα με τη φόρμα, τον αγωνιστικό χώρο, τον αντίπαλο κτλ. Εκτός έδρας ίσως χρησιμοποιεί πίσω απ' τον φορ έναν παίκτη που θα 'ναι περισσότερο χαφ, π.χ. Πατινιώτη ή Κόιτς και δε μιλάω για τον Τζουμάκη, γιατί στόχος είναι να τον αναδείξει σιγά-σιγά κι όχι να τον κάψει!

Β) Πίσω υπάρχει θεματάκι, κυρίως γιατί όλα τα στόπερ είναι βαριά κορμιά για μια άμυνα που παίζει αναγκαστικά στη σέντρα, αφού η ομάδα είναι συνέχεια στην επίθεση και αμύνεται μόνο σε συνθήκες κόντρας!

Γ) Όσο για τους Σιάκκα και Βοσκόπουλο…

Για μένα, κάνει «κρα» πως επιλέγει τον Σιάκκα γιατί είναι ο καλύτερος απ’ τους εν δυνάμει κεντρικούς αμυντικούς (σ.σ. αφού συμφωνώ πως αναδείχθηκε ως αμυντικός χαφ) με τη μπάλα στα πόδια. Και μια ομάδα που επιτίθεται κι έχει σταθερά κατοχή μπάλας, χρειάζεται στόπερ με τεχνική και καλές επαφές. Ίσως γι’ αυτό να επιλέγεται κι ο Ρούσσης έναντι του Βοσκόπουλου κι ίσως να μην είναι τυχαίο που ο ένας έπαιξε τα δύο εντός έδρας ματς κι ο άλλος στο εκτός, στην Ηγουμενίτσα.

Ειδικά πάντως για τον Βοσκόπουλο, τον πιο δυναμικό όλων, αντί απάντησης θα πω μια ιστορία: Όταν όλη η Λάρισα αποθέωνε τον Μπασιλά (σ.σ. και καλά έκανε, ανταποκρινόμενη στη συνέπεια, το πάθος και την ποδοσφαιρική παιδεία του Γάλλου), ο Δώνης χτυπούσε το κεφάλι του για την λάθος επιλογή που ‘χε κάνει στο αμυντικό χαφ. Μου ‘χε πει μάλιστα κάποτε ότι τον είχε παρασύρει η απόδοση του θηριώδη παίκτη σ’ ένα ματς Τσέλσι-Σάντερλαντ, όπου τον είχε δει ζωντανά και τον είχε εντυπωσιάσει. Τι εννοούσε ως λάθος; Ότι δεν έλαβε όσο χρειαζόταν υπόψη πως σ’ εκείνον τον αγώνα ο Μπασιλά δέσποζε μπροστά απ’ τα στόπερ μιας ομάδας που στο 80% του αγώνα βρισκόταν στην άμυνα και δεν χρειαζόταν να δημιουργήσει. Εδώ λοιπόν που ο προπονητής απαιτούσε γρήγορη πρώτη πάσα, καλές και έγκαιρες αλλαγές παιχνιδιού κι ορθόδοξη ανάπτυξη στο σύνολό της, δεν του ‘βγαινε το πλάνο.

Καλός λοιπόν ο Βοσκόπουλος με τον Ολυμπιακό, ακόμη καλύτερος για τα μελλοντικά ντέρμπι είτε φέτος, είτε κυρίως στην Football League του χρόνου, αλλά πιθανότατα αυτή τη στιγμή να μην είναι ο παίκτης που οι ανάγκες της ομάδας να τον επιβάλουν στην ενδεκάδα. 

Υ.Γ. Τι ωραία που 'ναι να μιλάμε και λίγο για μπαλίστα...