Ήττα μεν, τελευταία δε...

Δεν πήγα στην Άμφισσα, δεν είδα το ματς και γι’ αυτό δεν έγραψα από νωρίς… Είπα να πάρω πρώτα τις πληροφορίες απ’ τα ρεπορτάζ, να ζυγίσω μέσα μου τα πράγματα κι έπειτα να δω που θα σταθώ. Στην ήττα που πικραίνει όπως κι όπου κι αν έρθει; Στην ανακούφιση της ιδέας πως ήταν η τελευταία σ’ αυτή την απογοητευτική χρονιά; Στην παρηγοριά του υποβιβασμού του Αγροτικού Αστέρα; Ή στην επιλογή του Ζιώγα και του Κουτσαφτίκη, να βάλουν από τώρα στο τζόγο και τον Γκουντρουμπή, καλώντας τον άτυπα σε μια πειραματική αποστολή γεμάτη… απουσίες, συμβολισμούς και μηνύματα;

Κατ’ αρχήν, διαφωνώ με όλους εκείνους που λένε πως πρέπει να προχωρήσουμε «κρατώντας τα θετικά απ’ τη χρονιά που φεύγει». Συμφωνώ βέβαια πως μέσα στο χαμό υπήρξαν και θετικά σημεία, αλλά η τοποθέτησή μου διαφέρει… Λέω, δηλαδή, ότι απ’ τη χρονιά που φεύγει πρέπει να κρατήσουμε στο νου κάθε τι αρνητικό, για να μην το επαναλάβουμε, προκειμένου να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα θετικά. Αλλιώς, αν είναι ν’ αρχίσουμε πάλι τις αλόγιστες προσθαφαιρέσεις παικτών και να κάνουμε επιλογές δίχως πλάνο ή συνοχή μεταξύ τους, αφήνοντας πίσω μας πλήθος ερωτηματικών και την τύχη να κάνει το κουμάντο από βδομάδα σε βδομάδα, τι να τα κάνω τα θετικά;

Διαφωνώ επίσης με όσους λένε πως δεν τρέχει τίποτα για την ήττα απ’τον Φωκικό. Αντιλαμβάνομαι πως τώρα που έχασε η ΑΕΛ, κατηγορείται για αδιαφορία, ενώ αν έπαιρνε αποτέλεσμα οι ίδιοι θα ‘ταν πάλι κατήγοροι, ισχυριζόμενοι πως έπαιξε για τον Αγροτικό. Είναι δηλαδή, όπως είπα από προχθές, να μη μπλέκεις σε τέτοιες καταστάσεις… Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω πως η τόνωση είτε της εμπιστοσύνης είτε της αξιοπιστίας, έρχεται μέσα απ’ τα θετικά αποτελέσματα, όπως την περασμένη Κυριακή, ανεξάρτητα απ’ τις αγαθές προθέσεις εκείνων που αγωνίζονται. Επειδή όμως πρέπει να ‘μαι εξ’ ολοκλήρου ειλικρινής και συνεπής με τον εαυτό και τα πρόσφατα γραφόμενά μου, ομολογώ επίσης πως δεν έκλαψα κιόλας που ‘πεσε ο Αγροτικός αντί του Φωκικού!

Αναφορικά με τα παιδιά που χρησιμοποίησε ο Ζιώγας, δεν θέλω να πω κάτι στην προκειμένη περίπτωση για να μην τα αδικήσω. Εκείνος ξέρει πρώτος απ’ όλους ότι πολλά νιάτα μαζί πιο εύκολα καίγονται παρά αναδεικνύονται. Αντίθετα όταν ένα παιδί ενσωματώνεται σε μια δεμένη ομάδα, μπορεί να κάνει θαύματα. Όπως ο ίδιος ο Μιχάλης, ακριβώς 30 χρόνια πριν… Καταλαβαίνω όμως πως θα πήγαινε πολύ στους... μεγάλους να πάνε απλήρωτοι και σ' αυτό το ματς. Γι’ αυτό θα σταθώ μόνο στο από μέρους του συμβολικό μήνυμα της παρουσίας στην αποστολή του ‘95άρη διεθνή μας, του Γκουντρουμπή. Θεωρώ πως ήταν μια κίνηση που θέλει κάτι να πει για την επόμενη μέρα και για τη ρότα που πρέπει να χαράξει στο εξής η ΑΕΛ. 

Αρκεί, επαναλαμβάνω, να ‘ναι συνειδητή επιλογή, να στηριχθεί διοικητικά και να ανατεθεί σε κατάλληλους ανθρώπους. Κι ο Ζιώγας ως προπονητική φιλοσοφία, με τον Κουτσαφτίκη ως χαρακτήρα και "πατέρα" των παιδιών που έρχονται απ’ τους Νέους, είναι οι κατάλληλοι. Βέβαια, όταν έρθει η ώρα να λυθεί το χαλινάρι για ν’ αρχίσει ο καλπασμός, το ξανασυζητάμε, γιατί κάπου εκεί θαρρώ πως βρίσκεται και το αδύνατο σημείο του «καγκελάριου»…

Υ.Γ. Από αύριο τον λόγο έχουν τα χρέη, τα συμβόλαια, οι προσφυγές (έστω για την τυπική διασφάλιση των δεδουλευμένων) και φυσικά, τα μετοχο-διοικητικά, για τα οποία είναι βέβαιο πως θ’ ακουστούν πολλά περισσότερα απ’ αυτά που τελικά θα γίνουν!

Για την ιστορία…

ΦΩΚΙΚΟΣ-ΑΕΛ 2-0: 57’ Καλλέργης σουτ, 75' πεν. Διαμαντόπουλος

Στο 38' είχε δοκάρι ο Φαρμάκης

Φωκικός (Κώστας Τερζής): Βρονταράς, Φαρμάκης, Θωμόπουλος, Κουρελής, Κωστόπουλος, Μπουλούλης, Καλλέργης (90+2' Σορώκος), Σκαρίμπας, Διαμαντόπουλος, Ταμπάκης (85' Αντράντε), Κανελλόπουλος (78' Νικόλτσης).

ΑΕΛ (Μιχάλης Ζιώγας): Πρίφτης, Παπαγεωργίου, Γκαλίτσιος, Φωτιάς, Καρανίκας (64' Χασομέρης), Τσιάρας, Μπλέντι, Σιατραβάνης (64' Βούζας), Γκρούμπιεσιτς, Λαζιμάν, Πλιάγκας.

ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Παπαδόπουλος (Μακεδονίας)