Το ξεβράκωμα του εκλογικού νόμου και των συντακτών του...

Πριν απ' οτιδήποτε άλλο, όπως η μέρα το καλεί, επιτρέψτε μου δυο - τρία σχόλια σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα, ξεκινώντας απ' το ξεβράκωμα του βαθειά αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου, για τον οποίο κατάλαβε πλέον και ο πιο ανίδεος, ότι ήταν το πλέον ισχυρό όπλο των σύγχρονων, δήθεν δημοκρατικών καθεστώτων στον τόπο μας...

α) Μιλάμε για δημοκρατική ντροπή και για νομιμοποιημένη νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος. Ασφαλώς, κατ' εξοχήν υπεύθυνος που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση, είναι αυτός ο εκλογικός νόμος. Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει το αντίθετο, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, για να δημιουργήσουν ενοχές στον κόσμο. Είναι πλέον σαφές πως οι εμπνευστές του ήθελαν απ' τη μια να εξασφαλίζουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις κι απ' την άλλη, αν αυτό δεν ήταν εφικτό, να εκμηδενίζουν την δυνατότητα των μικρότερων κομμάτων να το πράξουν. Σκεφτείτε ότι στην προκειμένη περίπτωση, αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έπιαναν 35%, θα μπορούσαν να κυβερνήσουν π.χ. με 152-3 βουλευτές, την ώρα που το υπόλοιπο 65% της Βουλής θα αδυνατούσε ακόμη κι αν το ήθελε, να σχηματίσει κυβέρνηση. Τραγικό! Ομοίως τραγικό, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι και το μέτρο του 3%, που άφησε εκτός Βουλής το 18% του εκλογικού σώματος; Βολικό κι αυτό για τους ισχυρούς, έ; Τελικά μιλάμε ή όχι για ξεβράκωμα;

β) Επίσης, το μεγάλο πολιτικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής... Αν θεωρητικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βρουν την τσόντα που χρειάζονται για να σχηματίσουν κυβέρνηση, ποια πολιτική θ' ακολουθήσουν; Αυτή της κυβέρνησης Παπαδήμου, που δεν ήταν τίποτα λιγότερο από δημοκρατικό έκτρωμα; Την πολιτική του 2ου Μνημονίου; Πως θα περάσουν τα νέα μέτρα του καλοκαιριού; Πως, όταν το 65% του εκλογικού σώματος ψήφισε με αντιμνημονιακό σκεπτικό;

γ) Αν θεωρήσουμε ότι παραδοσιακά στη χώρα μας η κεντροαριστερά αποτελεί την ισχυρότερη πολιτική απόχρωση κι αν συνυπολογίσουμε ότι οι σοσιαλοδημικράτες αποτέλεσαν το ισχυρότερο κομματικό κίνημα που οργανώθηκε ποτέ στον τόπο, τότε εύκολα συμπεραίνουμε ότι αυτή τη στιγμή αυτοπροσδιορίζονται ως... άστεγοι, με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται διασπασμένοι σε διάφορα κόμματα. Εκεί λοιπόν θα παιχτεί και το παιχνίδι μελλοντικά. Ποιός θα 'ναι αυτός που θα συσσωρεύσει αυτή την τεράστια δύναμη; Ο ΣΥΡΙΖΑ με την Δημοκρατική Αριστερά ή θα 'χουμε καμιά επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο απ' το Σημίτη και μετά άφησε τις πολιτικές και μπήκε σε διαχειριστικές λογικές; Δεν ξέρω, αλλά το δεύτερο το θεωρώ πολύ δύσκολο, όταν μιλάμε πλέον για το 5ο κόμμα στην Αττική! 

Υ.Γ. Κατ' εμέ, καλή είναι η τίμια και ξεκάθαρη στάση, χωρίς... τσιριτσλάντζουλες, αλλά απ' την άλλη, δεδομένων των αντικειμενικών προβλημάτων της χώρας, ο ασφαλέστερος δρόμος για την απομόνωση του ΚΚΕ, είναι αυτός που ακολουθεί η ηγεσία του, η οποία οφείλει να γνωρίζει ότι οι αγώνες είναι πιο αποτελεσματικοί όταν δίνονται από μέσα. Από μέσα άλλωστε πέφτουν και τα κάστρα...