Ποιό να 'ναι άραγε το πιο ισχυρό συναίσθημα που προκάλεσε η σημερινή εμφάνιση της ΑΕΛ; Το ξέσκασμα απ' το ωραίο ποδόσφαιρο του πρώτου ημιχρόνου και κυρίως, την εύκολη νίκη (4-1) ή το... σκάσιμο που με την πορεία της μπλέχτηκε βαθμολογικά με ομάδες σαν τα Γιαννιτσά; Σ' αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται η ευθύνη των ποδοσφαιριστών... Για όλα τ' άλλα που επέδρασαν αρνητικά στο αγωνιστικό τμήμα και στον κόσμο, φταίει ο μεγαλομέτοχος. Εδώ όμως είναι σαφές πως οι "βυσσινί" και με το συγκεκριμένο ρόστερ, δεν έχουν καμία σχέση με ομάδες που δεν κάνουν μέσα στο γήπεδο τίποτε άλλο απ' το να τρέχουν!!!
Από κει και πέρα, σοβαρή κριτική επί ενός αγώνα στον οποίο το σκορ άνοιξε στο 1ο λεπτό και οι δύο ομάδες πήγαν στην ανάπαυλα μ' ένα ξεκάθαρο 3-0, δεν μπορεί να γίνει. Από σεβασμό για την πραγματική ΑΕΛ... Πρέπει όμως να επισημανθούν ορισμένα πράγματα για να μπορούμε να λέμε ότι κατανέμουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι...
α) Για τρίτο συνεχόμενο εντός έδρας αγώνα οι παίκτες της ΑΕΛ μπήκαν στο γήπεδο όπως έπρεπε να μπουν. Επιτέθηκαν με διάθεση να επιβληθούν και ν' ανοίξουν νωρίς το σκορ και το κατάφεραν! Θυμίζω ότι στο 1ο λεπτό σκόραραν επίσης με τον Εθνικό Αστέρα και στο 12ο με την Βέροια. Κι αυτό, που το ψάχναμε ολόκληρη σεζόν, δεν μπορεί παρά να είναι έργο Ζιώγα...
β) Για πρώτη φορά μετά από πάρα - πάρα πολύ καιρό, οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές έμοιαζαν ανά διαστήματα να χαίρονται το ποδόσφαιρο κι αυτό αυτονόητα μεταδίδεται στον κόσμο, που χαίρεται κι αυτός μαζί τους. Όπως καλά θυμόμαστε, το ίδιο δεν είχε γίνει με τον Εθνικό Αστέρα, παρά το γρήγορο (και τότε, γκολ). Είδατε πόσο απλά είναι τα πράγματα όταν μετριάζεται το άγχος κι αλλάζει η ψυχολογία; Κι αυτό το στοιχείο με τη σειρά του είναι έργο της εμφάνισης κόντρα στη Βέροια, που έδωσε επιτέλους - άσχετα με το τελικό 2-2 εκείνου του αγώνα - ένα μέρος της χαμένης αυτοπεποίθησης.
γ) Για πολλοστή φορά οι φίλαθλοι έδωσαν με την παρουσία, την συμπεριφορά τους και την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν, την πραγματική διάσταση του συλλόγου που λέγεται ΑΕΛ και που δεν είναι ούτε Πανσερραϊκός, ούτε Λεβαδειακός, ούτε πολύ περισσότερο Γιαννιτσά, ώστε να δουλεύει τις καθημερινές μ' έναν (έως κανέναν) υπάλληλο. Στο συγκεκριμένο θέμα θα επανέλθουμε φυσικά, γιατί είναι απ' τ' άγραφα και προδίδει δυστυχώς μια επιχειρησιακή νοοτροπία που δε συνάδει με το πνεύμα αυτής της ομάδας...
Αυτά και πολλά γράψαμε, γιατί τα περισσότερα θα τα γράψουμε αν συνεχιστούν αυτές οι εμφανίσεις των "βυσσινί". Απ' τη μια δηλαδή θα επικροτούμε και καλά θα κάνουμε κι απ' την άλλη θα χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο!
Υ.Γ. Φίλε Δημήτρη, αν δε θες να μπεις στο 83' σε "καθαρισμένο" ματς, αν δεν έχεις όρεξη ή το θεωρείς προσβλητικό, καλά κάνεις και το δείχνεις. Από κει και πέρα, ο προπονητής σου φταίει που σ' έβαλε, παρά την αντίδρασή σου κι αυτός θα φταίει αν σε βάλει και στο επόμενο ματς, αν προηγουμένως δεν ζητήσεις κι απ' τον ίδιο κι απ' τον κόσμο που σε πήρε χαμπάρι, μια ειλικρινή συγγνώμη. Με την ευκαιρία, να ξέρεις ότι πριν καμιά 10αριά χρόνια, κάποια ντόπια παιδιά σαν κι εσένα, απ' το ερασιτεχνικό, ήρθαν τσάμπα στην ΑΕΛ για να μην την αφήσουν να διαλυθεί, θεωρώντας ύψιστη τιμή να μπουν στο γήπεδο με τη φανέλα της έστω και για ένα δευτερόλεπτο!
Για την ιστορία...
ΑΕΛ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ 4-1: 1' πεν & 45' σουτ Ζεκίνια,
25' Καούνος σουτ, 83' Κολοβέτσιος σουτ - 77' Μπέκα σουτ
ΑΕΛ (Μιχάλης Ζιώγας): Σωτηρίου, Παπαγεωργίου,
Κατσιαρός, Ψωμάς , Κολοβέτσιος, Χατζής, Νεμπεγλέρας, Γκονζάλες (50' Πίνα),
Ζεκίνια, Μπλέντι (69' Χασομέρης), Καούνος (85' Πλιάγκας).
Αναγέννηση Γιαννιτσών (Δημήτρης Τοπάζης): Αποστόλου, Χατζόγλου, Σερέτης,
Γιονδής (46' Καρακασόγλου), Ντατίδης, Ιορδανίδης (68' Τοσουνίδης), Σπαθάρας,
Μπαξεβάνος, Στεργίδης (60' Μπέκα), Παπαδόπουλος, Στεφανίδης.
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Μαλούτας (Ημαθίας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου