Λόγος... εξαφάνισης;

Δεν το ‘ξερα, κάπου το διάβασα, μου άρεσε και το μεταφέρω… Ο Μουρίνιο είχε πει κάποτε: «Δώστε μου μια μέτρια ομάδα και παίκτες με κίνητρο και κερδίζω οποιαδήποτε αδιάφορη ομάδα του κόσμου». Ή κάπως έτσι… Μπορούμε παρακαλώ να ερμηνεύσουμε και να προσαρμόσουμε αυτή τη ρήση στα καθ’ ημάς, όσο ψάχνουμε τον πρόεδρο της ΑΕΛ;

• Τι σημαίνει άραγε κίνητρο για μια ομάδα ή για έναν ποδοσφαιριστή; Μην είναι τα λεφτά; Ναι, αλλά πολλοί καλοπληρωμένοι και με υψηλά πριμ επιτυχίας, απέτυχαν να γίνουν σύνολο με συνοχή. Μην είναι η φιλοδοξία της διάκρισης; Σωστά, αλλά επειδή οι συγκεκριμένοι στόχοι είναι κατά κανόνα μετρημένοι, οι περισσότεροι μένουν εκτός!

• Για να μην τα πολυλογώ, πολλά μπορεί να είναι τα κίνητρα και οι στόχοι του καθενός παίκτη ή της κάθε ομάδας, αλλά το γεγονός αυτό από μόνο του δεν σημαίνει κάτι στον αθλητισμό και δη στο ποδόσφαιρο. Ούτε καν, αν στον πάγκο σου κάθεται ο Μουρίνιο, ο… εκλεκτός. Το ζητούμενο είναι άλλο…

• Επειδή η ρουφιάνα η μπάλα είναι τέχνη, άρα και δημιουργία, όσο ταλέντο κι αν έχεις, όση εμπειρία, όσο τρέξιμο κι αν ρίξεις, όση προπόνηση κι αν κάνεις κι όση πειθαρχία κι αν έχεις στο παιχνίδι σου, δεν πρόκειται να πας μακριά, γιατί δεν πρόκειται να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Απλά πράγματα και σταράτα!

• Και τον εαυτό σου τον ξεπερνάς μόνο όταν έχεις την προδιάθεση μεν, τα προσόντα, αλλά κυρίως το έναυσμα για να εμπνευστείς και να οραματιστείς. Κι αυτό που λείπει στην τελική απ’ τη φετινή ΑΕΛ, όσο κι αν προσπαθεί, όσο κι αν ατυχεί, όσο κι αν την κυνηγάνε, είναι η έμπνευση, που δεν μπόρεσε κανείς να δώσει ως τώρα.

• Δεν ξεχνάω τον Κόουλμαν, αλλά τον ξεπερνάω, γιατί το θέμα το ‘χουμε στραγγίσει. Μακάρι να τον είχαν ξεπεράσει κι οι ποδοσφαιριστές, αλλά δεν το κατάφεραν, όχι γιατί δεν βρέθηκε άλλος προπονητής να τους εμπνεύσει, αλλά γιατί δεν υπήρξε πηγή απ’ την οποία να μπορέσει ν’ αντλήσει κι αυτός έμπνευση για πάρτη του!

• Μόνο άγχος και ανασφάλεια εισέπρατταν οι ποδοσφαιριστές απ’ τη διοίκηση, αυτή παρουσίαζαν στον αγωνιστικό χώρο κι αυτή μετέδιδαν στον κόσμο, με αποτέλεσμα η αρνητική ενέργεια να στήσει αντίσκηνο στο κέντρο του γηπέδου και να μην πηγαίνει τίποτα μα τίποτα κατ’ ευχήν! Κι αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει…

• Γιατί όμως; Προσπαθώ καιρό τώρα να καταλάβω με το φτωχό μου το μυαλό, πως ο Πηλαδάκης εγκατέλειψε στους πέντε ανέμους μια ομάδα που τον έκανε να ξεχωρίσει απ’ το σωρό και να ζήσει στιγμές ανεπανάληπτες. Και μια και ξεκινήσαμε σήμερα με «λόγια μεγάλων ανδρών», καταλήγω προς το παρόν στο εξής…

• Ο ίδιος ο νυν πρόεδρος της ΑΕΛ, απ’ όσο ξέρω, είχε πει κάποτε στον Σωτηρούλη πως «το μεγάλο λάθος που έκανες, είναι που έμπλεξες τα ταμεία των επιχειρήσεών σου». Αν θεωρήσω λοιπόν πως ο Πηλαδάκης δεν είναι σήμερα που μιλάμε κατεστραμμένος οικονομικά, μοιραία καταλήγω εκεί… Η ΑΕΛ τρώει ό,τι βγάζει. Δηλαδή, ψίχουλα!

• Όχι ότι τα άλλα μαγαζιά του διανύουν τις καλύτερες μέρες τους, αλλά δε νομίζω να ‘χουν πάθει και την καθίζηση της ομάδας. Και μην ακούσω πάλι πως άλλες ομάδες χρωστάνε περισσότερα, γιατί οι περισσότερες απ’ αυτές συνεχίζουν με κορμό απ’ το καλοκαίρι και βρίσκονται κι εντός στόχων. Ενώ εμείς μείναμε ν’ αναρωτιόμαστε…

• Τελικά, το αυτόφωρο διαρκεί 48 ώρες ή τρεις βδομάδες; Γιατί απ’ τη μπούκα και μετά, που είπαμε πως επιτέλους υπάρχει κάποιος εδώ να πατήσει σε κάποιον πόδι, χάσαμε και τον πρόεδρο που ξέραμε. Αυτόν που έκανε που και που καμιά παρέμβαση, υποδηλώνοντας την παρουσία του, έστω και όχι την φυσική! Έχω κολλήσει μ’ αυτό…

• Όπως κόλλησα και με τους προσωπικούς λόγους που ωθούν σε παραίτηση τον έναν μετά τον άλλον, συνεργάτες της ομάδας. Ξέρεις τι είναι να λείπεις όλη μέρα «στη δουλειά» κι όταν γυρνάς σπίτι να ψάχνει η υπόλοιπη οικογένεια τα λεφτά που έβγαλες και να μην τα βρίσκει; Αν δεν είναι αυτό «προσωπικός λόγος» τότε ποιός είναι;

• Φυσικά, δεν χρειάζεται καμία διερεύνηση για τους λόγους της παντρειάς του Κούγια με τον Παπακώστα. Εξάλλου ο μεγαλοδικηγόρος το ‘χε πει απ’ το καλοκαίρι. «Ε, όχι κι ο Γιάννης»! Και μην ξεχνάτε την λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: Κατά τον Αλέξη, στήνεται αγώνας με ανατροπή χωρίς να το ξέρει η νικήτρια ομάδα!!!