Κουράστηκα, κουράστηκες, ...κουράστηκαν!

Eίναι σαφές πως η μπάλα είναι πόρνη, αλλά όταν της επιτρέπεις να σ’ αντιμετωπίζει σύμφωνα με τα καπρίτσια της και μια και δυο και δέκα φορές, σημαίνει πως εσύ είσαι εκείνος που φέρεις ακέραια την ευθύνη

Εντάξει, ξέρουμε από τι λογής πάστα είναι φτιαγμένη η μπάλα, αλλά δυστυχώς στην ΑΕΛ συμπεριφέρεται… ανάλογα, με την ανοχή των ίδιων της των παικτών, χωρίς να ‘ναι ούτε η πρώτη φορά και πολύ φοβάμαι, ούτε η τελευταία…

Για να το κάνω λιανά, είναι σαφές πως η μπάλα είναι πόρνη, αλλά όταν της επιτρέπεις να σ’ αντιμετωπίζει σύμφωνα με τα καπρίτσια της και μια και δυο και δέκα φορές, σημαίνει πως εσύ είσαι εκείνος που φέρεις την ευθύνη!

Το γιατί, δεν είναι δική μου δουλειά να το βρω. Μόνο εικασίες μπορώ να κάνω και πλέον έχω εξαντλήσει και τις γνώσεις και την φαντασία μου. Το μόνο που μπορώ να πω μετά και το (ένα ακόμη) 0-0 στα Ψαχνά, όπου οι «βυσσινί» συμπλήρωσαν επτά ματς χωρίς γκολ στα τελευταία οκτώ (!), είναι πως κουράστηκα…

Κουράστηκα να βλέπω την ΑΕΛ να μην κερδίζει ματς στα οποία είναι έστω και στα στοιχειώδη καλύτερη απ’ τον αντίπαλο.

Κουράστηκα να βλέπω να πηγαίνουν χαμένα ολόκληρα ημίχρονα, βλέποντας στο γήπεδο μια ομάδα να βολοδέρνει χωρίς να πιστεύει πραγματικά πως μπορεί να σκοράρει και να κερδίσει.

Κουράστηκα να βλέπω να χάνονται σε κάθε ματς ευκαιρίες που οι περισσότερες ομάδες της κατηγορίες ψάχνουν να βγάλουν μια απ’ αυτές σ’ ολόκληρο πρωτάθλημα.

Κουράστηκα να βλέπω να περνούν ανεκμετάλλευτες δεκάδες στημένες φάσεις, τη στιγμή που ομάδες κι ομάδες εκμεταλλεύονται λιγότερες απ’ τις μισές και γεμίζουν το σακούλι τους με βαθμούς που δεν δικαιούνται.

Κουράστηκα να βλέπω τη μπάλα, που λέγαμε, να μη σέβεται ποτέ αυτή τη φανέλα κι απ’ το δοκάρι να πηγαίνει μόνιμα έξω αντί για μέσα.

Κουράστηκα να βλέπω διαιτητές να αντιμετωπίζουν την «βασίλισσα του κάμπου», μια φορά πρωταθλήτρια και δις κυπελλούχο Ελλάδος, σαν ομαδούλα της σειράς, ακόμη κι απέναντι σε κάποιους Ηρακλείδες με… πράσινα. Εκτός κι αν δεν ήταν αυτός το ορισμός του αυστηρού πέναλτι, που ευτυχώς έπιασε ο Σωτηρίου.

Κουράστηκα ακόμη και να τη βλέπω να αλλάζει φορ με φορ και να παίζει μ’ έναν επιθετικό σε ολόκληρο 90λεπτο, απέναντι σε αντιπάλους που θα ‘πρεπε να τους πιάνει απ’ το λαρύγγι και να τους βαράει απ’ το πρώτο λεπτό στο… ψαχνό.

Κουράστηκα να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι πρέπει να πιστέψει πως η ΑΕΛ μπορεί να προλάβει φέτος το τρένο της ανόδου και να την παλέψει ως το τέλος, φοβούμενος πως η εγκατάλειψη της προσπάθειας θα ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» και θα προκαλέσει κι άλλα δεινά.

Κουράστηκα να ‘μαι κατ’ ανάγκη αισιόδοξος…

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό… Το χειρότερο είναι που έχω τη βεβαιότητα ότι κουράστηκες εσύ, έρμε οπαδέ κι ακόμη χειρότερα, περισσότερο απ’ όλους, οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές που θα σέρνουν αυτό το φορτίο στην πλάτη για 16 ακόμη αγωνιστικές κι ελπίζω (!) λίγες ακόμη…