Ξεφτιλιζόμεθα!!!

Ζώντας μια απ' τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές του...

...ο Ολυμπιακός κατάφερε όντως χθες με τη μεγάλη νίκη με 3-1 επί της Μίλαν και την πρόκρισή του στα νοκ άουτ του Europa League, να κρατήσει ψηλά το γόητρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς και το όποιο επίπεδο της βαθμολογικής του θέσης στην UEFA.

Το γεγονός ότι το κατάφερε διαχειριζόμενος την ανάγκη επίτευξης συγκεκριμένων σκορ, απέναντι σε αντίπαλο με φανέλα πολλών τόνων και παίκτες διεθνούς ακτινοβολίας, δικαιώνοντας μάλιστα με την απόδοσή του όλους εμάς που επιμένουμε ότι παίζει καλή μπάλα μ' αυτόν τον Μαρτίνς στον πάγκο, μας επιτρέπει να υπερβούμε στην κριτική μας ακόμη και το από υπερβολικό έως ανύπαρκτο πέναλτι με το οποίο πέτυχε το τελευταίο και καθοριστικό γκολ!

Αν διαθέτεις όμως καθαρή ματιά, την ίδια ματιά που βλέπει...

α) την ανημποριά της ανέτοιμης και κατά λάθος πρωταθλήτριας ΑΕΚ να διαχειριστεί αξιοπρεπώς τον τίτλο και την παρουσία της στο Champions League (μηδέν βαθμοί στο σύνολο και χωρίς τελική στην εστία εκτός έδρας) και 

β) την παγίδευση του ΠΑΟΚ στην μέχρι προχθές εστίασή του αποκλειστικά και μόνο στο πρωτάθλημα (σ.σ. ώσπου ξαφνικά ο Λουτσέσκου θυμήθηκε πως παίζει "ευρωπαϊκό τελικό"), με συνέπεια τον εξευτελιστικό για υποψήφιο πρωταθλητή αποκλεισμό του (μια νίκη στον όμιλο και τρεις ήττες από... ημίχρονο στην Τούμπα από Βίντι και Μπάτε)

...δεν μπορείς παρά να δεις και τούτο:

Δυο φορές στο Καραϊσκάκη, την ώρα της μεγάλης έντασης και του παραληρήματος των καθυστερήσεων, μια άσχετη μπάλα πετάχτηκε στο γήπεδο και βόλταρε εν ώρα αγώνα στην μεγάλη περιοχή, προκαλώντας δεδομένα την αντίδραση διαιτητή και αντιπάλων παικτών κι ασφαλέστατα το ξεφτίλισμα της νοοτροπίας ενός ολόκληρου λαού, όλων μας κι όχι μόνο των "γαύρων", που υποτίθεται πως με τόσα χρόνια στις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις έχουν πάρει κάτι κι απ' τη λάμψη και τον πολιτισμό τους!

Κι ύστερα ήρθε η μπούκα των χαχόλων στον αγωνιστικό χώρο, έναν εκ των οποίων διακρίνεται σε εύγλωττη κίνηση στη φωτογραφία, για να πανηγυρίσουν αυτοί και μόνο, στερώντας το δικαίωμα των όμορφων πανηγυρισμών που βλέπουμε σε όλα τα ευρωπαϊκά γήπεδα, ακόμα κι απ' τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές της ομάδας τους. Μόνο ο πρόεδρας το απόλαυσε προφανώς αυτό το καφριλίκι, μπουκάροντας μαζί τους στον αγωνιστικό χώρο για να τους πάρει τα συγχαρίκια...

"Ξεφτιλιζόμεθα" διεθνώς για μια ακόμη φορά, σκέφτηκα, κατά το "Κατεδαφιζόμεθα" της Διδώς Σωτηρίου, που έγραψε κάποτε για "έναν νέο με πνευματικές ανησυχίες, όνειρα και φιλοδοξίες, που δε βρίσκουν έδαφος γι' ανθηφορία μέσα στο ψυχροπολεμικό κλίμα της δεκαετίας του '50 κι έπειτα. Αναζητάει με πάθος τον εαυτό του και το στίγμα της εποχής του. Μα  δεν είναι πάντα αυτό που θέλει να λέει".

Ε, με μπάλες να διαπερνούν ως διάττοντες αστέρες τον αγωνιστικό χώρο, προεδράρες σαν και τον Μαρινάκη να σουλατσάρουν στο χόρτο με αυτοϊκανοποίηση και οπαδούς της μπούκας ακόμη και στις χαρές, ούτε ο Ολυμπιακός είναι αυτό που θέλει σήμερα να λέει, προβάλλοντας συγκυριακά ως ο μοναδικός άξιος πρεσβευτής μας στο εξωτερικό. 

Αυτό του μάρανε...