Μ' αυτά και μ' αυτά, πέρασε στο ντούκου προχθές στο AEL FC ARENA, μια φάση...
...που αποκαλύπτει κατά τη γνώμη μου στο 100% την ανεπάρκεια του πρώτου εν προκειμένω βοηθού διαιτητή, το όνομα του οποίου δεν κρατάω, γιατί δεν πρόκειται να μπω στο τριπάκι να παρακολουθήσω την μετέπειτα πορεία του. Απ' τη στιγμή που είδα να γίνεται διεθνής ο αξιότιμος κύριος "οφ σάιντ από πλάγιο" Παπαπέτρου και εσχάτως να ξανασφυρίζει ο σφαγέας (της ΑΕΛ στην Ξάνθη) Λάμπρου, παύω έτσι κι αλλιώς ν' ασχολούμαι με το θέμα. Κι αν κάνω αυτό το σχόλιο σήμερα είναι γιατί η συγκεκριμένη στιγμή είναι αποκαλυπτική νοοτροπίας και δεν αφορά στους κανονισμούς!
Αλλά ας το πιάσω απ' την αρχή...
Είναι λίγο πριν το δεύτερο γκολ της ΑΕΛ κι η μπάλα καταλήγει έξω, εμφανώς από παρέμβαση ποδιού παίκτη του Πανιωνίου, τουλάχιστον για μένα που καθόμουν στην κερκίδα, ακριβώς πίσω απ' τον α' βοηθό. Ο διαιτητής, που ομολογώ ότι έδειξε αποφασιστικότητα στα σφυρίγματά του με αποκορύφωμα την ακαριαία αντίδρασή του στην αποβολή του Τσιλούλη, δεν μπόρεσε προφανώς να διακρίνει καθαρά τη φάση και ζήτησε απ' την ενδοεπικοινωνία τη συνδρομή του βοηθού... Τσάμπα κόπος!
Εκείνος κάτι του απαντά και σηκώνει ξεκάθαρα τους ώμους δηλώνοντας προς όλους μας ο βλάκας, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, πως "δεν ξέρει" ποιος έβγαλε τη μπάλα. Ο διαιτητής πιθανότατα δεν άκουσε με την πρώτη κι επανέλαβε την έκκληση για βοήθεια, με συνέπεια ο βοηθός να επαναλάβει ακόμη πιο έντονα την κίνηση άγνοιας, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι καθ' όλη τη διάρκεια της συνομιλίας κρατούσε χαμηλά το σημαιάκι με το δεξί χέρι και το πηγαινοέφερνε μεταξύ υπόδειξης κόρνερ και στάσης προσοχής, αποκαλύπτοντας ουσιαστικά ότι δεν είδε καν που κατέληξε η μπάλα...
Είδε κι αποείδε ο ρέφερι, καταλόγισε πλάγιο υπέρ της ΑΕΛ και ο αγώνας πήρε τον δρόμο του, τον οποίο πρέπει να πάρει κατά την ταπεινή μου γνώμη απ' τη διαιτησία και ο εν λόγω βοηθός, λόγω έλλειψης της στοιχειώδους οξυδέρκειας και της παντελούς αδυναμίας του να πάρει την ευθύνη ακόμη και μιας επιμέρους φάσης, για να μην εκθέσει ανεπανόρθωτα τον διαιτητή εν πρώτοις και φυσικά, τον εαυτό του. Με λίγα λόγια, με την έλλειψη αποφασιστικότητας που επέδειξε, το τίποτα το έκανε θέμα για μια σεβαστή μερίδα φιλάθλων που τον στόλισε φυσικά ανάλογα!
Ήταν ένα περιστατικό που μ' έκανε ν' αναρωτιέμαι τι σκατά μπορεί αυτός ο βοηθός κι ένα σωρό άλλοι συνάδελφοί του να κατάλαβαν απ' το περσινό πάθημα του Κομίνη στην Τούμπα. Ένα πάθημα που προήλθε ξεκάθαρα απ' την αδυναμία του ν' αποφασίσει αν ήταν ή όχι έγκυρο το γκολ, σε μια φάση 50-50 και να στηρίξει αυτή την απόφαση. Γιατί αν ήταν αποφασισμένος να στηρίξει την όποια αρχική του απόφαση κι όχι μια να κατακυρώνει και μια να ακυρώνει, τίποτα απ' όσα συνέβησαν δεν θα 'χε συμβεί...
Κλείνοντας, διάβασα κάπου ένα σχόλιο για το ρέφερι που έδωσε τρια πέναλτι προχθές στο Χαριλάου, στο Άρης-ΠΑΟ, ένα εκ των οποίων δεν ήταν πουθενά για πουθενά κι ένα σχολιάζεται ως αμφισβητούμενο... Έλεγε λοιπόν ο σχολιαστής ότι ο εν λόγω διαιτητής σ' έπειθε πως σφύριζε άφοβα ό,τι έβλεπε κι ας ήταν λάθος... Ναι, στο δεύτερο είχε λάθος θέση αλλά χέρι είδε, χέρι υπέδειξε κι ας ήταν το δεύτερο πέναλτι για τον γηπεδούχο μόλις στο πρώτο τέταρτο του ματς. Και στο φινάλε των καθυστερήσεων, πέναλτι υπέρ του φιλοξενούμενου είδε, πέναλτι υπέδειξε, καθώς δεν έχει ριπλέι ο άνθρωπος και στο live το υποδείκνυα κι εγώ με τα δυο χέρια!
Ναι, αυτός ο διαιτητής με δουλειά κι αν φυσικά τον αφήσουν, μπορεί να πάει μπροστά, γιατί εμπιστεύεται πρωτίστως τον εαυτό του. Ενώ ο άλλος, ο "δικός μας"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου