Τρίτος αλλά... καταϊδρωμένος!!!

Σπουδαίος σε παραγωγικότητα και θέαμα ο σημερινός τελικός του Μουντιάλ, αλλά...
...επιτρέψτε μου να ταχθώ κι εγώ μ' εκείνους που θεωρούν τελικά το συγκεκριμένο ματς, δεδομένου του ζευγαριού Γαλλίας-Κροατίας, σαν το τρίτο σημαντικότερο της φετινής διοργάνωσης...

Δεν κρύβω βέβαια πως έχοντας γνωρίσει την αγωνιστική αξία και το ταλέντο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, θα 'θελα κάποια στιγμή οι "-ιτς" να φτάσουν σε μια μεγάλη διάκριση, έστω κι αν προτιμάω τους Σέρβους έναντι των Κροατών. Στην συγκεκριμένη Κροατία όμως, έβλεπα πως περνώντας με το στανιό τις φάσεις, λόγω κυρίως του πείσματος όλων και φυσικά, της ανώτερης ποιότητας 2-3 μόλις παικτών στον άξονα, δεν πλησίαζε καν σε αξία τη γενιά των Σούκερ, Ασάνοβιτς, Προσινέτσκι, Μπόμπαν, Μπόκσιτς, Στίματς, Μπίλιτς και των υπολοίπων θρύλων του '98!!!

Επί της ουσίας, για να μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας, είχαμε την Γαλλία ως ακλόνητο φαβορί στο συγκεκριμένο ζευγάρι, δικαίως, γιατί βγήκε καθαρή μέσα από διασταυρώσεις με Ουρουγουάη, Βραζιλία, Βέλγιο και τα λοιπά φαβορί που συγκεντρώθηκαν στην ίδια πλευρά του αγωνιστικού χάρτη. Τοποθετούσαμε δε στα σχόλιά μας ως άξια φιναλίστ την Κροατία, για τους τόνους ιδρώτα που έχυσαν οι παίκτες της παίζοντας (με τόσες παρατάσεις) ένα ολόκληρο ματς παραπάνω απ' όλους τους υπόλοιπους! Κάτι που έκανε με το παραπάνω και στον τελικό...

Αντίθετα, ξεκάθαρο φαβορί δεν μας επιτράπηκε ποτέ να θεωρήσουμε οποιονδήποτε απ' τους αντιπάλους στους αγώνες Βραζιλία-Βέλγιο και Βέλγιο-Γαλλία. Όχι μόνο πριν, αλλά ούτε καν στη διάρκεια των συγκεκριμένων αγώνων. Κι αν δεν είχε τραυματιστεί ο Καβάνι, ίσως στην ίδια μοίρα να τοποθετούσαμε και τον αγώνα Γαλλίας-Ουρουγουάης.

Καταλήγω λοιπόν να πω ότι όπως ήρθαν τα πράγματα, το Βραζιλία-Βέλγιο στους "8" και το Βέλγιο-Γαλλία στους "4" ήταν οι πραγματικοί τελικοί πριν απ' τον τελικό. Κι αν θέλετε να το πάω ακόμη παραπέρα, το ιδανικό ζευγάρι τελικού θα 'ταν για μένα εκείνο μεταξύ Γαλλίας-Βραζιλίας, που όμως ήταν εξ αρχής καταδικασμένο να μην "σταυρωθεί"!

Ξέρω πως πολλοί θ' αντιδράσουν μ' αυτή μου τη θέση, καθώς παρασυρόμενοι απ' τα καραγκιοζιλίκια κυρίως του Νεϊμάρ (που θέλουν οι Βραζιλιάνοι να του δώσουν με το στανιό ηγετικά χαρακτηριστικά που δεν έχει), αρνούνται επιτακτικά να δουν για παράδειγμα ότι το δεύτερο ημίχρονο της "σελεσάο" κόντρα στους Βέλγους ήταν το καλύτερο που έκανε ομάδα στη διοργάνωση και σημειωτέον, η μόνη ομάδα με παραγωγή τόσων φάσεων-ευκαιριών εντός περιοχής απέναντι σε κλειστή άμυνα, σε σημείο που ανέδειξε σε μορφή του αγώνα τον αντίπαλο τερματοφύλακα.

Φυσικά, δεν φταίει κανένας στον Κουτίνιο που έστειλε στρωμένη μπάλα απ' το ύψος του πέναλτι στον γάμο του Καραγκιόζη, ούτε στον Αουγκούστο που μόνος απ' το ύψος της περιοχής πλάσαρε έστω και ελάχιστα άουτ. Ήταν ωστόσο πασιφανές, πως αυτή η ομάδα είχε τα πάντα εκτός από τύχη (δοκάρι Τιάγκο Σίλβα και καπάκι αυτογκόλ Φερναντίνιο) και εναλλακτικά τρικ. Για παράδειγμα, οι Βέλγοι μόλις είδαν τα δύσκολα με Ιαπωνία και Γαλλία, πρώτη και μοναδική λύση είχαν τις γιόμες για Λουκάκου και Φελαϊνί, κάτι που ούτε πέρασε απ' το μυαλό των Βραζιλιάνων σαν επιλογή. Δεν έχω μάλιστα καμιά αμφιβολία πως το ίδιο θα έκαναν οι "κόκκινοι διάβολοι" αν έμεναν πίσω στο σκορ και με τη "σελεσάο", η οποία ωστόσο θα 'χε εκείνη πλέον τους χώρους να τρέξει στην κόντρα...

Τέλος πάντων, τι τα θέλω τι τα γυρεύω... Η ιστορία έγραψε και δεν ξεγράφει κι όλοι πλέον είναι υποχρεωμένοι να πορευτούν μ' αυτήν. Στο κάτω-κάτω, ειδικά η Γαλλία με τη Βραζιλία έχουν ηλικιακά το περιθώριο να μας δείξουν και στις επόμενες διοργανώσεις τι ακριβώς μπορούν να κάνουν κι αν και τι ήταν ή όχι τυχαίο απ' όσα μας έδειξαν σήμερα.

Υ.Γ. Μελλοντικά ίσως έχει να μας δείξει πράγματα κι η συγκεκριμένη Αγγλία, που όσοι την υποστήριζαν το έκαναν φυσικά από οπαδική παρόρμηση κι όχι γιατί έδειχνε την ικανότητα "να το φέρει... σπίτι"!!!