Το τριπλό στοίχημα της ΑΕΛ... (video)

Είδα τα φιλικά με Ελμπασάνι, Πανηλειακό, ΑΕΚ, Παναχαϊκή και τα δύο επίσημα με το Βόλο. Επαρκές δείγμα για να βγάλω ένα σχετικά ασφαλές συμπέρασμα που συνοπτικά λέει ότι...

...κάνει μέγα λάθος όποιος αναλώνεται αυτές τις μέρες σε επιμέρους κριτική της απόδοσης κάθε παίκτη ξεχωριστά. Γιατί στο φινάλε, θα 'ταν αμαρτία απ' το Θεό να 'μαστε εσύ κι εγώ που τώρα, πίσω-πίσω, θα πούμε αν είναι ή όχι καλοί κι αν κάνουν ή δεν κάνουν στον καθέναν από εμάς, παίκτες που στην πλειοψηφία τους έχουν φάει με το κουτάλι τα γήπεδα των δύο μεγάλων επαγγελματικών (λέμε τώρα) κατηγοριών.

Τα ζητήματα λοιπόν που αποτελούν στοίχημα για την ΑΕΛ και κυρίως τον Παναγόπουλο και που μόνο με την αντιμετώπισή τους θα δούμε την ομάδα να φτάνει σταδιακά στα όποια αγωνιστικά της όρια, είναι τρια:

Α) Η διαχείριση του πλούσιου μεν αλλά πέρα για πέρα ανορθόδοξου ρόστερ της, που πρωτοφανώς αποτελείται από 32-33 παίκτες (υπεράριθμο έτσι κι αλλιώς), δεν έχει ηλικιακή ισορροπία, ώστε να διαθέτει και ποδοσφαιριστές που θα κάτσουν για καιρό ήσυχοι χωρίς να παίζουν και που σε κάποιες θέσεις, δεν διαθέτει την απαιτούμενη ποικιλία επιμέρους χαρακτηριστικών. Π.χ. Νεμπεγλέρας, Τζούνιορ, Τσεμπερίδης είναι μέσες άκρες ίδιου τύπου 6άρια, ενώ στα άκρα μεταξύ άλλων πολλών, παίζουν π.χ. Σουάνης, Μάινθ, που είναι πιο πολύ δεύτεροι επιθετικοί, γι’ αυτό και φαίνεται αλλιώς ο Μπλέντι και κυρίως ο Μπιλά, που είναι πιο εξτρέμ, για να βγουν στην πλάτη και να σερβίρουν την παράλληλη πάσα ή σέντρα. Αν ακόμα δεν καταλάβατε τι εννοώ και τι θα θεωρούσα τελικά ορθόδοξο ρόστερ, δείτε ξανά τον αγώνα με την ΑΕΚ και δεν μπορεί, θα το πιάσετε το υπονοούμενο.

Β) Η ενέργεια που οφείλει να βγάζει μια ομάδα στον αγωνιστικό χώρο, σ’ αυτή την ΑΕΛ, έχει ταβάνι. Κι έχει ταβάνι γιατί ο ηλικιακός μέσος όρος της είναι υψηλός. Και για να το δεις ή να το καταλάβεις αυτό, δεν θέλει επιστημονική γνώση. Το μόνο που θέλει είναι να είσαι 35 χρονών ας πούμε και να θυμάσαι πως ήσουν στα 25!!!

Γ) Η διάρκεια στην ένταση της αγωνιστικής παρουσίας, καθώς το προηγούμενο διήμερο, ήταν σαφές πως η ομάδα έχει το ταλέντο να κυριαρχήσει πλήρως στο γήπεδο σε δίλεπτα και τρίλεπτα, κάνοντας μάλιστα διαδοχικές ευκαιρίες, που πίεζαν την αντίπαλη άμυνα. Ενδιάμεσα όμως υπήρχαν χάσματα και μάλιστα τόσο μεγάλα που δεν της επέτρεπαν καν, να κρατάει και να κυκλοφορεί έστω τη μπάλα, χωρίς να κινδυνεύει η ίδια. Εκεί είναι λοιπόν που χρειάζεται ρυθμός και σωστό κούμπωμα των υλικών που βρίσκονται στη διάθεση του προπονητή.

Και για να κλείσω, αφού υπενθυμίσω για μια ακόμη φορά πως υπό τις παρούσες συνθήκες δεν θα ‘θελα να ‘μουν ο Παναγόπουλος, πιστεύω πως αν αντιμετωπιστεί αυτή η τριπλέτα των προβλημάτων, μέσα απ’ την ομαδική βελτίωση θα έρθει αναλιγικά και η ατομική του κάθε ποδοσφαιριστή, από 30-50%. Γιατί μπάλα ξέρουν…