Όποιος βιάζεται... (video)

- «Πως βλέπεις το ματς με τους γείτονες;», ρωτούσαν… - «Παγίδα», απαντούσα! Εκείνο που με φόβιζε ήταν η απόλυτη απομάκρυνση απ’ την ωμή ποδοσφαιρική πραγματικότητα και η στρεβλή οπτική με την οποία προσέγγιζαν το ματς οι πολλοί. Μιλάμε για μια εντελώς αδικαιολόγητη υπεραισιοδοξία, την οποία προκαλούσε φυσικά η αχαλίνωτη επιθυμία για συντριβή του αντιπάλου και όχι τα πραγματικά δεδομένα της αναμέτρησης. Για παράδειγμα…

…η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην πόλη, που αποδείχθηκε δύσκολο ν’ αφήσει ανεπηρέαστη την ομάδα, κινούνταν λανθασμένα γύρω απ’ το μέγεθος της νίκης, ξεπερνώντας τον αντικειμενικό στόχο.

Αντί λοιπόν να μιλάμε για την ελάχιστη ανάγκη του «μισό-μηδέν», που λέμε σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ώστε να πάρουμε τουλάχιστον προβάδισμα πρόκρισης ενόψει της ρεβάνς, μιλούσαμε για «τριάρες», «τεσσάρες» και πάει λέγοντας. Τα βλέπετε και στο βίντεο-ρεπορτάζ έξω απ’ το Αλκαζάρ…

Εκεί όπου, για να τα λέμε κι όλα, τις πιο σοβαρές και «γήινες» δηλώσεις είναι σαφές πως τις έκανε ο Βαγγέλης Πλεξίδας, αναγκάζοντάς κι εμένα (που μ’ έχουν κατατάξει στους «εχθρούς» του… καθεστώτος) το βράδυ μετά το ματς, σε τηλεοπτικό σχολιασμό, να πω πως «αν τις εννοούσε υπάρχει ελπίδα»! Βέβαια, λίγες μέρες μετά έδιωξε τον προπονητή, προδίδοντας την γνωστή "τζογαδόρικη" φιλοσοφία που έχει για το ποδόσφαιρο, όπου άπαντες πλην του ιδίου είναι αναλώσιμοι. Κι ας δήλωνε πριν τη σέντρα πως «είναι νωρίς ακόμα»…

Πρόκειται βέβαια για μια φιλοσοφία που μακροπρόθεσμα δεν θα τον βοηθήσει να κερδίσει φίλους στη Λάρισα, αλλά απ’ την άλλη, ουδείς δικαιούται να λέει πως δεν την ήξερε. Μια ολόκληρη χρονιά πέρυσι, στοχοποιηθήκαμε κάποιοι γιατί ακριβώς προσπαθήσαμε να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει με τι κοπής παράγοντα έχουμε να κάνουμε. Ως εδώ όμως… Γιατί πλέον ο καλός ή κακός Πλεξίδας μας τελείωσε! Τη θέση του υπό απόλυτη κρίση χρηματοδότη της ομάδας, πήρε ο μεγαλομέτοχος και πρόεδρος της ΠΑΕ… Δηλαδή, ο θεσμικός ηγέτης της ΑΕΛ, που θα την ξαναβάλει στα Δένδρα κι όπως φαίνεται και στο AEL FC ARENA και που στο πρόσωπο του  εκπροσωπείται πια, αρέσει δεν αρέσει, η ίδια η ομάδα, γεγονός που επιβάλει αλλαγή προσέγγισης.

Κάποιοι βέβαια κάνουν πλέον πως δεν ξέρουν τίποτα και συμπεριφέρονται σα να ‘μαστε ένα χρόνο πριν (που με άλλον προπονητή κοιμόμασταν και με άλλον ξυπνούσαμε χωρίς να τρέχει κάστανο), αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως… Εδώ ο άλλος πάει και ψηφίζει συγκυβέρνηση κι απ' το βράδυ κιόλας αρχίζει να την σιχτιρίζει, λες κι έπαθε μετάλλαξη!!! Μήπως απ’ αυτούς που μιλούσαν πριν το ματς για «πενταροεξάρες», δεν ξεπήδησαν κι οι περισσότεροι απ’ όσους μιλούσαν την επομένη για σαπάκια, παλτά και τα συναφή;

Όπως έλεγε κι ένας καλός φίλος: «Χθεσινοί είμαστε ρε παιδιά; Σημερινοί είμαστε»… Τόσο πολύ μάλιστα, που δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλά σ' αυτό τον τόπο για να μας εκπλήξουν! 

Υ.Γ. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, το τελευταίο πράγμα απ' όσα άκουσα και είδα εδώ και καιρό, που κατάφερε να με εκπλήξει, ήταν η "αποχή" των Monsters στη συνέλευση-"εκλογές" του Μαϊου. Ένα γεγονός που ομολογώ πως δεν το ξεπέρασα ακόμα, καθώς αδυνατώ να αντιληφθώ πως ένας ορκισμένος θιασώτης της ιδέας της ενεργούς "συμμετοχής", για την οποία ενεπλάκη άλλωστε και στο σωματείο, απαρνείται το κορυφαίο συμμετοχικό δικαίωμα!!! Την ψήφο του...