Από τον Ντένις Σέρμπαν με αγάπη...

Μια που στο προηγούμενο κείμενο μιλήσαμε για παικταράδες, ας σταθούμε λίγο και στα χαιρετίσματα που μας έστειλε προ ημερών απ' το Βουκουρέστι - μέσω "Ελευθερίας" - και το "φαινόμενο", Ντένις Σέρμπαν! Δεν είδα πουθενά αναδημοσίευση αυτής της σπουδαίας συνέντευξης του Ρουμάνου στον Κώστα Γκιάστα. Του τη ζήτησα λοιπόν και την παραθέτω, για να δούμε τι είπε για την ΑΕΛ, για τον κόσμο της, για τους Πηλαδάκη, Δώνη, Λυράκη, για το κρέμασμα των παπουτσιών του στα 31, για τη σημερινή του ζωή και για την επιλογή που θα 'παιρνε πίσω. Μαζί, πρωτοδημοσιεύω μια προσωπική εμπειρία μαζί του και μια ανέκδοτη ιστορία απ' τα άδυτα των αποδυτηρίων...

Εν αρχή, φυσικά, η συνέντευξη και τα συνοδευτικά κείμενα του Κώστα Γκιάστα, τον οποίο θεωρώ σπουδαίο συνάδελφο και τον ευχαριστώ...

"Επιβεβαιωμένο 100%. Όποιον και να ρωτήσεις στο Βουκουρέστι για τον Ντένις Σέρμπαν θα ενώσει αντίχειρα, δείκτη και μεσαίο δάκτυλο και θα τα φιλήσει. Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έβγαλε η Ρουμανία μας είπαν. Κάποιοι δεν δίστασαν να τον χαρακτηρίσουν και φαινόμενο.

Όταν ήρθε στην Λάρισα στα μέσα του 2004 είχε προκαλέσει μεγάλη έκπληξη. Έδειξε τόσα λίγα και όμως πραγματικά αγαπήθηκε όσο λίγοι. Το όνομά του έγινε σύνθημα που δονούσε το Αλκαζάρ. Φυσικά και τον ψάξαμε με αφορμή τον επαναληπτικό αγώνα στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας και τελικά μας… βρήκε αυτός.

Περήφανος. Αγέρωχος. Κάθετος στις αποφάσεις τους χωρίς να σηκώνει μύγα στο σπαθί του όσον αφορά στο τι αξίζει. Αυτός ήξερε καλά. Γι αυτό άλλωστε αποφάσισε να σταματήσει τελείως το ποδόσφαιρο και ότι έχει σχέση μ αυτό μόλις στα 31 του.

Μα και φιλότιμος και πολύ προσιτός. Ήρθε ο ίδιος από την Κοστάντζα. Τρεις και πλέον ώρες δρόμο με το αυτοκίνητό του για να μας συναντήσει και αποφάσισε σε ένδειξη σεβασμού να μας επισκεφτεί στο δωμάτιο του ξενοδοχείο μας.

Μας μίλησε για όλα. Για την ΑΕΛ και τους φίλους που έκανε στην Λάρισα. Για τους φίλους που δεν ξέχασε και δεν τον ξέχασαν. Για τον κόσμο της ομάδας που τον χαρακτήρισε σκέτο ηφαίστειο. Για τους ανθρώπους που είχαν σχέση τότε με την ομάδα. Τον Κώστα Πηλαδάκη, τον Γιώργο Δώνη, τον Νίκο Λυράκη.

Μας μίλησε για την Εθνική της Ρουμανίας και τα προβλήματα που υπάρχουν με τον Πιτσούρκα. Απάντησε στην ερώτηση γιατί σταμάτησε το ποδόσφαιρο τόσο νωρίς όπως και για τους λόγους που έφυγε από την ΑΕΛ. Αναφέρθηκε στο τι κάνει τώρα για να ζήσει, εξήγησε τις διαφορές ανάμεσα στο ποδόσφαιρο των δύο χωρών και θυμήθηκε μια επιλογή που έχει μετανιώσει.

*Έπαιξες λίγο αλλά αγαπήθηκες πολύ στην Λάρισα. Τι θυμάσαι από το πέρασμά σου;

- Όταν ακούω Λάρισα μου έρχονται πολύ ωραίες αναμνήσεις. Μην ξεχνάς πως έζησα την επάνοδο της ομάδας στην Α’ Εθνική μετά από τόσα χρόνια. Πέρασα πανέμορφα και έχω κάνει φίλους (σ.σ. μας είπε χαρακτηριστικά τον Γιώργο που είναι ψυχίατρος)  με τους οποίους διατηρώ δεσμούς ακόμα και τώρα. Όσες φορές έχω τη δυνατότητα να έρθω στην Ελλάδα ή να μάθω για την Λάρισα το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση.

*Τι σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση τότε;

- Ο κόσμος ήταν ηφαιστειώδης. Οι εκδηλώσεις άγγιζαν την λατρεία. Το θυμάμαι σαν τώρα. Απλά μοναδικός. Αυτά δεν ξεχνιούνται.

* Από τότε που έφυγες άλλαξαν πολλά. Φτιάχτηκε ένα νέο γήπεδο αλλά πλέον δεν παίζει σε αυτό η ΑΕΛ. Παίζει ξανά στο Αλκαζάρ και έπεσε στην Γ΄ Εθνική. Μαθαίνεις νέα;

-Ναι το ξέρω. Είναι κρίμα για την ΑΕΛ να έχει αυτό το γήπεδο και να μην το χρησιμοποιεί. Ναι φυσικά και το έμαθα όμως δεν γνωρίζω ακριβώς τα προβλήματα που υπάρχουν. Ελπίζω να βρεθεί μια λύση για το Arena. Γρήγορα ελπίζω πως θα παίξει και στην κατηγορία που ανήκει.

* Έφυγες και τον επόμενο χρόνο η ΑΕΛ πήρε κύπελλο και βγήκε στην Ευρώπη. Θεωρείς τον εαυτό σου άτυχο που δεν τα έζησες αυτά;

- Λυπήθηκα να σου πω την αλήθεια. Αλλά τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή. Κάθε παίκτης που σέβεται τον εαυτό του θα ήθελε να ζήσει τέτοιες στιγμές.

*Γιατί όμως έφυγες από την Λάρισα;

- Πρώτον γιατί είχα ένα οικογενειακό πρόβλημα. Η μεγάλη μου κόρη πήγαινε στην πρώτη τάξη του σχολείου. Η γυναίκα μου ήταν στην Ρουμανία και ήταν πολύ δύσκολο για μένα να είμαι μακριά τους. Όμως εκτός από αυτά υπήρχαν και προβλήματα οικονομικής φύσεως…

* Γιατί σταμάτησες το ποδόσφαιρο τόσο νωρίς. Ήσουν μόλις 31 χρονών;

- Έτσι πίστεψα. Είπα ότι είναι καλύτερα. Γιατί άρχισα να μην δέχομαι πράγματα που παλιότερα όταν ήμουν νέος δεν με ενοχλούσαν τόσο πολύ. Είπα να ασχοληθώ με κάτι άλλο.

* Με τι ασχολείσαι τώρα; Ήσουν και προπονητής για λίγο;

- Ήμουν και για ένα χρόνο προπονητής. Όμως μετά σταμάτησα εντελώς το ποδόσφαιρο. Τώρα ασχολούμαι με τις επιχειρήσεις. Είμαι στο χώρο των κατασκευαστικών εταιριών.

* Έχεις μετανιώσει για κάποιες επιλογές στην καριέρα σου;

-Ναι. Έχω μετανιώσει που έφυγα από την Βιγιαρεάλ. Με πήγε ένα βήμα πίσω και μου στοίχισε. Αυτό είναι το λάθος μου που θα μου μείνει κι όλας. Θα το μετανιώνω μια ζωή.

*Τι διαφορές έχουν το ποδόσφαιρο της Ρουμανίας με αυτό της Ελλάδας;

-Στην Ρουμανία υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Περνάει δύσκολη εποχή. Οι παίκτες δεν πληρώνονται και υπάρχει μεγάλη διαφορά που θεωρώ πως φαίνεται στις Εθνικές ομάδες.

Μιλώντας για πρόσωπα

Γιώργος Δώνης: Ήταν ένας πολύ καλός προπονητής με τον οποίο είχα πολύ καλή συνεργασία. Τον παρακολούθησα μετά πως πήγε ΑΕΚ, Ατρόμητο, ΠΑΟΚ. Τι να πω εγώ; Τα είπε η πορεία του.

Κώστας Πηλαδάκης: Όταν τον γνώρισα εγώ ήταν πολύ προσεκτικός με την ομάδα. Ήταν καλός άνθρωπος. Τώρα δεν ξέρω τι προβλήματα έχει και δεν μπορώ να μάθω.

Νίκος Λυράκης: Καλό παιδί. Είχα μια καλή επικοινωνία μαζί του. Από εκεί και πέρα αυτοί είχαν τα προβλήματά τους τα οποία δεν μπορούσα να τους τα λύσω. Η δική μου η σχέση ήταν καλή.

Στέφαν Στόικα: Μας συνδέει η Λάρισα. Μιλούσαμε μαζί για την ΑΕΛ και μιλούσε με πολύ όμορφα λόγια για την ομάδα.

Στέαουα ή Ντιναμό Βουκουρεστίου; Φυσικά Στεάουα. Είναι η ομάδα που δέθηκα περισσότερο

Κοστάντζα: Η ομάδα της καρδιάς μου. Εκεί ξεκίνησα εκεί τελείωσα. Η πόλη που γεννήθηκα και ζω.

Εθνική ομάδα: Πολύ καλή ομάδα με παίκτες που έχουν ποιότητα. Παίζουν μέσα Μήτρογλου, Σαμαράς. Τον Κατσουράνη για παράδειγμα τον ξέρω προσωπικά τι αξίζει γιατί τον αντιμετώπισα όταν παίξαμε στην Α΄ Εθνική. Σπουδαίος παίκτης.

Βίκτωρ Πιτσούρκα (προπονητής Ρουμανίας): Δύσκολος άνθρωπος. Περίεργος χαρακτήρας. Δεν ακούει κανέναν. Αυτός αποφασίζει για τους παίκτες και αυτός χρεώνεται για τα αποτελέσματα που δεν είναι καλά.

ΝΤΑΜΠΙΖΑΣ ΓΙΑ ΣΕΡΜΠΑΝ: «Εξωπραγματικό ταλέντο»

Ο Νίκος Νταμπίζας μίλησε ένα ρουμανικό σάιτ πριν από μερικές ημέρες και αναφέρθηκε στον Ντένις Σέρμπαν λέγοντας: «Όταν αγωνιζόμουν στη Λάρισα, είχα συμπαίκτη τον Ντένις Σέρμπαν. Ήταν μεγάλο όνομα στη Ρουμανία αλλά ήταν απίστευτο! Σκεφτόμουν πως αυτός ο παίκτης θα μπορούσε να είχε φτάσει ακόμα πιο ψηλά. Ο Ντένις μάλλον δεν είχε την καθοδήγηση που έπρεπε για να εκμεταλλευτεί πλήρως το ταλέντο του που ήταν εξωπραγματικό. Ήταν ένα χαμένο ταλέντο και αυτό είναι συχνό πρόβλημα με τους Βαλκάνιους ποδοσφαιριστές».

Στον επίλογο, όπως είπα, θα γράψω και κάτι δικό μου, ως tsoumbox... Θα γράψω για το πρώτο του παιχνίδι με την ΑΕΛ, για το κύπελλο, στη Νεάπολη κόντρα στη Χαλκηδόνα, όταν έσπασε το ζυγωματικό και τον πήρα (ως στέλεχος τότε της ΑΕΛ) να τον μεταφέρω άρων-άρων με το αυτοκίνητο στο Νοσοκομείο. Μαζί μας κι ο Βασίλης ο Νούσιας, φυσικά, γιατί με νοήματα δουλειά δεν θα γινόταν. Επί ώρες στο φορείο, στο διάδρομο, μέχρι να κάνει τις πρώτες εξετάσεις, για να πάρουμε τη διάγνωση και να μεταφερθεί αργότερα, το βράδυ, με τις ενέργειες πλέον και της διοίκησης, στο συμβεβλημένος Ιατρικό Κέντρο! Ούτε κιχ, ούτε ιδέα γκρίνιας... Ήσυχο παιδί, χωρίς υποψία βεντετισμού κι ας είχα σκεφθεί (όταν πρωτοάκουσα ότι μπορεί να έρθει στην ΑΕΛ της Β' - τότε Εθνικής - "σιγά μην έρθει ο Σέρμπαν"!

Θα γράψω βέβαια και για την επόμενη σεζόν, μετά το 1-0 με τον Λεβαδειακό (με γκολ-βολ πλανέ του Κυπαρίσση), που ο Λεμονής του 'χε βάλει κάποιον Μαχαίρα, με το Νο14, να τον παίζει μαν-του-μαν και στο... κατούρημα! Ο αγώνας είχε τελειώσει, ο Ντένις - που δε μιλούσε πολύ - έχει πλυθεί, έχει ντυθεί και πριν βγει βγει απ' τ' αποδυτήρια να πάει σπίτι φωνάζει τον Τριανταφύλλου, τον φροντιστή: "Χρήστο, πήγαινε λίγο έξω να δεις, μήπως παραμονεύει πίσω από καμιά πόρτα το "14"!!! Ακόμα γελάνε όσοι ήταν μπροστά...

Φυσικά, δεν γράφω για εκείνη την ντρίμπλα σε τρεις ΠΑΟΚτζήδες, που δεν κατάλαβαν πως τράκαραν μεταξύ τους. "Αέρας"! Αυτό το θυμάστε. Από εκείνο το ματς είναι άλλωστε κι η μικρή φωτογραφία...