Ό,τι πληρώσει... παίρνει (φίλε Αποστόλη)!!!

To post ενός «φίλου» στον τοίχο μου στο facebook, με τίτλο «Οι απορίες ενός μπουνταλά (ένα μικρό τους μέρος)», θεώρησα πως αποτελεί μια χαρά αφορμή για να δώσω στην φετινή οικονομική συνδρομή του Βαγγέλη Πλεξίδα στην ΑΕΛ, την δέουσα διάσταση…

Για να το πάρω βέβαια το πράγμα με τη σειρά του, οφείλω να ξεκινήσω απ’ το προαναφερόμενο post. Λέει λοιπόν ο «φίλος»:

«1) Την προηγούμενη σεζόν , μεγαλύτερη κατηγορία σαφώς καλύτεροι αντίπαλοι και πιο ποιοτικά ματς σαφέστατα ποιοτικότερο γήπεδο με σωστότερες παροχές. Το εισιτήριο στα 10 ευρώ. Αυτοί που τώρα είναι υπεύθυνοι για την τύχη της ομάδας απαιτούσαν από τον τότε πρόεδρο γενική είσοδο 5 ευρώ. Φέτος στο ναδίρ το εισιτήριο παρέμεινε στα 10 ευρώ και μούγκα, όλοι ευχαριστημένοι.

2) Την προηγούμενη σεζόν πιο πάνω κατηγορία....κλπ. κλπ... κλπ... λέει ο τότε πρόεδρος ότι το μπάτζετ είναι 1.100.000 ευρώ. Κακός χαμός και δηλώσεις από κάποιους ότι αδύνατον να ξεπερνάει τις 600.000 ευρώ. Και οι κάποιοι φέτος, μια κατηγορία πιο κάτω κλπ...κλπ...κλπ... μας λένε για μπατζετ 800.000 ευρω!!!!!

Μπουνταλάς ναι, Μαλάκας Όχι»!

Σ’ ότι αφορά σ’ αυτά καθ’ αυτά τα δεδομένα που επικαλείται το post, πέρα από το ότι είμαι υποχρεωμένος να πω ότι φέτος υπάρχει εισιτήριο 5 ευρώ στα πέταλα (κι έχει κι αρκετή ζήτηση αν κρίνω απ’ την εικόνα των κερκίδων), η ουσία είναι ότι στην τρέχουσα σεζόν όλα τα χρήματα που δαπανούνται για την ομάδα περνάνε τιμολογημένα μέσα απ’ το ταμείο της ΑΕΛ και υπόκεινται τον έλεγχο του Δ.Σ. του σωματείου, το οποίο και παρουσίασε στη γενική συνέλευση τον σχετικό προϋπολογισμό. Αν μη τι άλλο πρόκειται για μια – ελάχιστη ίσως αλλά σοβαρή – δικλείδα ασφαλείας που δεν υπήρχε μέχρι πέρυσι, οπότε και ο καθένας ήταν υποχρεωμένος να αποδεχθεί την αντίστοιχη δήλωση του ενός, δηλαδή του μεγαλομετόχου (ο οποίος, συμπληρωματικά, είχε χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία).

Από κει και πέρα, οφείλω επίσης να πω ότι βγάζω το καπέλο στον Βαγγέλη Πλεξίδα, καθώς – όπως είχε κάνει κι ο Πηλαδάκης στον καιρό του – έβαλε γυαλιά στον επιχειρηματικό κόσμο της Λάρισας, που όπως το 2004 έτσι και τώρα (με εξαίρεση τον Παναγιώτη Κιούση προσωπικά κι όχι συνολικά την πρότασή του), έφτιαχνε παρέες ώστε με συνδρομή κάποιων χιλιάδων ευρώ να μαζευτεί ένα ποσό που θα δικαιολογεί την όπως-όπως κάθοδό τους στον στίβο της διεκδίκησης της ΑΕΛ! Για να μην κρυβόμαστε, απ’ όσους και όσα ακούστηκαν το καλοκαίρι, μόνο ο Λυράκης θα στεκόταν ως απόλυτα συγκροτημένος και άρα ικανός αντίπαλος απέναντι στον Πλεξίδα, αν δεν είχε αποσύρει την υποψηφιότητα την τελευταία στιγμή για λόγους τους οποίους δήλωσε και για κάποιους που δεν δήλωσε… Τέλος πάντων, η ουσία είναι πως ο Πλεξίδας, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, είναι ο μόνος που άξιζε πραγματικά να είναι στη θέση που βρίσκεται σήμερα.

Πρέπει όμως να επισημάνω, πως είτε βάλει φέτος τα 500 που λέει ο προϋπολογισμός, είτε περισσότερα που λέει ο ίδιος, είτε λιγότερα που υπονοεί ο «φίλος» στο post, δεν θα αποτελούν ούτε προϊόν τρέλας, ούτε πεταμένα λεφτά, ούτε, ούτε, ούτε…, όπως αρκετοί αντιλαμβάνονται ή θέλουν να περάσουν στην κοινή γνώμη.

Τα χρήματα που μπαίνουν φέτος στην ομάδα απ’ την τσέπη του Πλεξίδα κι ότι αυτά φτιάχνουν ή αγοράζουν (ρόστερ Β’ Εθνικής, προεξοφλημένα για μια σεζόν γραφεία, μπουτίκ, υλικό κι εν τέλει πλήρη αναδιοργάνωση), είναι ουσιαστικά τα χρήματα με τα οποία ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας ή όποιος άλλος βρισκόταν στη θέση του, αγοράζει την ΑΕΛ… Ή για να ακριβολογώ, αγοράζει ολόκληρη ΠΑΕ ΑΕΛ!

Αν λοιπόν το συγκεκριμένο κόστος είναι 500 σήμερα ή 600 αύριο με τα πρόστιμα ή 700 μεθαύριο με την αγορά των Δένδρων (απ’ τον εκκαθαριστή), δεν είναι τίποτα περισσότερο απ’ το κόστος αγοράς της νέας ΠΑΕ ΑΕΛ, μαζί με τη δυναμική που θα φέρνει ανεβαίνοντας απ’ την Γ’ στη Β’ Εθνική. Μιας ΑΕΛ που αντίστοιχα ο Πηλαδάκης (σε ανάλογο αγωνιστικά τάιμινγκ) την είχε αγοράσει απ’ τον Σωτηρούλη με 1.200.000 ευρώ! Κι ως γνωστόν, ό,τι πληρώνουν παίρνουν, πόσο μάλλον ο Πλεξίδας, που μπορεί από πριν να ορίσει τον χαρακτήρα μιας σειράς οργανωτικών επιλογών.

Υπάρχει βέβαια μια διαφορά – εξαιρετικά σοβαρή, δε λέω – και δεν είναι άλλη από το ρίσκο που παίρνει ο νυν πρόεδρος (της Επιτροπής Διοίκησης), έχοντας προς το παρόν στα χέρια του όχι τις ίδιες τις μετοχές, αλλά το ηθικό τους δικαίωμα. Με την υποσημείωση βέβαια, ότι ο κόσμος της ΑΕΛ ανήθικος δεν υπήρξε ποτέ…