"Τρελός" δηλώνει ο Βαγγέλης Πλεξίδας και δεν έχω καμία αντίρρηση επ' αυτού, χωρίς όμως προς το παρόν να είμαι αντικειμενικά σε θέση να εκτιμήσω και την ακριβή μορφή αυτής της τρέλας. Γι' αυτό και θεωρώ εξαιρετικά πολύτιμη την παρουσία αυτή τη στιγμή στο πλευρό του, στην ομάδα ή και στα δύο ταυτόχρονα...
α) Των στελεχών της διοίκησης της Ερασιτεχνικής ΑΕΛ, που είναι σε θέση να τον γλυτώσουν - και ήδη τον έχουν γλυτώσει - από κακοτοπιές, δηλαδή από παρορμητικές αποφάσεις (ή άλλες που θα σχετίζονταν με τις γνωριμίες του, αλλά όχι και με το πνεύμα της πόλης) που θα "μούδιαζαν" τον φίλαθλο κόσμο της ομάδας και θα ενίσχυαν την όποια επιφυλακτικότητα απέναντί του.
β) Του γενικού διευθυντή της ομάδας Νίκου Γαλανακόπουλου, που πέρα απ' τη συμβολή του στη συγκρότηση του ρόστερ, δείχνει ικανός να διαχειριστεί έξυπνα κι άλλα πράγματα. Για παράδειγμα, θεωρώ εξαιρετική την από μέρους του διαχείριση του φιλικού που δεν θα γίνει ποτέ, με τη Νίκη Βόλου. Προσωπικά, ακόμη κι αν υπήρξε νικιώτης παράγοντας που είπε "ναι" για αγώνα στο Αλκαζάρ στις 8/9, θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό να κλώτσησε π.χ. ο προπονητής, που 'χει προγραμματίσει μια μέρα πριν αγώνα στην Κατερίνη. Δεν αποκλείω ακόμη και το ενδεχόμενο να βιάστηκε η ίδια η ΑΕΛ να το ανακοινώσει, παρασυρμένη απ' τη τεράστια επιθυμία της να κλείσει τις εκκρεμότητες της προετοιμασίας. Ό,τι και να 'γινε όμως, η ουσία είναι πως το ποστ του Γαλανακόπουλου στο facebook, χωρίς να υπερβαίνει τα όρια της προκλητικότητας, κάλυπτε και ταυτόχρονα τόνωνε απόλυτα το οπαδικό συναίσθημα του κόσμου της ΑΕΛ. Πράγμα που είναι γεγονός πως μας είχε λείψει πολύ τα τελευταία χρόνια από μέρους της ομάδας...
γ) Την παρουσία και πάλι στο γραφείο Τύπου της ομάδας του Χάρη Γεωργούλα. Δεν γνωρίζω ακόμη αν οι αρμόδιότητές του θα φτάνουν αυτή τη φορά ως την (συν)διαμόφωση ή άσκηση της επικοινωνιακής πολιτικής της ομάδας, όμως ούτε λόγος περί της εντιμότητας, της προσήλωσης και της εργατικότητας του συναδέλφου, στο όνομα της ΑΕΛ και μόνο, πέρα και πάνω από τα στενά πλαίσια μιας τυπικής επαγγελματικής υποχρέωσης.
Ξέρω... Ίσως ο Πλεξίδας να ανέχεται αυτή τη στιγμή την Ερασιτεχνική, γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς ή ο Γαλανακόπουλος να αποφασίζει υπό το άγρυπνο βλέμμα διοίκησης και χρηματοδότη, με αποτέλεσμα να κάνει και τις παραχωρήσεις του ή ο Γεωργούλας να πρέπει να ρωτάει και για να πάρει... ανάσα, μέχρι να ξαναγνωρίσει την περπατησιά του καθενός...
Ξέρω όμως ταυτόχρονα πως όλοι αυτοί μαζί, στο βαθμό που θα διατηρούν στην καθημερινότητα τις απαιτούμενες ισορροπίες στη λειτουργία τους, αποτελούν και θα αποτελούν πολύτιμες δικλείδες ασφαλείας, προκειμένου μια μέρα των ημερών να τραγουδάμε όλοι μαζί... http://www.youtube.com/watch?v=yXisob3g2No !!!
σ.σ. Το επόμενο θέμα του blog θα είναι μια προσέγγιση του ρόστερ, που μετά την απόκτηση του Κόιτς, θεωρείται εκτός εξαιρετικού απροόπτου, "κλειδωμένο"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου