ΑΕΛ όπως Βαβέλ, αλλά κι ΑΕΛ όπως... ΑΕΛ!

Ίσως τελικά και να μπορούμε να χαράξουμε κοινή γραμμή, με γνώμονα την ΑΕΛ του... 1964!!! 

Μέχρι χθες βράδυ σχεδίαζα ένα κείμενο που θα περιέγραφε συνοπτικά την καταδικαστική αδυναμία της οικογένειας της ΑΕΛ να συνεννοηθεί για ν' αντιμετωπίσει ουσιαστικά κι αποτελεσματικά τον πρωτοφανή κίνδυνο αφανισμού της ομάδας. Από σήμερα το πρωί όμως είμαι υποχρεωμένος να φωτίσω της απαισιοδοξία μου με μια ξαφνική λάμψη που είδα στο βάθος του τούνελ...

Τι είχαμε λοιπόν μέχρι χθες βράδυ, εκτός απ' την ανυπαρξία ενδιαφέροντος για την αγορά της ΑΕΛ ως έχει;

1. Τον Πηλαδάκη να επεξεργάζεται εμπορικού τύπου συναλλαγές για να βγει απ' τα δύσκολα, υπερβαίνοντας κάθε είδους αναστολή για την ιστορική συνέχεια ενός απ' τα 5 μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά club της χώρας. Στην αρχή ήταν η αγορά ΑΦΜ κι εσχάτως η μετακόμιση της Βέροιας στη Λάρισα και τα βαφτίσια της σε ΑΕΛοβέροια, στην οποία και φαίνεται να επιμένει, αφού όλα δείχνουν πως δεν πρόκειται να δηλώσει συμμετοχή στη Football League. Ο μοναδικός εναλλακτικός τρόπος να γλυτώσει τα χρέη, εξασφαλίζοντας παράλληλα την απρόσκοπτη χρήση του γηπέδου, που κατ' αρχήν τον καίει, είναι να πάρει τον έλεγχο της Ερασιτεχνικής, ώστε να κάνει κουμάντο και στη Γ' Εθνική. Όλα δείχνουν όμως ότι πολύ δύσκολα θα το καταφέρει, γιατί ακόμη κι αν αλλάξουν τα πρόσωπα στις εκλογές της 1ης Αυγούστου, μοιάζει αδύνατο να αλλάξουν και οι θέσεις απέναντι στον Πηλαδάκη.
2. Την Ερασιτεχνική να μη συναινεί στις προτάσεις Πηλαδάκη, προσυπογράφοντας δική του δήλωση, σύμφωνα με την οποία ο κύκλος του στην ΑΕΛ έχει κλείσει. Όμως, βουτηγμένη στα πρόσκαιρα - ελπίζω - εσωτερικά της προβλήματα, δεν μπόρεσε να αρθρώσει ως τώρα πλήρη και πειστική εναλλακτική πρόταση, ούτε να βρει το χρηματοδότη που θα το κάνει. Έτσι, με το απλό "είμαστε σε θέση να διοικήσουμε στη Γ' Εθνική", δεν μπόρεσε να νικήσει την ανασφάλεια του μέσου φιλάθλου, ώστε να συσπειρώσει κόσμο και να πιέσει ουσιαστικά τον Πηλαδάκη. 
3. Τους Monsters, ως πολυπληθέστερο σύνδεσμο οπαδών, να εμμένει στη θέση πως η ομάδα πρέπει να συνεχίσει ως έχει κι έτσι να την αγοράσει όποιος ενδιαφέρεται. Κατανοητό μεν ως αίτημα, ανέφικτο δε με βάση την πραγματικότητα. Γι' αυτό άλλωστε και θα 'ναι το πρώτο αίτημα που εύκολα θα απορριφθεί στην πράξη, αν ο Πηλαδάκης επιβεβαιώσει τα ρεπορτάζ και δεν δηλώσει ως αύριο συμμετοχή στη Football League.
4. Τους υπόλοιπους συνδέσμους να τάσσονται εξ' αρχής ειλικρινώς και ευθέως υπέρ της Γ' Εθνικής, στηρίζοντας όμως την ανεπαρκή σε σχέδιο και εγγυήσεις θέση της Ερασιτεχνικής για την επόμενη μέρα, με αποτέλεσμα να γίνει προσφάτως μια πρώτη κινητοποίηση, η οποία - χρειαζόταν μεν, αλλά παρά τις καλές της προθέσεις - μάλλον βοήθησε παρά έκαμψε επικοινωνιακά τον Πηλαδάκη. "Έλα μωρέ, 200 άτομα είναι όλα κι όλα", άκουσα κάποιον να λέει την επόμενη μέρα κι είμαι σίγουρος πως δεν είναι ο μοναδικός μεταξύ εκείνων που αποκαλούμε "μέσους φιλάθλους"... 

Αυτή η πολυγλωσσία λοιπόν, αυτή η ΑΕΛ που θυμίζει Βαβέλ, εδώ και δυο μήνες δεν κάνει τίποτα άλλο απ' το να αυξάνει τη σύγχυση στις τάξεις των χιλιάδων του κόσμου της ομάδας που δεν είναι ούτε μέλη συνδέσμων, ούτε μέλη της Ερασιτεχνικής (απ' τα οποία πήρα εξηγήσεις για τη στάση τους, χωρίς όμως αυτό ν' αλλάζει τη σημερινή πραγματικότητα)... Κι αυτή η σύγχυση απ' την πλευρά της, δεν κάνει τίποτα άλλο απ' το να τροφοδοτεί με νερό τον μύλο του Πηλαδάκη, που με δώρο πλέον το "τυράκι" της Super League, θεωρεί - όχι αδικαιολόγητα - πως υπάρχει έδαφος για να κάνει παιχνίδι!

Τι άλλαξε όμως από χθες βράδυ; Έγινε στο "Διόνυσο" η ανοιχτή συνάντηση που συγκάλεσε μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία Λαρισαίων φιλάθλων (επιχειρηματιών, επαγγελματιών κ.ά.), που λόγω και της απρόσμενα μεγάλης προσέλευσης, κατέδειξε τα εξής:  

• Υπάρχει ακόμη αρκετός συνειδητοποιημένος κόσμος, που πραγματικά νοιάζεται για την ΑΕΛ.
• Υπάρχει διάθεση συναίνεσης όλων των υπολοίπων δυνάμεων της ΑΕΛικής οικογένειας, πλην της σημερινής ΠΑΕ, για δραστηριοποιηθούν και να αρθρώσουν επιτέλους κοινό ενωτικό λόγο, που θα βάζει πάνω απ' όλα την ομάδα κι όχι την ανάδειξη των διαφορετικών αντιλήψεων του καθενός.
• Υπάρχει κλίμα ευρείας στήριξης μιας Ερασιτεχνικής που θα κρατάει στα χέρια της την καυτή πατάτα της πρώτης ομάδας, ανεξάρτητα απ' τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν σε λίγες μέρες την εκλεγμένη διοίκησή της.
• Υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να δώσουν με απλά λόγια στην καθέναν να καταλάβει τι είναι αυτό που πάει να γίνει και το οποίο εξηγώ εδώ, όσο πιο απλά μπορώ...

Πάμε τώρα να δούμε, που οδηγούν τα γεγονότα και ποιές είναι οι εξελίξεις που πιθανότατα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε:

α) Αν δεν δηλωθεί τελικά η ΑΕΛ στη Β' ως αύριο, θα δηλωθεί σίγουρα στη Γ' απ' την Ερασιτεχνική, που με νέα διοίκηση απ' την 1η Αυγούστου, θα αναλάβει να τρέξει την ομάδα.

β) Θεωρώ σχεδόν βέβαιο, ότι χωρίς να 'χει ανακοινώσει καμία άλλη κίνησή του ως τότε, ο Πηλαδάκης θα προσπαθήσει να προσεγγίσει τη νέα εκλεγμένη διοίκηση της Ερασιτεχνικής, κάνοντάς της ίσως κάποιες μερικώς αναθεωρημένες προτάσεις, επιδιώκοντας κατά περίπτωση είτε την ουδετερότητα, είτε την συναίνεση, είτε την συνεργασία της.

γ) Ανάλογα με την έκβαση (που μάλλον θα 'ναι αρνητική, αλλά χρειάζεται τουλάχιστον το άλλοθί της) θα αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα αν προχωρήσει μονομερώς στην ασφαλή για εκείνον επιλογή της ΑΕΛοβέροιας ή αν θα αποδεχτεί το ρίσκο, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή η Ερασιτεχνική θα χρειαστεί την οικονομική του συνδρομή, προκειμένου να εγγυηθεί ο ίδιος την επάνοδο στη Β' και να "κλειδώσει" την παρουσία του στο τιμόνι της νέας καθαρής από χρέη ΠΑΕ.

Κάπου εκεί λοιπόν είναι που καταλήγω στο συμπέρασμα πως έτσι ή αλλιώς, με ή χωρίς ΑΕΛοβέροια στο προσκήνιο, όλα θα παιχτούν στην ισχύ και την οργάνωση της Ερασιτεχνικής και της ομάδας που θα κατεβάσει στη Γ' Εθνική. Αν αυτή η ομάδα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του μέσου φίλου και οπαδού της ΑΕΛ, για αναδιοργάνωση σε στέρεες βάσεις και γρήγορο πέρασμα απ' τη Γ' ως τρένο χωρίς σταματημό, κανείς δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αν όμως ο μύθος της υγιούς επανεκκίνησης θαφτεί κάτω απ' τη μιζέρια οικονομικών προβλημάτων ή ταπεινωτικών αποτελεσμάτων κι αυξήσει αντί να εξαφανίσει την ανασφάλεια του κόσμου, τότε κανείς δεν είναι σε θέση να μετρήσει από τώρα τις καταστροφικές σε όλα τα επίπεδα συνέπειες, για την ομάδα και το γόητρό της.

Η ευθύνη λοιπόν όσων ένιωσαν ή κατάλαβαν κάτι περισσότερο στη χθεσινοβραδινή συγκέντρωση, είναι πλέον τεράστια, είτε για να συμβάλλουν όσο μπορούν οι ίδιοι, είτε για να ξαμολυθούν και να βρουν εκείνους που έχουν τη διάθεση και τη δύναμη να το κάνουν, κατ' αρχήν στο όνομα της ΑΕΛ (γιατί μια είναι η ΑΕΛ) κι έπειτα στην αξία μιας επένδυσης που αν μη τι άλλο, αφήνει σοβαρές μελλοντικές υποσχέσεις!

Καλό μας κουράγιο, γιατί συν τοις άλλοις χρειάζεται να διαχωριστεί η απαιτούμενη ταχύτητα, απ' την επικίνδυνη βιασύνη... Ειδικά αν υπάρξει ΑΕΛοβέροια και ξεκινήσει πρωτάθλημα από τα μέσα Αυγούστου, έναν και πλέον μήνα πριν μπει στο χορό η ΑΕΛ...