Σχολιάζοντας τα γεγονότα με χρονολογική σειρά, οφείλω κατ' αρχήν, ως Λαρισαίος που 'χει παίξει μπάλα στα τοπικά πρωταθλήματα για κάμποσα χρόνια, να συγχαρώ τον Μαχητή Τερψιθέας για την άνοδό του, για την οποία δεν αρκούσε ο τίτλος της Α' ΕΠΣΛ, αλλά και η επικράτησή του στη διαδικασία των μπαράζ. Από κει και πέρα, επιτρέψτε μου...
...να συγχαρώ ξεχωριστά και προσωπικά, τους Μπρέλλα, Μολά, Κακαζούκη και Αποστόλου, παιδιά με τα οποία μοιραστήκαμε κάποτε την κοινή αγωνία, τις πολλές ώρες δουλειάς και το όραμα της εξόδου της ΑΕΛ απ' τα πέτρινα χρόνια, αρχικά με την παραμονή στη Γ' Εθνική (2002-03) και μετέπειτα την επάνοδό της στη Β' (2003-04). Παιδιά που έδωσαν την ψυχή τους, μαζί με όλους τους τότε συμπαίκτες τους και πρέπει κάποια στιγμή η ιστορία να τους αποδώσει τα δέοντα.
Δεν θα πάψω ποτέ να χαίρομαι με τις επιτυχίες τους...
Και κάτι ακόμη:
Με 2 εκπροσώπους αυτή τη στιγμή στη Β' και 5 στη Γ' Εθνική, είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι το λαρισινό ποδόσφαιρο ζει! Εκείνο που ψάχνει είναι τους κατάλληλους ανθρώπους για να το διαχειριστούν σωστά σε επαγγελματικό επίπεδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου