Δείτε το τηλεοπτικό ρεπορτάζ του αγώνα ΑΕΛ-Παναχαϊκή 1-1
Να με συμπαθάτε για την αργοπορία στην ενημέρωση του blog, αλλά λίγο η αποκριάτικη ατμόσφαιρα του διημέρου, λίγο η απογοήτεση απ' την εικόνα και το αποτέλεσμα της ΑΕΛ, με κράτησαν μακριά απ' τον υπολογιστή. Δικαιολογίες δεν ψάχνω, όπως λέει για πάρτη του κι ο Καβακάς, αλλά εύλογα θα μπορούσα να πω ότι μετά απ' αυτό το οδυνηρό 1-1 δεν είχα τίποτα καινούριο να γράψω! Τα 'παμε μια μετά το Βόλο, μια μετά τον Παναιτωλικό και πολύ περισσότερο μετά τον Γάζωρο, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να τα δούμε όλα τα αρνητικά μαζί στον αγώνα με την Παναχαϊκή. Ομάδα χωρίς...
...νοικοκυριό και συνέπεια στη μεσαία γραμμή, χωρίς ηρεμία στην τελική πάσα και χωρίς ψυχραιμία στην τελική προσπάθεια, που 'ναι στημένη για να παίζει με "δεκάρι" αλλά δεκάρι δεν έχει και που πλέον καλείται να αντιπαλέψει κυρίως το άγχος που η ίδια δημιούργησε στον εαυτό της, αδυνατώντας να πάρει παιχνίδια στα οποία θα αρκούσε ο καλός εννοούμενος "τσαμπουκάς", όπως το προχθεσινό.
Τώρα λοιπόν αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα για προπονητή και παίκτες. Τώρα που ο προβληματισμός έγινε ανησυχία!
...Για έναν προπονητή που ορθώς δεν προχώρησε σε δραστικές αλλαγές στην ενδεκάδα, απ' τη στιγμή που υπήρχαν δύο αναγκαστικές και μια επιστροφή, αλλά που επιμένει να χρησιμοποιεί τον Ζεκίνια πίσω απ' τον φορ, στερούμενος εμφανώς της έμπνευσης που θα έδινε λύση στον άξονα, όταν η μπάλα φτάνει στα 20 μέτρα απ' την αντίπαλη εστία.
...Και μια σειρά παικτών, οι οποίοι δέχομαι πως θέλουν, αλλά δεν δέχομαι ότι δεν μπορούν, όταν απέναντί τους έχουν κάτι Παναχαϊκές σαν κι αυτήν που κατέβηκε στο AEL FC ARENA. Ούτε δέχομαι φυσικά πως ο Κρητικός, ο Αλεξάντροβιτς, ο Δεινόπαπας και πολύ περισσότερο οι άλλοι που ξεκίνησαν βασικοί, επιτρέπουν στον εαυτό τους να πελαγώνουν σε ματς με ανάλογους αντιπάλους.
Αυτούς τους δύο βαθμούς που χάθηκαν προχθές, πραγματικά τους κλαίω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου