Αυτή την ΑΕΛ να μη τη κλαις εκεί που πάει να... σβήσει!

Δείτε εδώ όλες τις φάσεις, το γκολ και τις δηλώσεις απ' την αναμέτρηση Επανομή-ΑΕΛ 0-1

Ματαιοπονεί όποιος προσπαθήσει να αναλύσει τεχνικά τον αγώνα Επανομής-ΑΕΛ, ακριβώς γιατί δεν επρόκειτο για ποδοσφαιρική αναμέτρηση, παρά για μια λασπομαχία... όνειρο για τα μάτια των γυναικών που ψάχνουν στα γήπεδα οτιδήποτε άλλο εκτός από τη μπάλα. Αντίθετα, δεν ματαιοπονεί καθόλου όποιος ψάχνει να βρει τι διάολο είναι εκείνο το διαφορετικό που έχει αυτή η ΑΕΛ των τριων συνεχόμενων "διπλών"! Μιλάμε για σερί που 'χει να το μετρήσει απ' την τελική ευθεία της σεζόν 2003-04, που πήρε και την άνοδο απ' τη Γ' στη Β' Εθνική. Κάτι υπάρχει ν' ανακαλύψουμε λοιπόν  εκεί και κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό το κάτι το λένε ψυχή...

Προσωπικά, μια ζωή θυμάμαι αυτή την ομάδα να γονατίζει εκεί που δεν παίζεται ή δεν είναι δυνατόν να παιχτεί ποδόσφαιρο. Μια ζωή την θυμάμαι ν' ανασταίνει πεθαμένους και να με κάνει να φοβάμαι στ' αλώνια και να καμαρώνω στα σαλόνια. Την θυμάμαι επίσης εύθραυστη, να χάνει εύκολα την ψυχραιμία της από μια αποτυχία και να την πληρώνει μ' άλλες δυο τουλάχιστον, ώσπου να ξαναβρεί τα γράδα της.

Πλέον όμως ο Τίμος Καβακάς κι οι παίκτες του μ' έχουν κάνει να τους βλέπω διαφορετικά. Κατ' αρχήν είναι ψύχραιμοι, έπειτα είναι αποφασισμένοι και αυτό που μοιάζει αυτή τη στιγμή σημαντικότερο, προσαρμόζονται εύκολα στις κάθε λογής συνθήκες ενός αγώνα, με αποτέλεσμα να προσαρμόζουν με σχετική (λιγότερη ή περισσότερη) επιτυχία και το παιχνίδι τους.

Πρέπει να παίξουν μπάλα με υπομονή για να πάρουν την Καβάλα, να σπάσουν τη Δράμα ή να γυρίσουν τον Πανσερραϊκό; Αυτό θα προσπαθήσουν να κάνουν. Πρέπει να κοπανιούνται με τους αντιπάλους στο νταμάρι του "Ελ Πάσο" ή στο βούρκο της Επανομής; Αυτό θα παλέψουν να καταφέρουν, αντιλαμβανόμενοι στο φινάλε πως και οι απόντες συμπαίκτες τους να 'ταν διαθέσιμοι, δεν θα 'χαν ν' αλλάξουν και πολλά πράγματα στη μορφή αγώνων σαν και τον σημερινό.

Αν δεν πέφτω έξω λοιπόν, αυτή η ΑΕΛ δεν είναι να την κλαις εκεί που πάει να σβήσει... Πόσω μάλλον που εκτός από παίκτες που ξέρουν που βρίσκονται και τι θέλουν, έχει κι έναν προπονητή που δεν διστάζει να ρισκάρει να χάσει ποδοσφαιριστή που τον υπολογίζει, κάνοντάς τον αλλαγή στην αλλαγή, όταν - όπως ο ίδιος λέει - το καλεί το συμφέρον την ομάδας.

Κι αν μη τι άλλο, η ΑΕΛ που είδα στην Επανομή έπαιζε (ή μάλλον πάλευε) για πάρτη της, συμπεριλαμβάνοντας στην παρέα κι όλα εκείνα τα τρελοκομεία που σκαρφάλωσαν στη μάντρα για να τη δουν...

Υ.Γ. Το αν ήταν δίκαιο ή όχι το αποτέλεσμα φαίνεται απ' τις φάσεις του ρεπορτάζ, αλλά κι απ' τα λόγια του προπονητή της Επανομής. Όσο για το ακυρωθέν γκολ του Κρητικού, πιστέψτε με, μόνο στο ελληνικό ποδόσφαιρο ακυρώνεται κι όποιος θέλει το συζητάμε!