Σκέψεις στην επιστροφή απ' τη Σαμαρίνα...

Πέρασαν λίγες μέρες απ' την αυθημερόν επίσκεψή μου στη Σαμαρίνα και ήδη στην TRT έπαιξαν κάποια απ' τα ρεπορτάζ και τις δηλώσεις που απέσπασα. Χρωστάω όμως κι ένα κείμενο με τις παρατηρήσεις που έκανα και τις εντυπώσεις που αποκόμισα, ερχόμενος έστω και σ' αυτή τη σύντομη επαφή με το περιβάλλον της ΑΕΛ, στη διάρκεια του βασικού σταδίου της προετοιμασίας της. Και δεν σας κρύβω, εξ' αρχής, μιλώντας πάντα για το αγωνιστικό τμήμα, ότι κατέβηκα πιο αισιόδοξος απ' ότι ήμουν όταν ανέβαινα το βουνό. Ελπίζω αυτό να ισχύει και για την ίδια την ομάδα, που επιστρέφει σήμερα στη βάση της...

• Προσπαθώντας να αξιολογήσω τα δεδομένα, ξεκινάω απ' το γεγονός ότι πλην των δυο - τριων τελευταίων ημερών, είναι σπάνιο και πολύτιμο πράγμα να διεξάγονται οι προπονήσεις προετοιμασίας χωρίς απουσίες, χωρίς κάποιος να μένει στο ξενοδοχείο για... κούρα και χωρίς ορισμένοι παίκτες να κάνουν γύρους συντήρησης και ειδικά προγράμματα την ώρα που οι υπόλοιποι "σκοτώνονται". Τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά, ως φαινόμενο, προκαλεί εντύπωση και μπορεί να αποτελέσει ατού στην πορεία της σεζόν...  
• Ο μικρός μέσος όρος ηλικίας βροντοφώναζε μέσα απ' την ενέργεια που έβγαινε στην προπόνηση και την πειθαρχία που μαρτυρούσαν οι μόνο απολύτως απαραίτητες φωνές που ακούγονταν στη διάρκεια των ασκήσεων. Ταυτόχρονα όμως, η συγκεκριμένη παρατήρηση μαρτυράει πως δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ομάδα πολλές και πολύ έντονες προσωπικότητες. Πόσο καλό ή πόσο κακό είναι βέβαια αυτό, θα δείξει, αφού συν τοις άλλοις, κανείς δεν ξέρει προς το παρόν ποια θα είναι και η αντίδραση του κάθε νεαρού α) στο φόρτο των προπονήσεων κι αν χρειάζεται ή όχι περισσότερο ή λιγότερο χρόνο για να λυθεί ή β) σε ενδεχόμενα μη επιθυμητά αποτελέσματα στο ξεκίνημα και στην πίεση που θα επιφέρουν...
• Σε πρώτη φάση, εύκολα διαπιστώνεται έλλειμμα σε γνώση τακτικής, καθώς και η μειωμένη αγωνιστική ποιότητα του συνόλου, σε σύγκριση με προηγούμενες περιόδους. Ελπίζω η μαχητικότητα και το ομαδικό πνεύμα πάνω στο οποίο δουλεύουν πολύ και ο Ζιώγας και οι συνεργάτες του και οι πιο μεγάλοι σε ηλικία παίκτες (π.χ. Νεμπεγλέρας, Ζουρούδης), να το αναπληρώσουν...
• Ένας ακόμη τομέας στον οποίο οι προαναφερόμενοι δουλεύουν πολύ, είναι να πείσουν το σύνολο των ποδοσφαιριστών, πως πρέπει να μπουν στη διαδικασία να αναλάβουν την ευθύνη της αγωνιστικής τους παρουσίας, πριν προβάλουν οποιαδήποτε απαίτηση. Μου 'καναν εντύπωση οι κουβέντες του Ζουρούδη, που αφού μου θύμισε Κυπαρίσση με τον τρόπο που εξηγεί την επιλογή του να φορέσει τα βυσσινί, τόνισε πως στόχος είναι να καταφέρουν οι παίκτες να πολλαπλασιάσουν στην πορεία τον κόσμο που θα πηγαίνει στο γήπεδο για να τους στηρίξει. Ξέρει καλά και το υπογράμμισε, πως καλή πορεία και αυξανόμενα εισιτήρια, δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις αντιμετώπισης και των οικονομικών ζητημάτων που ανακύπτουν έναντι των ίδιων... Με απλά λόγια, όπως είπε κι ο Φερέιρα στους "βάζελους", "περάστε τη Μάδεργουελ για να πληρωθούμε στην ώρα μας"! Κι αν θέλουμε να το πούμε πιο ΑΕΛικά, παίξτε μπάλα εσείς κι εδώ είναι ο κόσμος της ομάδας. Δεν εξαϋλώθηκε...!!!
• Τοποθετήσεις με ανάλογο πνεύμα άκουσα κι απ' τον Ζιώγα κι απ' το Νεμπεγλέρα, ο οποίος συμπληρωματικά μου τόνισε πως η φετινή ΑΕΛ θα 'ναι πιο ομάδα και θα 'χει απόλυτη συνείδηση των δυνατοτήτων της, πράγμα που μπορεί να την οδηγήσει σε πιο σταθερή πορεία, το επίπεδο της οποίας όλοι θέλουν να οδηγεί στην άνοδο. Παρ' όλα αυτά - και δικαιολογημένα για εκείνους - αρνούνται να θέσουν τον στόχο με απόλυτο και κάθετο τρόπο.
• Χάρηκα επίσης που άκουσα τον προπονητή της ομάδας να ξεκαθαρίζει πως χρειάζεται έναν έμπειρο τερματοφύλακα, με παραστάσεις, προκειμένου να στηρίξει ουσιαστικά την αμυντική λειτουργία και να εμπνέει την απαραίτητη ασφάλεια στα μετόπισθεν. Μην ξεχνάμε πως στη συγκεκριμένη γραμμή δεν υπάρχει ούτε Νέμπε, ούτε Πόνσε, ούτε Ζούρου, οπότε χρειάζεται τον ηγέτη της. Ας ελπίσουμε να γίνει η καλύτερη δυνατή επιλογή...
• Τελικά, στο αγωνιστικό τμήμα της ομάδας δεν υπάρχει εξ' ορισμού υπεροχή, αλλά υπάρχουν προς το παρόν υγιείς σχέσεις, ανταγωνισμός, διάθεση, συνείδηση και προοπτική. Ως εκ τούτου, θα επαναλάβω πως όλα θα κριθούν α) αγωνιστικά, στην ανταπόκριση και την εν γένει παρουσία όσων κληθούν να βοηθήσουν απ' τον πάγκο, συμπληρώνοντας μια αξιόλογη θεωρητικά βασική ενδεκάδα, β) διοικητικά, στην αξιοπιστία και τη συνέπεια λόγων και έργων, έναντι των παικτών και του κόσμου και γ) οικονομικά, στην επάρκεια αντιμετώπισης (από τον μεγαλομέτοχο) των οφειλών που απειλούν την ΠΑΕ απ' το μέτωπο των προσφυγών! 
• Πάντως, σε πρώτη φάση και μέχρι απόδειξης του αντιθέτου, αυτά τα φιλότιμα και φιλόδοξα παιδιά που θα φορέσουν φέτος τη φανέλα της ΑΕΛ, προσπαθούν τόσο ώστε να αξίζουν την προστασία και την στήριξή μας...

Υ.Γ. Μόλις 48 ώρες μετά την κάθοδο απ' τα βουνά στον καύσωνα του κάμπου και την επάνοδο απ' το υψόμετρο στο επίπεδο της θάλασσας, να 'ταν άραγε η Βέροια ο κατάλληλος αντίπαλος για πρώτο φιλικό και μάλιστα εντός έδρας; Δεν ξέρω! Αυτό που ξέρω είναι πως σε κάθε δημόσια, αγωνιστική ή μη, παρουσία τους, ο Ζιώγας και οι παίκτες του είναι καταδικασμένοι να κερδίζουν ακόμη και ψήγματα εμπιστοσύνης...