Πριν λίγο καιρό, σε εκτός έδρας αγώνα της ΑΕΛ, παίκτης των γηπεδούχων που ήταν εκτός αποστολής ρωτάει Λαρισαίο συνάδελφο στα μέσα του β' ημιχρόνου: - "Πως τα καταφέρατε έτσι εσείς"; - "Δε βλέπεις;", του απαντάει ο δικός μας, "δε βάζουμε που δε βάζουμε γκολ, κάποια στιγμή θα κάνουμε τη μαλακία και θα χάσουμε"! Άδικο είχε;
Το έργο που είχαμε δει σε μύρια όσα γήπεδα (ενδεικτικά αναφέρω εκείνα της Κομοτηνής, της Καλλιθέας, του Ευόσμου και των Μεγάρων), παίχτηκε και χθες στην Επανομή, όπου οι "βυσσινί" ηττήθηκαν για μια ακόμη φορά με 1-0, παρότι είχαν την ευκαιρία ν' ανοίξουν το σκορ και χωρίς ταυτόχρονα να κινδυνεύουν αμυντικά!
Εν ολίγοις, η ιστορία της σημερινής αναμέτρησης καταγράφεται σε μια ευκαιρία της Αναγέννησης στο 1ο λεπτό, σ' ένα ρεσιτάλ κακών επιλογών και εύκολων λαθών εκατέρωθεν, στην τεράστια ευκαιρία του Ζεκίνια (που στα μισά της επανάληψης μπήκε από πλάγια και πλάσαρε βιαστικά άουτ) και στο μονοκόματο σουτ του Γκονζάλες, που έγλειψε το οριζόντιο δοκάρι, λίγο μετά το γκολ.
Συμβολική η παραπάνω περιγραφή, καθώς όντως η ΑΕΛ, παρότι αδυνατούσε να ολοκληρώσει έναν συνδυασμό, είχε περισσότερες τελικές προσπάθειες, έναντι μιας Επανομής που είχε το πάνω χέρι στην πρωτοβουλία μόνο στο πρώτο ημίωρο. Από κει και πέρα οι "βυσσινί" στέκονταν καλύτερα και τουλάχιστον λειτουργούσαν σωστά και πειθαρχημένα ανασταλτικά.
Όπως έγραψα όμως και στον πρόλογο, τη μοίρα τους την ξέρουμε... Ενώ σου έδιναν τη δυνατότητα να λες πως έστω και μέσα απ' τη μετριότητά τους, είναι σε θέση να φτάσουν στο διπλό, αρκούσε μια στιγμή αδράνειας στο 77', για να στρέψει την πορεία του ματς υπέρ των γηπεδούχων.
Ειλικρινά, δεν ξέρω πως μπορεί να αντιμετωπιστεί εσωτερικά αυτό το φαινόμενο, όταν ακόμη και ποδοσφαιριστές με εμπειρία δεν σε πείθουν με το βλέμμα τους ότι πιστεύουν στην ουσιαστική αναστροφή της εικόνας της ομάδας. Τα δικά μας λόγια, πάντως, έχουν στερέψει... Ωστόσο, δεν έχουν το δικαίωμα να σηκώσουν τα χέρια ψηλά κι ελπίζω να μου το δείξουν την Τετάρτη με τη Βέροια κι όχι μόνο για ένα γαμώτο... Βλέπετε, άλλοι Εθνικοί Αστέρες δεν υπάρχουν στο δρόμο και η ουρά... ήρθε κατά έναν βαθμό πιο κοντά, μετά τα σημερινά αποτελέσματα.
Όσο για τον Ζιώγα, που κατέβασε ορθόδοξη ενδεκάδα για τις επιλογές που είχε στα χέρια του, δεν ξέρουμε αν μετάνιωσε ή όχι που στην αλλαγή του άφαντου Βούζα, έβαλε μέσα τον Χατζή (και προώθησε έξω δεξιά τον Καρανίκα) κι όχι έναν πιο δημιουργικό παίκτη (θα μου πείτε κι αν έβαζε π.χ. αυτόν τον αδιόρθωτο Πλιάγκα τι θα άλλαζε;)! Ίσως το έκανε για να διασφαλίσει πως δεν θα πάθει αυτό ακριβώς που έπαθε, αλλά τελικά τον πρόδωσε οικτρά το κέντρο της άμυνας. Οπότε, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος...
* Μια φάση πριν το γκολ, ο Γεωργίου που μόλις είχε μπει στο ματς, προσπάθησε να απειλήσει από κοντά και μπλόκαρε ψύχραιμα ο Βοσνιάδης. Τι να 'πε άραγε τη στιγμή εκείνη ο πατέρας του; "Όχι ρε πούστη μου" ή "μπράβο παιδί μου"; Περίεργη κατάσταση, δε συμφωνείτε;
Για την ιστορία...
Αναγέννηση Επανομής-ΑΕΛ 1-0: 77' Γεωργίου
ΕΠΑΝΟΜΗ: Φιρινίδης, Μαυροματίδης, Πεχλιβανίδης, Καραμανλής, Κουρδάκης, Γεωργιάδης, Δεινόπαππας, Ασλανίδης, Καραγιάννης, Ναλμπάντης (75' Γεωργίου), Γκέσιος (50' Μπεκιάρης)
ΑΕΛ: Βοσνιάδης, Παπαγεωργίου, Βενετίδης, Κολοβέτσιος, Ψωμάς, Καρανίκας (80' Πλιάγκας), Νεμπεγλέρας, Βούζας (64' Χατζής), Μπλέντι (80' Καούνος), Γκονζάλες, Ζεκίνια
Διαιτητής: Κύζας (Δράμας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου