"Να πω την αλήθεια..."

Πόσες και πόσες φορές δεν με καλέσατε εσείς, το κοινό, «να πω την… αλήθεια»; Και πόσες απ’ αυτές τις φορές δεν εννοούσατε κάποιοι από εσάς ως «αλήθεια», (εκβιάζοντας) την ταύτισή μου με τη δική σας θεώρηση των πραγμάτων; Ε, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, να συνειδητοποιήσετε κι εσείς, χωρίς παρωπίδες, τη δική μου «αλήθεια»!

• Θ’  αρχίσω ως εξής… Πέρυσι, 2^η αγωνιστική μόλις, έγραφα και φώναζα πως οι… αρχές του Πηλαδάκη πρέπει να ‘χουν κι ένα τέλος, αν θέλει να πάει την ομάδα εκεί που ονειρεύεται. Ας σκεφτεί – τόνιζα – αν το γκολ του Βενετίδη με την Καβάλα ακυρώνονταν σε Καραϊσκάκη, ΟΑΚΑ, Τούμπα και Χαριλάου…

• «Δίνεις άλλοθι – έλεγαν κάποιοι – και δε βλέπεις τις ατέλειες της ομάδας»… «Μα – απαντούσα – η ομάδα δεν ήταν όσο καλή θέλουμε, αλλά και καλύτερη ήταν απ’ την Καβάλα και γκολ πέτυχε! Αν το ματς έληγε 1-0, όπως θα ‘πρεπε, η ΑΕΛ θα ‘ταν κιόλας μόνη στην κορυφή και δεν θα χαλιόταν κανένας»!

• Κι ήρθε η 3^η αγωνιστική, στο Καυταντζόγλειο… Δεκαπέντε ευκαιρίες οι «βυσσινί», μιάμιση κι ένα γκολ ο Ηρακλής, ώσπου φτάσαμε στο αποκορύφωμα. Μπροστά στα μάτια μου και στα μάτια του ρέφερι, γίνεται στον Μπλάζεκ το πιο μαρς πέναλτι που είδα ποτέ στην δημοσιογραφική μου διαδρομή…

• «Παίζεται» λέει ο τύπος και στην εξέλιξη, για κερασάκι στην τούρτα, αποβάλλει και τον Ταυλαρίδη για φάουλ που δεν έκανε ποτέ! Όχι μόνο μ’ έκαψαν τα κρεμμύδια, αλλά ήμουν σίγουρος πως τα σημάδια αυτά μόνο μ’ έναν τρόπο ερμηνεύονται… «Μας έχουν στημένους», είπα, το νου μας!

• Τι το ‘θελα; «Ο μπροστινός», «το φερέφωνο του Πηλαδάκη», «ο κυβερνητικός εκπρόσωπος» και οι λοιπές ταμπέλες βγήκαν απ’ τα σεντούκια κι έκαναν παρέλαση, πιο νωρίς κι απ’ την παρέλαση που ‘στησαν Μαρινάκης και Μπέος στο «Καραϊσκάκη», για να στείλουν μήνυμα σ’ όσους δεν είχαν τσίμπλες…

• «Σκοτωνόμασταν» που «σκοτωνόμασταν» με τον Πηλαδάκη για την απάθειά του και την περιβόητη «εμπιστοσύνη» στον φίλο του τον Πιλάβιο, είχαμε ν’ αντιπαλέψουμε και την δίκη προθέσεων που μας ήθελε κατά κανόνα τους δημοσιογράφους, μόνιμα στο εδώλιο του κατηγορούμενου.

• Φυσικά, στην πορεία έγιναν εσωτερικά λάθη επί λαθών, αλλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και κάποια στιγμή ο εχθρός ξεγυμνώθηκε κι οι οπαδοί της ΑΕΛ έτρεχαν καλοκαιριάτικα να κλείσουν εθνικές οδούς. Καλά έκαναν φυσικά, αλλά γιατί αναρωτιόνταν τότε που δεν ήταν περισσότεροι;

• Αφού επί μήνες πριν αρνούνταν να αποδεχθούν το διωγμό ως βασική αιτία της πτώσης, ήταν λογικό κι επόμενο να ‘ναι αργά για δάκρυα. Η θέση μου, θυμίζω, σταθερή σ’ ολόκληρη σεζόν: «Κακός σχεδιασμός, τραγική διαχείριση κρίσεων απ’ τη διοίκηση, αλλά αυτό δεν οδηγεί απαραίτητα και σε υποβιβασμό»!

• Και φτάσαμε στο φέτος, που ξεκίνησε με το όραμα μιας άνετης χρονιάς και μιας εύκολης επανόδου, το οποίο σαφώς και προδόθηκε εκ νέου απ’ τις διοικητικές επιλογές και τις αγωνιστικές εξελίξεις. Πλην όμως, για μένα, απ’ το καλοκαίρι είχε καταστεί σαφές πως ήσυχους δεν πρόκειται να μας αφήσουν…

• Όταν κλήθηκα να ερμηνεύσω τη θέση μου, στάθηκα στην αντιμετώπιση των οργάνων της ΕΠΟ, στο ύψος του προστίμου για το πανό κατά του Πιλάβιου και στις διαιτησίες με Πιερικό και Ψαχνά, λέγοντας πως λόγω και χαρακτήρα, το κύκλωμα των… χοντρών βασιλεύει και λειτουργεί με απόλυτα μαφιόζικες τακτικές.

• …Που σημαίνει πως αν δεν δεχθείς την προστασία που σου προσφέρουν, όχι μόνο δε σ’ αφήνουν να ησυχάσεις, αλλά σε κυνηγούν με κάθε τρόπο μέχρι να σε κλείσουν ή να σε διώξουν απ’ τα πόδια τους γιατί χαλάς την πιάτσα. Κι άντε ξανά – μανά να τ’ αρμέξουμε: «Ο μπροστινός», «ο… πισινός» και πάει λέγοντας…

• Ψυχή βαθειά θα πω εγώ κι ας πουν πάλι τα ίδια, οι ίδιοι και οι ίδιοι… Αρκεί να ερμηνεύουν πια σωστά τις προβοκατόρικες διαιτησίες τύπου Παπαπέτρου και να μην δίνουν επιχειρήματα για προπαγανδιστικά κείμενα σαν κι αυτό στο «Πρώτο Θέμα»… Γιατί πάνω απ’ όλα είναι η ΑΕΛ κι η ΑΕΛ, αδέρφια, έχει πόλεμο!

- Πρώτη δημοσίευση στην SportLarissa Press της 20/03/2012