Μια ακόμη προσωπική εμπειρία θα μοιραστώ μαζί σας! Έχει νομίζω μεγαλύτερο ενδιαφέρον...
...όταν γράφω για πράγματα που έχω ζήσει και δεν αποτελούν ένα στείρο πολλές φορές προϊόν δημοσιογραφικής έρευνας. Εξάλλου, δε νομίζω έτσι κι αλλιώς να υπάρχει ισχυρότερο τεκμήριο για την επιβεβαίωση ενός κειμένου, από την επώνυμη μαρτυρία...
Καθώς μια εβδομάδα μετά τα γεγονότα του αγώνα Ξάνθης-ΑΕΛ, υπάρχει ακόμη κόσμος που αδυνατεί να ερμηνεύσει το μέγεθος της διαιτητικής σφαγής που παρακολουθήσαμε κι επειδή το ζήτημα της διαιτησίας στην Ελλάδα απασχολεί έστω και υποκριτικά όχι μόνο Super League και ΕΠΟ, αλλά και την UEFA με τη FIFA, είπα να εξηγήσω γιατί δεν μπορεί να αποτελούν λύση οι ξένοι διαιτητές, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των αγώνων, παρά μόνο η χρήση τεχνικών μέσων, όπως για παράδειγμα ο VAR.
Απ' όταν άρχισα λοιπόν να αντιλαμβάνομαι την ανθρώπινη φύση, εκτίμησα πως ένα απ' τα πλέον επικίνδυνα πράγματα που υπάρχουν στη ζωή, είναι η απεριόριστη εξουσία που μπορεί να δίνεται σε οποιονδήποτε καθημερινό άνθρωπο, φίλο, κουμπάρο, μπατζανάκη ή γείτονα, σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Στην κατηγορία των ανθρώπων αυτών, που κρατούν κατά περίπτωση στα χέρια τους την απόλυτη δύναμη, κατέταξα με γρήγορη ματιά στρατιωτικούς, αστυνομικούς και διαιτητές! Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι, αλλά αυτούς τους έζησα, τους ζω και μπορώ να εκφέρω άποψη...
Οι ανωτέρω λοιπόν έχουν την δυνατότητα σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, με συνοπτικές έως καθόλου διαδικασίες, να δικάσουν και να καταδικάσουν στο βαθμό των αρμοδιοτήτων τους κι ενίοτε πέρα απ' αυτές, με κίνδυνο φυσικά να ελεγχθούν πειθαρχικά, αλλά χωρίς σοβαρές πιθανότητες ανάκλησης των αποφάσεών τους από ανωτέρους. Στην περίπτωση μάλιστα των διαιτητών δεν υπάρχει καμία τέτοια πιθανότητα, καθώς ό,τι γίνεται μέσα στο γήπεδο κι ό,τι γράφεται στο φύλλο αγώνα, δεν... ξεγίνεται και δεν... ξεγράφεται!!! Πρόκειται για μορφή δύναμης και εξουσίας που δεν την έχουν στα χέρια τους ούτε δημοκράτες πολιτικοί, πλην δηλαδή δικτατόρων και μοναρχών, ούτε καν δικαστές, καθώς υπάρχει δεύτερος και τρίτος βαθμός ελέγχου μιας υπόθεσης...
Κι αυτό ακριβώς θα σας διηγηθώ... Μια υπόθεση εκ προοιμίου καταδίκης από έναν διαιτητή, που έσπευσε να εκμεταλλευτεί την δυνατότητα που του δίνεται να 'ναι σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, εντός γηπέδου επί 90 λεπτά, ο απόλυτος άρχοντας!
Το γεγονός ότι απ' τον Μάρτιο του '92 άρχισα να ασκώ επαγγελματικά την δημοσιογραφία, δεν με εμπόδισε στο μέτρο του δυνατού να συνεχίσω τη δράση μου ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής. Πρέπει λοιπόν να 'ταν ή τελειώματα σεζόν 1992-93 ή 1993-94, όταν πήγαμε με τον Κίσσαβο να παίξουμε αγώνα πρωταθλήματος Β' ΕΠΣΛ στο "Σκοπευτήριο", νυν Α.Κ. "Γιώργος Μητσιμπόνας", με αντίπαλο φυσικά ομάδα σωματείου της Λάρισας.
Παίζοντας από πάντα ως επιθετικός είχα μάθει στην κλωτσιά και στα πεσίματα, αλλά ήμουν τυχερός και ουδέποτε τραυματίστηκα σοβαρά, με συνέπεια να μην έχω και καμία αναστολή. Ήξερα τι πρέπει να κάνω για να περάσω, ήξερα και τι θα επιδιώξουν να κάνουν οι αμυντικοί για να με σταματήσουν όταν δεν μπορούσαν αλλιώς κι ως έναν βαθμό το δεχόμουν, αρκεί να είχα την απαιτούμενη προστασία απ' τις υποδείξεις των διαιτητών.
Εκείνο το ματς λοιπόν, έγινε σε μια περίοδο που ο "Ημερήσιος Κήρυκας" όπου δούλευα, είχε ανοιχτή κόντρα με τον Σύνδεσμο Διαιτητών, στην οποία εμπλέκονταν και ζητήματα πολιτικής φύσης. Με το ξεκίνημα της αναμέτρησης, την οποία διηύθυνε ένας απ' τους προβεβλημένους ρέφερι της εποχής, στην πρώτη μου κιόλας προσπάθεια, δέχομαι ένα εξοντωτικό μαρκάρισμα από αμυντικό, ο οποίος ενώ είχε δυνατότητα διεκδίκησης της μπάλας όσο δυναμικά γουστάριζε, στόχευσε κατ' ευθείαν στα πόδια μου... Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όταν σηκώθηκα ως άλλος Μιλοσάβλιεβιτς να διαμαρτυρηθώ, σοκαρισμένος απ' τον τύπο του μαρκαρίσματος, ήρθε πάνω μου τσαμπουκαλεμένος να με προκαλέσει σε ακραίο βαθμό... Το φάουλ είχε φυσικά υποδειχθεί, αλλά έκπληκτος είδα τον διαιτητή να σπεύδει πάνω μου να με παρατηρήσει για την διαμαρτυρία, αφήνοντας παντελώς στο απυρόβλητο τον τσαμπουκά και εν δυνάμει εγκληματία αντίπαλο... Ούτε λόγος για κάρτα!!!
Στην επόμενη φάση που δόθηκε η ευκαιρία, είχαμε σχεδόν ακριβή επανάληψη του σκηνικού, με την διαφορά ότι εγώ έμεινα στο έδαφος κι ο διαιτητής έσπευσε στον αντίπαλο να τον προειδοποιήσει πως την επόμενη φορά θα του βγάλει κάρτα (!), όπως και συνέβη γύρω στο 30' του αγώνα, που ήρθε η τρίτη και φαρμακερή... Η κάρτα φυσικά ήταν κίτρινη (!!!) κι εγώ πλέον (μόνο) με κάκωση και διάστρεμμα μαζί στον δεξί αστράγαλο, μεταφερόμουν υποβασταζόμενος στον έξαλλο πάγκο της ομάδας μου.
Ειλικρινά, μου ήταν τόσο αδύνατον να ερμηνεύσω τόσο την συμπεριφορά του αντιπάλου αμυντικού, καθώς δεν είχαμε και τίποτα προηγούμενα όπως συχνά συμβαίνει στα γήπεδα, όσο κι εκείνη του διαιτητή, με τον οποίο επίσης δεν είχα τίποτα να χωρίσω σε προσωπικό επίπεδο. Ίσα-ίσα που λόγω επαγγέλματος είχα μαζί του και μια κουβέντα παραπάνω, όπως και με πολύ κόσμο στον χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Ένας απ' αυτούς ήταν και ο αντίπαλος προπονητής, γι' αυτό και περνώντας μπροστά απ' τον πάγκο του, του είπα επί λέξει: "Δεν ξέρω τι γίνεται σήμερα εδώ, αλλά αυτόν τον δικό σου μάζεψέ τον. Κρίμα θα 'ναι για κάτι τέτοιους να τρέχουμε στα Νοσοκομεία αντί για τις δουλειές μας... Ντροπή!!! Άσε που κανονικά θα σ' άφηνε απ' το 1ο λεπτό με δέκα παίκτες"!!!
Άναυδος κι εκείνος, δεν άρθρωσε λέξη, παρότι ως εκείνη την ώρα είχε κάνει κάμποσες σφοδρές παρατηρήσεις στον παίκτη του για τον τρόπο συμπεριφοράς και παιχνιδιού του. Ίσως μάλιστα στο ημίχρονο να τον απέσυρε κι απ' τον αγώνα, παρότι στο 15λεπτο που απέμεινε ηρέμησε αρκετά (;;;)
Εγώ δεν έκατσα ως το τέλος. Έφυγα στα μισά της επανάληψης για τις Α' Βοήθειες, για πλάκες και τα λοιπά, που ευτυχώς δεν έδειξαν τίποτα περισσότερο απ' όσα προανέφερα. Την επομένη λοιπόν, έστω και κούτσα-κούτσα με πρησμένο αστράγαλο, πάω κανονικά στη δουλειά και μάλιστα, αρκετά νωρίς το πρωί για τα δεδομένα του ωραρίου μας. Κι ω του θαύματος, δέχομαι μια απρόσμενη επίσκεψη...
Ήταν ο αντίπαλος προπονητής, ο οποίος ήρθε κολυμπώντας στην αμηχανία, όχι μόνο για να μου ζητήσει προσωπικά συγνώμη, αλλά και εκ μέρους του σωματείου... Ούτε μόνο για να με διαβεβαιώσει πως ο ίδιος δεν είχε δώσει καμία εντολή εξόντωσής μου στον παίκτη του... Μα και για να μ' ενημερώσει πως όταν στ' αποδυτήρια κάλεσε τον εν λόγω αμυντικό του να τον παρατηρήσει με την μέγιστη δυνατή αυστηρότητα για όσα παράλογα και επικίνδυνα έκανε στο γήπεδο, εκείνος του είπε πως πριν το ματς τον είχε πλησιάσει ο ίδιος ο διαιτητής (με τον οποίο προφανώς υπήρχε μια γνωριμία παραπάνω) και του είχε πει με νόημα ότι μπορεί προσωπικά εμένα να με παίξει όπως θέλει χωρίς να φοβάται την αποβολή!!!!!!!!!!!!!
Ονόματα δεν πρόκειται να αναφέρω, σεβόμενος όπως πάντα και τόσα χρόνια μετά, πρόσωπα και μνήμες. Μένω μόνο στο γεγονός ότι ο εν λόγω προπονητής είναι ο άνθρωπος εν ζωή και μπορεί να επιβεβαιώσει το περιστατικό ανά πάσα στιγμή. Δεν θεωρώ όμως την υπόθεση άσχετη με την εν εξελίξει τότε κόντρα εφημερίδας-συνδέσμου, ούτε φυσικά με την αντίληψη που έχουν πολλοί διαιτητές, (σ.σ. και στρατιωτικοί και αστυνομικοί κ.ά.) γι' αυτό που κάνουν...
Ίσα-ίσα, που θεωρώ την συγκεκριμένη ιστορία απολύτως ενδεικτική της κακής χρήσης που μπορεί να γίνει από έναν άνθρωπο, στην απεριόριστη έως απόλυτη εξουσία που του δίνεται σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Ίσως κάποιους τους κάνει να νιώθουν τόσο σημαντικοί, που προσγειώνονται ανώμαλα όταν γυρνάν σπίτι ή σε οποιοδήποτε άλλο περιβάλλον κάνει άλλος κι αλλιώς το κουμάντο, με οδυνηρή συνέπεια στην εν γένει συμπεριφορά και ψυχολογία τους.
Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα πως στον χώρο της διαιτησίας, του και καλά απόλυτου άρχοντα, μόνο ο επιμερισμός της εξουσίας μπορεί να δώσει λύση κι ακόμη καλύτερα όταν αυτή επιμερίζεται όχι μόνο σε ανθρώπους, αλλά και σε τεχνικά μέσα. Εν ολίγοις, τουλάχιστον σε επίπεδο Super League, μόνο ο VAR μπορεί να μας απαλλάξει σταδιακά από κάθε Λάμπρου, κάθε Μητρόπουλο, κάθε Γιάννη Παπαδόπουλο, κάθε καιροσκόπο παράγοντα και εν τέλει, κάθε είδους παράγκα, με την μορφή τουλάχιστον που τις γνωρίζουμε ως σήμερα.
Αντί λοιπόν να κάθονται όλοι τους να μιξοκλαίνε με κροκοδείλια δάκρυα, εφοπλιστάδες, υπουργοί, UEFA, FIFA κι οι ίδιοι οι Έλληνες διαιτητές που τους κλέβουν το παντεσπάνι οι ξένοι, ας ρίξουν κανένα φράγκο να εγκατασταθεί από χθες το σύστημα. Όσα θέματα κι αν προκύψουν στην εφαρμογή του, θα 'ναι απείρως καλύτερα... Εκτός πάλι κι αν έχουν λόγους να μην το θέλουν!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου