Στο 90% των εμφανίσεων στα φιλικά, αλλά και στα δύο πρώτα ματς του πρωταθλήματος...
...η ΑΕΛ του Σωτήρη Αντωνίου δούλευε πάνω στο 3-5-2. Από πέρυσι ακόμα... Δηλαδή, τρεις κεντρικούς αμυντικούς, τρεις χαφ στον άξονα με δύο μπακ χαφ να παίζουν όλη την πλευρά και δύο επιθετικούς, έναν φουνταριστό κι έναν περιφερειακό κινηγό, με μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Ανεξαρτήτων προσώπων, αυτό είναι το δουλεμένο σχήμα της.
Γι' αυτό και μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό, που χάθηκε μαρς, καθώς οι "βυσσινί" δεν λειτούργησαν στη μεσαία γραμμή στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, δεν απείλησαν καθώς παρουσίασαν πολλές αρρυθμίες δημιουργικά και παρουσίασαν μια εξαιρετικά "λάιτ" άμυνα για τα δεδομένα τους, έφυγα με μια μεγάλη απορία:
Έπειτα από τόσες προπονήσεις, τόσα φιλικά εκ των οποίων τα δύο-τρια τελευταία πολύ θετικά και δύο αγώνες πρωταθλήματος μ' ένα "διπλό" και μια όντως κάτω του μετρίου εμφάνιση στον Άρη, τι άλλαξε τόσο δραματικά ώστε να παραταχθεί χθες η ομάδα με 4-2-3-1;
Αν ήταν επιλογή του προπονητή, ήταν τουλάχιστον ατυχής... Τόσο που επίσης για πρώτη φορά είδαμε να προσπαθεί μάταια στο δεύτερο ημίχρονο να διορθώσει τα πράγματα παίζοντας από νωρίς με δεύτερο "πλέι μέικερ" τον Λεοζίνιο!
Αν πάλι δεν ήταν δική του επιλογή αλλά προϊόν παρεμβάσεων, όπως πολλοί υποστηρίζουν χωρίς να μπορεί ν' αποδειχθεί (είναι πάντως κι αυτός ένας απ' τους λόγους για τις εν χορώ αποδοκιμασίες κατά του μεγαλομετόχου), ήταν όχι μόνο ατυχής, έτσι κι αλλιώς, αλλά και προσβλητική για τον ίδιο τον προπονητή και κατ' επέκταση ολόκληρη την ομάδα.
Δυστυχώς, ό,τι και να ισχύει, με την εμφάνιση της ΑΕΛ δικαιώθηκαν οι φόβοι που εκμυστηρεύτηκα στους γύρω μου μόλις πήρα στα χέρια το χαρτί με τις συνθέσεις... Και φοβήθηκα για δύο κυρίως λόγους: Ο πρώτος ήταν οι χώροι που θα δημιουργούνταν στο κέντρο των μετόπισθεν ελλείψει τρίτου στόπερ, όπου οι ταχύτατοι "πράσινοι" θα μπορούσαν να χτυπήσουν σε κάθε κόντρα. Ο δεύτερος, ήταν η απουσία δεύτερου φορ, που θα πίεζε τους φιλοξενούμενους στην καρδιά τους και θα μπορούσε να οδηγήσει στο λάθος το ελαφρύ κεντρικό αμυντικό δίδυμό τους.
Απορώ λοιπόν, θεωρώντας ότι αυτή η αλλαγή σχήματος μπέρδεψε τα πράγματα και δεν βοήθησε ποδοσφαιριστές κλειδιά, όπως ο Μιλοσάβλιεβιτς, ο Πίτι (κλειδώθηκε με τη χρήση του διδύμου Κουρμπέλη-Κάτσε στα αμυντικά χαφ του αντιπάλου) κι ο Μόρσι (που συν τοις άλλοις ζήτησε απ' τον Κομίνη δέκα φάουλ και πήρε το ένα!!!) να βρουν έστω και στοιχειωδώς τον εαυτό τους και να βοηθήσουν με τη μπάλα στα πόδια... Ούτε καν ανασταλτικά, όσο κι αν έτρεχαν άσκοπα... Με συνέπεια όλη η ομάδα χθες να τρέχει άσκοπα!
Δείτε για παράδειγμα τα δύο πρώτα γκολ του Παναθηναϊκού... Στο πρώτο ο Μπουζούκης διανύει ανενόχλητος όλο τον άξονα πριν πασάρει ιδανικά στον Γιόχανσον και στο δεύτερο ο Γιόχανσον όχι μόνο κάνει την ίδια κούρσα εξίσου ανενόχλητος, αλλά κερδίζει και παιδαριωδώς την κόντρα απ' τον Γρομητσάρη για να βγει μόνος τετ-α-τετ! Παιδική χαρά...
Για το τι να πρωτοπρολάβει να σώσει η Φατιόν απ' αυτή την κατάσταση και για το τρίτο γκολ του ΠΑΟ, θα αφιερώσω ξεχωριστά σχόλια.
Εδώ, πριν κλείσω, θα σταθώ ακόμη σ' ένα γεγονός, που μόνο από ομάδα του Δώνη θα μπορούσα να το δω στην Ελλάδα, σε ανταγωνιστικό ματς... Δυο γκολ απ' το δεξί μπακ σε τετ-α-τετ παρακαλώ και βάλτε με το νου σας το γιατί! Ακόμα κι όταν ο Τουράμ είχε σκοράρει δις στον ημιτελικό του Μουντιάλ της Γαλλίας κατά της Κροατίας, όπως κι ο Νάτσο ή ο Παβάρ στο φετινό που σκόραραν από ένα, αλλά το έκαναν με διαγώνια σουτ απ' το ύψος της περιοχής... Όχι με τετ-α-τετ και δύο κιόλας... Το δεξί μπακ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου