Υπάρχει και χειρότερο απ' την απογοήτευση...!!! (VIDEO)

Μετά την σχετικά δημιουργική σε φάσεις αλλά "άσφαιρη" εμφάνιση...

...με τον ΟΦΗ, την σχετικά ισορροπημένη παρουσία στη Λιβαδειά, με μεγάλη δόση παθητικότητας και τότε στην επανάληψη και την "γεμάτη" απόδοση με τον ΠΑΣ, περίμενε κανείς απ' την ΑΕΛ να έχει εκμεταλλευτεί την διακοπή του πρωταθλήματος και να 'χει πάει ένα βήμα παραπέρα ως ομάδα, προσδίδοντας έστω ένα επιπλέον θετικό χαρακτηριστικό στο παιχνίδι της.

Αντ' αυτού, αντικρίσαμε στο τερέν της Τρίπολης μια απολύτως παθητική και άκρως απογοητευτική ομάδα στο σύνολό της, που συν τοις άλλοις, παρουσίασε κατ' εμέ και σοβαρά σημάδια αγωνιστικής απειθαρχίας, που δεν της επέτρεψαν όχι να ολοκληρώσει αλλά ούτε να δοκιμάσει να δημιουργήσει μια φάση στα αντίπαλα καρέ. Αναφέρομαι ειδικότερα στην ανύπαρκτη διάθεση για επιθετική συνεργασία, την οποία πρόδωσαν κάτι απίθανα σουτ απ' το πουθενά!

Την εξήγηση γι' αυτό το τελευταίο οφείλουν να την βρουν ο Φέστα με την διοίκηση. Για τα υπόλοιπα οι λόγοι είναι ορατοί και δεν είναι η πρώτη φορά που αναφερόμαστε... Με άτεχνα στόπερ (ο Ζίζιτς ξέρει μπαλίτσα αλλά είναι βαρύς για περαιτέρω ανάπτυξη), μπακ χωρίς επιθετικές αρετές, όπως είναι εντελώς ο κατά συνθήκη ακραίος Γρομητσάρης και εν πολλοίς ο Χούμπτσεφ (αριστερός μπακ πρέπει να αποκτηθεί... χθες), με τον Φατιόν να δικαιούται μια μέτρια για τα μέτρα του βραδιά, με τον Μιλοσάβλιεβιτς να έχει μόνο εκλάμψεις φέτος και ειδικά χθες να είναι άφαντος, με τον φιλότιμο Χοτζάλι να προσπαθεί αλλά να αδυνατεί φυσιολογικά να αναπληρώσει τον Κοέφ, που απ' όταν βρήκε πατήματα σουλούπωσε τα πράγματα στην κυκλοφορία της μπάλας, με τον Πίτι να χάνεται ακόμα περισσότερο όσο βαραίνουν και τα γήπεδα εκτός απ' τα χρόνια, με ανύπαρκτη για ένα ακόμη ματς επίθεση (σέντερ φορ... προχθές, μην τα ξαναλέμε) και με τον Ντέλετιτς σκασμένο, θα 'ταν περίεργο να περιμένουμε να δούμε οτιδήποτε άλλο, απέναντι σ' έναν έτσι κι αλλιώς καλύτερο κι εν προκειμένω, πιο διψασμένο αντίπαλο...

Που σημαίνει, αδυναμία να κρατήσεις μπάλα εσύ, πολύ πιο πιεστικό ψηλά και με περισσότερες επιθέσεις ο άλλος, κάποια στιγμή θα γίνει η καλή επιθετική ενέργεια ή το στιγμιαίο αμυντικό λάθος, τακτικό ή ατομικό και θα επέλθει το μοιραίο.

Διορθώνεται άραγε τίποτα απ' όλα αυτά πριν την μεταγραφική περίοδο; Άλλα ναι κι άλλα όχι, αλλά στην τελική δεν είναι αυτό το χειρότερο... Το χειρότερο είναι αυτό που εμφανώς πλέον συμβαίνει έξω στην πόλη  κι είναι η αδιαφορία σημαντικής μερίδας του πυρήνα των οπαδών της ΑΕΛ για τα τεκταινόμενα στην ομάδα και ειδικότερα στο αγωνιστικό της τμήμα! Κι επαναλαμβάνω πως ως πυρήνα δεν χαρακτηρίζω τους οργανωμένους, αλλά ένα σύνολο 5 χιλιάδων ανθρώπων στο Αλκαζάρ και έως 7 χιλιάδων μετέπειτα στο AEL FC ARENA, που ήταν εκεί "βρέξει-χιονίσει"... 

Στις τάξεις λοιπόν αυτών των χιλιάδων ανθρώπων (που δεν πάνε στο γήπεδο, δεν πάνε σε πορείες, δεν βγαίνουν σε ραδιόφωνα να κράζουν κτλ.) διακρίνεται ξεκάθαρα πλέον η αποστασιοποίηση απ' οτιδήποτε αφορά στην ομάδα, που όχι μόνο τους απωθεί διοικητικά, γεγονός που όπως κι αν το προσεγγίσουμε στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε, αλλά αδυνατεί να τους συγκινήσει και αγωνιστικά, κάτι που θα άμβλυνε ίσως κάποιες γωνίες, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στον φετινό Παναθηναϊκό, σε σχέση με τον περσινό. Εκεί, χωρίς να 'χει λυθεί το μέγα ιδιοκτησιακό του ζήτημα, έχει αλλάξει πλήρως η ματιά του κόσμου του στην ομάδα, επειδή έχουν λόγους να καμαρώνουν το αγωνιστικό τμήμα τους... Ενώ εδώ; Αγώνας-φωτιά στην Τρίπολη χωρίς τελική και ρόστερ χωρίς κάποια εμφανή προοπτική, ανεξάρτητα αν σήμερα η απόδοση είναι καλή κι αύριο κακή!!!

Αδιάψευστος μάρτυρας η εικόνα των κερκίδων και στο ματς με τα Γιάννινα, που παραπέμπει σε "πέτρινα" χρόνια

Απ' τα "πέτρινα" χρόνια εκεί γύρω στο 2000 είχα να εντοπίσω τόση απαξίωση, σε βαθμό που πολλοί εξ' αυτών να ρωτιούνται και να μην γνωρίζουν αν η ομάδα παίζει Σάββατο ή Κυριακή, πόσο μάλλον την ώρα διεξαγωγής του αγώνα της, για να τον δουν έστω τηλεοπτικά βρε αδερφέ. Μόνο που τότε μιλούσαμε για Γ' Εθνική...

Και μη βιαστεί κανείς να μιλήσει για περιστασιακούς οπαδούς... Μιλάμε για ανθρώπους που επί σειρά πολλών ετών έκαναν τον οικογενειακό κι επαγγελματικό τους προγραμματισμό με βάση το πρόγραμμα της ΑΕΛ και για κατόχους εισιτηρίων διαρκείας εδώ και χρόνια, κάποιοι εκ των οποίων έχουν κάρτα διαρκείας στο πορτοφόλι τους και σήμερα που μιλάμε!!!

Δυστυχώς πρόκειται για μια πραγματικότητα κι αυτό είναι το χειρότερο απ' τα πρόσωπά της, καθώς είναι σαφές πως αποτυπώνει όχι μόνο την δυσαρέσκεια για το ιδιοκτησιακό καθεστώς και όσα συμβαίνουν συνολικά στο περιβάλλον της ομάδας, αλλά και την απόγνωση που προκαλεί η έντονη στενοχώρια για τα τεκταινόμενα σε όλα τα επίπεδα. Γιατί αυτό που προκαλεί την αδιαφορία και την συναισθηματική απομάκρυνση, είναι η άρνηση των πολλών να βάλουν στο κεφάλι τους μια ακόμη μεγάλη στενοχώρια απ' τις τόσες που 'χουν ν'αντιμετωπίσουν στην καθημερινότητά τους...

Κι αυτό είναι φυσικά είναι ξεκάθαρα ένα πρόβλημα που δεν το λύνουν οι όποιες αγωνιστικές ή άλλου τύπου μεταγραφές!!!