Όσα περισσότερα λέμε πια, τόσο δυσχεραίνουμε την κατάσταση...
Η ΑΕΛ ασθενεί βαριά κι ό,τι καινούριο προστίθεται στη γκάμα των συμπτωμάτων απλά επιτείνει την κρισιμότητα της κατάστασης!!!
Διάγνωση επί του μικροβίου δεν χρειάζεται περαιτέρω... Όλοι το ξέρουμε κι όλοι θέλουμε να βρεθεί κάποιος τρόπος για να αποβληθεί απ' αυτόν τον οργανισμό. Ποιόν οργανισμό όμως;
Αν μιλούσαμε για έναν υγιή οργανισμό, θα μπορούσε ακόμη και μόνος του να το αντιμετωπίσει. Δυστυχώς, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως ο οργανισμός ήταν ήδη από πριν ασθενής, γι' αυτό και τα όργανά του άρχισαν με σχετική ευκολία να ρετάρουν το ένα μετά το άλλο, φτάνοντας πλέον την κατάσταση σε σημείο να απαιτούνται δραστικές κι άκρως αποτελεσματικές παρεμβάσεις, οι οποίες όμως πρέπει να 'ναι καλά μελετημένες, για να μην τον στείλουν μια και καλή... αδιάβαστο!!!
Τι είχαμε λοιπόν προχθές στο γήπεδο;
Μια μερίδα 100 θα πω εγώ οπαδών, να περιμένει να σταματήσουν τα ηχεία τον ύμνο της ομάδας, ώστε με τη σέντρα να εκφράσουν με υβριστικά συνθήματα (που κάποια στιγμή ξεπέρασαν το όριο) την αποδοκιμασία τους για τον μεγαλομέτοχο.
Αυτό προκάλεσε την αντίδραση των υπολοίπων 2.500, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα και στήριξη στο πρόσωπο του μεγαλομετόχου, όπως έσπευσαν με ζήλο κάποιοι να προεξοφλήσουν. Εκείνο που απαιτούσαν οι πολλοί στην προκειμένη περίπτωση ήταν στήριξη στην αγωνιστική προσπάθεια που ξεκινούσαν και κατέβαλαν στην πορεία οι παίκτες. "Για όλα τ' άλλα" μουρμούριζαν οι περισσότεροι γύρω μου γιατί έτσι το βλέπουν, "υπάρχει το ημίχρονο, η λήξη και σε κάθε περίπτωση η σωστή στιγμή και ο σωστός τρόπος". Αδυνατώ άλλωστε να πιστέψω πως υπάρχει σοβαρή μερίδα ακόμη και μη σοβαρών Λαρισαίων, που να ευλογεί τις μεθόδους και τις συμπεριφορές του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ!
Όταν πια εκείνος μπούκαρε κατά την ανορθόδοξη συνήθειά του στην κερκίδα, το πράγμα ξέφυγε φυσικά, όπως πολύ καλά γνώριζε ο ίδιος πως θα ξεφύγει... Αλλά το έκανε, δίνοντας ένα προσωπικό σόου που δεν βλέπουμε για πρώτη φορά, γι' αυτό και δεν του κάνω το χατήρι να το αναπαράγω κι εγώ ως εικόνα... Εκεί λοιπόν βρέθηκαν όντως κάποιοι ακόμη και να τον χειροκροτήσουν, ως αντίδραση στην αντίδραση! Αλλά όχι πολλοί... Η πλειοψηφία της μειοψηφίας που βρίσκονταν στο γήπεδο, αφού η πραγματική πλειοψηφία δεν ήταν καν εκεί, ένιωσε υγρασία δακρύων στο μέρος της καρδιάς, για όλα όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν καθημερινά, ταλαιπωρώντας όλο και περισσότερο το ανήμπορο σώμα της ασθενούς ΑΕΛ.
Κι ενώ όλοι συμφωνούμε για το αναξιοπρεπές όλων αυτών των γεγονότων και των εικόνων, απ' το βράδυ κιόλας του αγώνα είδα να συμβαίνει το χειρότερο... Άλλοι ν' αποθεώνουν τους "100", στρεβλώνοντας την εικόνα των υπολοίπων 2.500 κατά πως βόλευε την θέση τους, άλλοι να μοιράζουν αναθέματα προς κάθε κατεύθυνση, άλλοι να γελάνε με την κατάντια μας κι άλλοι να αποστρέφουν το βλέμμα από αδιαφορία, πόνο ή απέχθεια!
Κι ο ασθενής είναι κάθε μέρα και χειρότερα και γιατρειά δεν βρίσκει όσο γυρνάμε γύρω-γύρω απ' το πρόβλημα, μπλοκαρισμένοι στα πάθη μας και σε μια ακατανόητη πίστη ότι μέσα από γεγονότα σαν και τα προχθεσινά, μπορεί να βρεθεί άκρη!
Το 'γραψα και στην αρχή... Η διάγνωση έχει γίνει και μόνο ένας ισχυρός οργανισμός μπορεί να αντιμετωπίσει το μικρόβιο που 'χει μπει ανάμεσά μας. Ένας οργανισμός του οποίου τα όργανα θα συνδράμουν το ένα στη λειτουργία του άλλου και δεν θα λειτουργεί το καθένα ανεξάρτητα απ' τις λειτουργικές ανάγκες των υπολοίπων. Κατανοητό;
Να το πω απλούστερα; Σταματήστε ως φίλαθλοι να ρίχνετε άλλο νερό στο μύλο της διχόνοιας και των αντιπαραθέσεων κι αναλογιστείτε υπεύθυνα πια μπορεί να ήταν η απήχηση της προχθεσινής ενεργής διαμαρτυρίας αν εκδηλώνονταν στις κερκίδες απ' τους χιλιάδες απέχοντες αυτή τη στιγμή, σε σωστό χρονικό σημείο και με τον σωστό τρόπο κι αν αντί όλος αυτός ο κόσμος να τρώγεται καθημερινά με τα ρούχα του, διέθετε την ενέργειά του για να βρει κοινώς αποδεκτή και βιώσιμη πρόταση για την επόμενη μέρα!
Γιατί χωρίς μια τέτοια μαζική αντίδραση και μια δημιουργική πρόταση, θα εξακολουθήσουμε να κυνηγάμε την ουρά μας και θα ματαιοπονούμε πως μπορούμε τάχα με κάποιον μαγικό τρόπο να βρούμε διέξοδο απ' αυτόν τον λαβύρινθο. Άλλοι απ' τον καναπέ, άλλοι απ' το δρόμο, άλλοι απ' την κερκίδα, άλλοι με το καλό, άλλοι με το κακό κι άλλοι με το ανάποδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου