Είναι η ομοιογένεια φίλε...

Αυτό το κείμενο δεν πίστευα ποτέ ότι θα το γράψω, απλώς γιατί...

...δεν πίστευα ποτέ πως θα υπάρξει το γεγονός που θα μου το υπαγορεύσει. Να όμως που όλα γίνονται σ' αυτό τον κόσμο!

Και το γεγονός δεν είναι η αεράτη πρόκριση του ΠΑΟΚ επί της Βασιλείας ως σκορ, παρότι με δεδομένα τα χιλιόμετρα που 'χουν γράψει οι Ελβετοί στους ομίλους του Champions League, θεωρούσα πως η ελληνική ομάδα έχει την δυσκολότερη δυνατή αποστολή. Αν βάλουμε και την παροιμιώδη ανετοιμότητα και έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού που παρουσιάζουν κατά κανόνα οι ελληνικές ομάδες που παίζουν Ιούλιο, δεν τον έβλεπα καλά τον "δικέφαλο"...

Να όμως που τον είδαμε καλύτερο και πιο ώριμο από ποτέ σε μια τόσο ακατάλληλη εποχή και φυσικά, κατά πολύ καλύτερο απ' την γενική εικόνα που άφησε στο κλείσιμο της περσινής σεζόν, ανεξάρτητα απ' την κατάκτηση του κυπέλλου. Μια εικόνα ομάδας ονειροπαρμένης, που αυτοαναγορεύονταν σε πρωταθλήτρια και το πανηγύριζε μόνη της. Η φυσιολογική μάλιστα εξέλιξη των πραγμάτων, με βάση όσα επί χρόνια συνήθιζαν να κάνουν στην Τούμπα, ήταν να συνειδητοποιήσουν λίγο μετά την πραγματικότητα, να βουτηχτούν στην εσωστρέφεια και να τεθούν υπό μερική έστω διάλυση, για να ξαναχτιστούν απ' την αρχή!

Τίποτα απ' όλα αυτά δεν έγινε. Ίσα-ίσα, που ο ΠΑΟΚ λειτούργησε με τρόπο υποδειγματικό μετά τη λήξη των αγωνιστικών του υποχρεώσεων και πείθοντας πως πραγματικά θεωρεί εαυτόν πρωταθλητή - και πρώτος απ' όλους ο ίδιος ο Σαββίδης και μπράβο του - όχι μόνο δεν άλλαξε την ομάδα του, αλλά τίμησε τους παίκτες που είχε και με εξαιρετική διαχείριση απ' τον Λουτσέσκου κι επίσης μπράβο του, βρήκε τον τρόπο να αντιμετωπίσει την πρόωρη είσοδο στις επίσημες και τόσο κρίσιμες υποχρεώσεις, μέσω των οποίων διεκδικεί την υλοποίηση ενός ακόμη οράματος... Ειλικρινά βγάζω και στους δύο το καπέλο για την αντιμετώπιση της κατάστασης, μέσα προφανώς απ' την αντίληψη πως κάπως έτσι δένονται τα πρόσωπα μεταξύ τους και δημιουργούνται οι ποδοσφαιρικές οικογένειες... Με τον χρόνο... (Ακούει άραγε κανείς);

Ομοιογένεια λοιπόν φίλε!!!

Αυτή είναι τελικά το μυστικό του Ιουλίου κι αυτό ήταν το μεγάλο λάθος που έκαναν πολλοί στη χώρα μας και δυστυχώς έκαναν κι ο Ουζουνίδης με τον Πηλαδάκη, τότε που - μ' ένα σωρό προβλήματα συν τοις άλλοις - έκαναν χαβά στην ΑΕΛ οι ψαράδες της KR. Εμπειρία κι εκείνη...

Τέλος πάντων, έχουμε και λέμε: Πασχαλάκης-Μάτος, Χατσερίντι, Βαρέλα, Κρέσπο-Κάνιας,Μαουρίτσιο-Λιμνιός, Ελ Καντουρί, Πέλκας-Πρίγιοβιτς. Αυτό ήταν χθες το αρχικό σχήμα του ΠΑΟΚ για 70τόσα λεπτά, που σημαίνει πως στην Ελβετία έπαιξε με τα 10/11 της περσινής του 11άδας και δεν ξέρω κατά πόσο θα μιλούσαμε για 11/11 αν ήταν διαθέσιμος ο Βιεϊρίνια! Δεν βάζω καν στο λογαριασμό το πρώτο ματς. Κατανοητό;

Μεταγραφές έγιναν όσες έγιναν αλλά όχι για να αλλάξουν τα δεδομένα απ' τη μια στιγμή στην άλλη, μα για να συμπληρώσουν σιγά-σιγά την ομάδα, που με όπλο την εντυπωσιακή αγωνιστική και ψυχική της ομοιογένεια, ξεπέρασε για πλάκα και τη Βασιλεία και την έλλειψη ρυθμού και την ελλειπή εν τέλει προετοιμασία...  

Το σωστό να λέγεται λοιπόν και να ακολουθείται, ειδικά όταν μιλάμε για διεθνείς υποχρεώσεις, που φέρνουν βαθμούς στη χώρα. Βαθμούς που θα χρειαστεί κι η ΑΕΛ να χρησιμοποιήσει όταν πλησιάσει ξανά η ώρα της. Τότε που θα μας αρέσει καλύτερα να βγαίνουν πέντε στην Ευρώπη και στη χειρότερη περίπτωση, να καθαρίζουν μ' ένα ζευγάρι play off την είσοδο σε ομίλους!