Η ΑΕΛ χαρά... δεν έχει!!! (VIDEO)

Την πιο δημιουργική σε διάρκεια εμφάνισή της πραγματοποίησε η ΑΕΛ κόντρα στον ΠΑΣ, αλλά...

...οι παθογένειές της, αγωνιστικές και μη, δεν έπαψαν να είναι εκεί και να μας θυμίζουν ότι η χαρά ή έστω η ευχαρίστηση που αναζητάς μέσα από μια καλή φάση, δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από μια στιγμή... Τη στιγμή του γκολ, τη στιγμή του σουτ, τη στιγμή του αυθόρμητου χειροκροτήματος στον παίκτη που έκανε την καλή ενέργεια! Αμέσως μετά, έρχεται η προσγείωση...

Το είδε κι ο Φέστα...

Αυτή τη φορά η ΑΕΛ εκτός από τακτικά συνεπής επί 90 λεπτά, όπως υπήρξε άλλωστε και στο άλλο νικηφόρο εντός έδρας ματς με τον Παναιτωλικό, είχε ταυτόχρονα σταθερό ρυθμό με τη μπάλα στα πόδια και έβγαλε αρκετές φάσεις στην αντίπαλη εστία, απλωμένες επίσης σε όλα τα σημεία της αναμέτρησης και με όλους τους τρόπους. Ναι, το 2-0 ήταν λίγο, κυρίως για την εμφάνιση του α' ημιχρόνου...

Πιθανότατα, ο λόγος που κατάφερε κάτι τέτοιο να ήταν η απουσία απ' το αρχικό σχήμα των μεγαλύτερων σε ηλικία άσων της, όπως ο τραυματίας Μόρας, ο Ακόστα που έμεινε στον πάγκο και ο Πίτι, που ήρθε ξεκούραστος στα μισά της επανάληψης για να δώσει στο διάστημα που έπαιξε το σύνολο της ενέργειας που διαθέτει. Κάτι που μοιραία στην ηλικία του δεν μπορεί να κάνει σε ολόκληρο αγώνα κι ελπίζω οι αγκαλιές με τον προπονητή μετά το τέλος να είναι και δείγμα κατανόησης εκ μέρους του Ισπανού κάποιων πραγμάτων...

Αυτή τη φορά ήταν όχι μόνο ο καλύτερος, αλλά και αποτελεσματικός, χωρίς να χρειαστεί να εξοντωθεί...

Το 'χαμε επισημάνει αυτό με απόλυτη σαφήνεια μετά το ματς της Λιβαδειάς, αλλά και δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα κι είναι προφανές ότι το επισήμανε κι ο Φέστα, ο οποίος προτίμησε να παρατάξει μια ομάδα πιο πιεστική σε τρεξίματα, με τον Φατιόν πλέον να επιστρέφει και να δίνει στον τομέα αυτό τα απαιτούμενα στηρίγματα σε Κοέφ, Μιλοσάβλιεβιτς και φυσικά στον Ντέλετιτς, που δεν χρειαζόταν να εξοντωθεί για να τα κάνει όλα από ένα σημείο και μετά. Γι' αυτό κι ο Σέρβος δεν ήταν απλά και πάλι ο καλύτερος, αλλά ήταν και αποτελεσματικός... Ουσιαστικά, ο Ιταλός ρίσκαρε αυτή τη φορά σε τρεξίματα μόνο με τον Μπαρκάν, την αλλαγή του οποίου είχε προγραμματισμένη απ' την αρχή!

Ωστόσο, το ότι ο κατά τεκμήριο οι καλύτεροι ποιοτικά παίκτες αυτής της ΑΕΛ, όπως ο Μόρας ή ο  Πίτι, πρέπει να μένουν έξω για να 'ναι η ομάδα συνεπής σε όλα της, είναι πρόβλημα που αντιμετωπίζεται ίσως με σχετική διαχείριση, αλλά δεν λύνεται, πριν τουλάχιστον από τη μεταγραφική περίοδο.

Όπως επίσης δεν λύνεται πριν το Γενάρη και το οξύτατο θέμα του φορ, που αν δεν κέρδιζες τον ΠΑΣ, εξ' αιτίας του φορ δεν θα το κατάφερνες, αφού πίσω δεν απειλήθηκες και μπροστά σέρβιρες ευκαιρίες με όλους τους τρόπους, μεταξύ των οποίων και αρκετές κάθετες πάσες... Σαφώς πιο κινητικός ο Νούνιτς απ' τον Κούνιτς και πιο γρήγορος στο χώρο, έδωσε τα πάντα, κέρδισε πλήθος μονομαχιών, όμως τις φορές που δοκίμασε να σκοράρει, όχι μόνο δεν τα κατάφερε αλλά στις δύο μεγάλες φάσεις του πρώτου ημιχρόνου έδειξε εξαιρετικά λίγος γι' αυτή τη δουλειά...

Άντε να δούμε πότε θα πάρει γκολ απ' το σέντερ φορ...!!!

Δεν γνωρίζω φυσικά πως θα εξελιχθεί το πράγμα παίρνοντας ο Σλοβένος τον χρόνο συμμετοχής που έχει πάρει ως τώρα ο Κούνιτς, κάτι που μοιραία θα συμβεί στη συνέχεια, αλλά γεγονός είναι πως η ΑΕΛ δεν πήρε γκολ απ' το σέντερ φορ ότι στο ματς που έκανε τις περισσότερες επιθέσεις και τις περισσότερες ευκαιρίες... Πως να αισιοδοξείς λοιπόν ότι θα σου κάνει γκολ τη μια δυο φάσεις που χρειάζεσαι σε πιο δύσκολα ματς;

Παρεμπιπτόντως, ο αγώνας έμοιαζε πιο εύκολος απ' ότι ήταν όχι μόνο λόγω της καλής εμφάνισης των "βυσσινί", αλλά και της κακής εικόνας του ΠΑΣ, που δεν δικαιολογείται σε τέτοιο βαθμό απ' τις απουσίες του. Το άναρχο τρέξιμο, τα πολλά φάουλ, τα πολλά λάθη και ο υπέρμετρος εκνευρισμός του καλύτερου παίκτη του σ' αυτό το ματς, του Βελλίδη, δείχνουν ότι οι Γιαννιώτες βρίσκονται σε κρίση...

Κάπου εδώ το ματς τελειώνει, χειροκροτείς την προσπάθεια των παικτών κι ετοιμάζεσαι για ένα πιο ήρεμο ποδοσφαιρικό Σαββατοκύριακο, κουβαλώντας πάντα τους προβληματισμούς για τα αγωνιστικά κενά που πάλι εντόπισες και φυσικά, το άδειο - και μάλιστα για τόσο καθοριστικό ματς - γήπεδο, που 2-2,5 χιλιάδες άνθρωποι αδυνατούν να στηρίξουν σε επίπεδο ατμόσφαιρας...!!!

Η θλιβερή εικόνα της Ανατολικής Πτέρυγας χθες, λίγο πριν την επίσημη έξοδο των ομάδων...

Μα πού ζούσαμε τόσα χρόνια;

Αμ δε που θα σ' αφήσει αυτή η ομάδα να το χαρείς... Πρώτη και καλύτερη έρχεται η βουτηγμένη στην υπερβολή δήλωση Κούγια, για τους "ΜΟΝΟ αγνούς οικογενειάρχες που ήταν στο γήπεδο" και τους "επαγγελματίες αλήτες και κακοποιούς" που δεν ήταν, θέτοντας διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των φιλάθλων και υβρίζοντας ουσιαστικά την μεγάλη μάζα του πυρήνα των οπαδών της ΑΕΛ που απέχουν (κακώς κατ' εμέ, αλλά απέχουν) ακριβώς για να αποδοκιμάσουν αυτές τις συμπεριφορές κι αυτές πρακτικές του μεγαλομετόχου...

Και δεν χρειάζεται να πάω μακριά, παρά μόνο στην πρώτη σεζόν του Κούγια στην ομάδα ή σε μια σειρά αγώνων στα ξεκινήματά του στη Super League, για να βρω κι 7.000 κι 8.000 θερμό κόσμο μέσα στο γήπεδο, χωρίς να υπολογίζω τους οργανωμένους και χωρίς να αναφέρομαι καν σ' αυτούς. Γεννάται μοιραία λοιπόν το ερώτημα αν το πολυπληθέστερο κομμάτι αυτού του πυρήνα αποτελείται από "επαγγελματίες αλήτες και κακοποιούς", σημείο να απορούμε πως ζούμε τόσα χρόνια σ' αυτή την πόλη ή αν πρόκειται από 5-6 χιλιάδες ανθρώπους που παρασύρονται οι καημένοι απ' τους "45" της Ερασιτεχνικής ή τα "καμιά 50αριά" πιτσιρίκια που κάνουν τη φασαρία και τις κινητοποιήσεις!!!

Για να μην πω πως πέρυσι μόνο η ΑΕΛ είχε διπλάσια εισιτήρια διαρκείας απ' τον αριθμό των φιλάθλων που παρακολούθησαν το ματς με τον ΠΑΣ!... Και μεταξύ μας, καμιά τρομερή ατμόσφαιρα δεν υπήρξε, παρά μόνο μαζικές, αυθόρμητες και φυσιολογικές αντιδράσεις σε όσα συνέβαιναν στον αγωνιστικό χώρο... Χειροκροτήματα και συνθηματολογία στις πολύ καλές στιγμές, κράξιμο και μουρμούρα στις ευκαιρίες του Νούνιτς, αποδοκιμασία στον Ζαχαριάδη για κάποιες κίτρινες που δεν έδειξε στους φιλοξενούμενους και μπινιλίκι στον Βελλίδη για τις μαγκιές του...

Αυτή είναι μια τυπική εικόνα παρουσίας στο γήπεδο του πυρήνα των πιστών οργανωμένων και μη οπαδών της ΑΕΛ, ακόμη και στην πρώτη περίοδο Κούγια στην ΠΑΕ. Έχει καμιά σχέση με την σημερινή; Κι όλοι αυτοί που λείπουν τι είναι ακριβώς απ' τα δύο, αλήτες ή κακοποιοί;

Να πρόκειται άραγε για ένα ακόμη αποτυχημένο επικοινωνιακό τέχνασμα ή για μια ακόμη απόδειξη ότι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ αδυνατεί ή αρνείται να κοιτάξει κατάματα το πρόβλημα, που ο ίδιος οξύνει με τέτοιες δηλώσεις όλο και περισσότερο; Ή και για τα δύο; Σε κάθε περίπτωση, έτσι ούτε γήπεδο γεμίζει, ούτε η ομάδα μπορεί να βρει έστω και προσχηματικά την ησυχία της για ένα 24ωρο βρε αδερφέ!

Πόσο μάλλον, που και στην άλλη πλευρά υπάρχουν όλοι εκείνοι που τσιμπάνε σε τέτοιο βαθμό το δόλωμα και οργιάζουν κυρίως στα social media, για να αποδείξουν ό,τι πιο μάταιο και καταστροφικό μπορούν... Ό,τι αυτοί, οι απ' έξω (οι "κακοποιοί", οι "αλήτες", τα "σκουπίδια" κτλ.), είναι οι καλοί και οι άλλοι, οι από μέσα (οι "δειλοί, οι "τσαμπατσήδες", τα "πρόβατα" κτλ.) είναι οι κακοί... Κι ας βρίσκονται μέσα κι έξω αδέρφια, γείτονες, συνεργάτες, γονείς, παιδιά, συνάδελφοι όλοι Λαρισαίοι κι όλοι φίλοι της ΑΕΛ, που τυγχάνει απλά να προσεγγίζουν από λίγο έως πολύ διαφορετικά τα δεδομένα. 

Γιατί ο πυρήνας του κόσμου της ΑΕΛ στα καλά χρόνια που θέλουμε να θυμόμαστε, δεν ήταν ούτε όσοι επιμένουν και πάνε και τώρα στο γήπεδο, ούτε οι περισσότεροι που δεν πάνε. Ήταν όλοι αυτοί μαζί κι αν συνεχίσουμε να χορεύουμε αυτό το χορό όσοι αποδεδειγμένα πονάμε την ομάδα, τι να περιμένουμε απ' τους περαστικούς...