Μοιάζει με κακόγουστη φάρσα αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ...
...των υμνητών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κι όσων βγήκαν σχετικά εσχάτως απ' το καβούκι τους για να αμφισβητήσουν τα αναμφισβήτητα, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να υμνούν με τη σειρά τους τα πεπραγμένα του χουντικού καθεστώτος!!!
Υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νεκροί μέσα στο Πολυτεχνείο; Δικαίωσε η όχι η γενιά του τις προσδοκίες; Το Πολυτεχνείο ζει ή τελικά πέθανε μαζί με τις προσδοκίες αυτές;
Ερωτήματα που συντάσσονται με την λογική της αόριστης συνθηματολογίας, για να εξυπηρετήσουν όλους όσοι αποσκοπούν στο επιτυχημένο στήσιμο αυτής της τόσο αποπροσανατολιστικής και αντιδημοκρατικής παγίδας.
Λες και η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν το κτίριο κι όχι οι ψυχές που ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα εκείνες τις μέρες...
Λες και ως νεκροί λογίζονται μόνο όσοι πέθαναν μέσα απ' τα κάγκελα κι όχι όσοι πέθαιναν έξω απ' αυτά καθημερινά, επί μια ολόκληρη 7ετία...
Λες και ως θάνατος ορίζεται μόνο ο φυσικός κι όχι ο ψυχολογικός που επέρχεται απ' την μελετημένη εξόντωση επαγγελματιών βασανιστών...
Λες και μια ολόκληρη γενιά ορίζεται από καμιά 100στή πολιτικά προβεβλημένους εμπόρους της δράσης τους κι όχι από χιλιάδες διωκόμενους νέους και μη πολίτες της διπλανής πόρτας...
Λες και η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι τα πρόσωπα που βολεύουν να επικαλούμαστε κατά περίπτωση κι όχι το μήνυμα που εκπέμπει και θα εκπέμπει στους αιώνες των αιώνων...
Το Πολυτεχνείο ζει και θα ζει κυρίες και κύριοι, όχι γιατί το θέλει ο Τσίπρας και δεν το θέλουν οι χρυσαυγίτες, ούτε γιατί κάποιοι το τίμησαν με αίμα και το ξεφτίλισαν στην πορεία κάποιοι συναγωνιστές τους... Θα ζει γιατί πρέπει να ζει ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ για χάρη των νέων γενιών, που ήρθαν και θα συνεχίσουν να έρχονται, αναζητώντας αγωνιζόμενοι την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο κι όχι χαζολογώντας για κάθε τι εφήμερο και παραπλανητικό.
Ναι, αυτό πρέπει να ζει κι αυτό πρέπει να διαφυλάξουμε με κάθε θυσία ως απαύγασμα του εορτασμού της επετείου του... ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ, το νόημά του, το αίτημά του για τίμιο ψωμί, για ανεπιτήδευτη παιδεία και για ουσιαστική ελευθερία!!!
Εκτός κι αν υπάρχει ένας, έστω ένας, που να διαφωνεί με την διαπίστωση ότι ως χώρα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί ξεχάσαμε όλοι μαζί ότι το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία είναι αξίες τις οποίες ποτέ δεν κατακτάς για πάντα, παρά τις απολαμβάνεις μόνο όταν δεν σταματάς ποτέ να τις διεκδικείς...
Κατανοητό; ...Αλίμονό μας αν το Πολυτεχνείο πάψει κάποτε να ζει!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου