Ψάχνοντας το ζητούμενο...

Αυτή η υπόθεση με την τιμή των εισιτηρίων της ΑΕΛ στον επικείμενο αγώνα με τη Λαμία...
...θα μπορούσε σε συνδυασμό με όσα προηγήθηκαν του αμέσως προηγούμενου εντός έδρας αγώνα με τον Παναιτωλικό, να χρησιμοποιηθούν σημειολογικά για να καταδείξουν τον χαρακτήρα και κατ' επέκταση τον τρόπο σκέψης και δράσης του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ, τουλάχιστον ως ποδοσφαιρικού παράγοντα! Ως δικηγόρο εξάλλου αδυνατώ να τον κρίνω...

Εισιτήρια με 25€ θέτε; ...Με 1€ θέτε; Με 5€ θέτε; Τι θέτε τέλος πάντων; 

Την μια βάζω 25€ εισιτήριο στην Ανατολική Πτέρυγα κλείνοντας τα πέταλα, γιατί θέλω να αποκλείσω με κάθε τρόπο απ' το γήπεδο αυτούς που με αποδοκίμαζαν εν χορώ χθες και λίγες μέρες μετά, από 1€ έως 5€ εισιτήριο στην ίδια πτέρυγα, γιατί πήρα χαμπάρι πως το σύστημα θέλει να με κυνηγήσει και χρειάζομαι τον κόσμο της ομάδας συσπειρωμένο! Τη μια βγαίνω και λέω πως θα βάλω δωρεάν είσοδο για να έχει το γήπεδο 15.000 κόσμο και την άλλη ανακοινώνω πως θα κάνω το γήπεδο "σπίτι του big brother" μην τυχόν και διανοηθεί κάποιος απ' τους 15.000 (!!!) να στραφεί εκτός των άλλων και εναντίον μου!!! Αν αυτό δεν είναι αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας και των συνεπειών όσων λέω και κάνω, τότε πρόκειται για το απόλυτο χάος...

Σ' αυτό λοιπόν το κλιμακούμενο χάος δηλώσεων, τοποθετήσεων, επιλογών και αποφάσεων (κάποιες εκ των οποίων θα στήριζαν όλοι με πάθος υπό άλλες διαχρονικά συνθήκες και... νορμάλ εισιτήριο), έρχονται να κουμπώσουν κι οι κινητοποιήσεις που ετοιμάζονται για πριν το ματς με τη Λαμία, σ' αυτό αναφέρονται κι όσοι θεωρούν από καιρό επιβεβλημένη την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος στην ομάδα, αυτό είναι που κάνει πλέον και πολλούς εγκρατείς μέχρι πρότινος να συμφωνούν πως κάτι πρέπει να γίνει! 

Υπ' αυτή την έννοια λοιπόν, το ποτάμι των αντιδράσεων όχι μόνο δεν βλέπω να γυρίζει πίσω, αλλά και να φουντώνει, αν στη διάρκεια αυτών των κινητοποιήσεων δεν γίνει καμιά παπαριά που να εκθέτει τους διοργανωτές... Το ζητούμενο είναι αν θα φουντώσει τόσο ώστε ο ανταρτοπόλεμος να γίνει πραγματικό κίνημα που θα προκαλέσει εξελίξεις, χωρίς ταυτόχρονα να ξεπεράσει τα όρια μιας σχετικής έστω ομαλότητας στην οποιαδήποτε μετάβαση, ώστε να διασφαλιστεί πως δεν θα 'ναι η ομάδα αυτή που θα πληρώσει πάλι όλα τα σπασμένα...

Γιατί, κακά τα ψέμματα, αυτό φοβάται ο μέσος μη οργανωμένος φίλαθλος-οπαδός και κρατάει αποστάσεις. Την επόμενη μέρα φοβάται, αφού δεν υπάρχει σε γνώση του μια πρόταση που θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις καθολικής αποδοκιμασίας του σημερινού καθεστώτος δια της συμμετοχής και όχι δια της αποχής, που κατ' εμέ, λανθασμένα επέλεξαν εξ' αρχής ως τακτική οι αντιδρώντες. Σ' αυτή την ιστορία άλλωστε με τα εισιτήρια, φαίνεται ξεκάθαρα τι ενοχλεί και τι όχι, τι πραγματικά πιέζει και τι όχι, τον μεγαλομέτοχο!

Εν κατακλείδι, η σημερινή πραγματικότητα φαντάζει εξόχως προβληματική, όσο και επικίνδυνη κατ' αρχάς για την ΑΕΛ, αλλά και για τον καθέναν ξεχωριστά, για πάρα πολλούς λόγους, που ο καθένας νομίζω πως μπορεί πια να αντιληφθεί. Κι επειδή ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, είτε γράψει είτε δεν γράψει γι' αυτό το κάθε blog, καλό είναι να γίνει με την δέουσα σύνεση, καθώς προβοκάτορες μπορεί να υπάρξουν παντού κι εναντίον οποιουδήποτε κι όχι μόνο εκεί που φοβάται η ΠΑΕ, όπως διατύπωσε στην ανακοίνωσή της.

Το θέμα, επαναλαμβάνω, είναι η ανεύρεση κοινού τόπου γι' αυτό που καλούμε ως "καλό της ΑΕΛ" μεταξύ όλων ημών που σήμερα δεν είμαστε απλά διχασμένοι, όπως πολλοί υποστηρίζουν, αλλά χίλια δυο κομμάτια! Μια διαδικασία που ξεκίνησε φυσικά προ Κούγια, για να μη λέμε κι ότι θέλουμε... Άλλο αν αναζωπυρώθηκε, μην πω τερματίστηκε - όχι τυχαία φυσικά - επί των ημερών του...